Pedologie is een wetenschap die benaderingen combineertgeneeskunde, biologie, pedagogiek en psychotechniek voor de ontwikkeling van het kind. En hoewel het als term achterhaald is en het formaat van kinderpsychologie heeft gekregen, trekken universele pedologische methoden niet alleen de aandacht van wetenschappers, maar ook van mensen buiten de wetenschappelijke wereld.
verhaal
De geschiedenis van de pedologie begint eind 19 in het Westeneeuw. Het ontstaan ervan werd grotendeels vergemakkelijkt door de intensieve ontwikkeling van de toegepaste takken van experimentele pedagogiek en psychologie. De combinatie van hun benaderingen met anatomische, fysiologische en biologische pedologie gebeurde mechanisch. Meer precies, het werd gedicteerd door een uitgebreide, uitgebreide studie van de mentale ontwikkeling van kinderen, hun gedrag.
De term 'pedologie' werd in 1853 bedacht door de Amerikaanse onderzoeker Oscar Chrisman. Vertaald uit het Grieks, klinkt de definitie als "de wetenschap van kinderen" (pedo's - kind, logo's - wetenschap, studie).
bron
De eerste werken over pedologie zijn geschrevenAmerikaanse psychologen G.S. Hall, J. Baldwin en fysioloog W. Preyer. Zij waren het die aan de basis stonden van de ontwikkelingspsychologie en een enorme bagage aan empirisch materiaal verzamelden over de ontwikkeling en het gedrag van kinderen. Hun werk werd op veel manieren revolutionair en vormde de basis van de kinder- en ontwikkelingspsychologie.
In Rusland
Aan het begin van de 20e eeuw drong een nieuwe wetenschappelijke trend doorRusland (toen de USSR) en kreeg een waardig vervolg in het werk van de psychiater en reflexoloog V.M. Bechterew, psycholoog A.P. Nechaev, fysioloog E. Meyman en defectoloog G.I. Rossolimo. Elk van hen probeerde op grond van zijn specialiteit de wetten van de ontwikkeling van het kind en de methoden voor zijn correctie uit te leggen en te formuleren.
Pedologie in Rusland heeft een praktisch toepassingsgebied gekregen:pedologische instituten en het "Huis van het Kind" (Moskou) werden geopend, er werden een aantal gespecialiseerde cursussen gehouden. Op scholen werden psychologische tests uitgevoerd, volgens de resultaten waarvan er een volledige reeks klassen was. Vooraanstaande psychologen, fysiologen, artsen en leraren van het land waren betrokken bij de studie van kinderpsychologie. Dit alles werd gedaan met het oog op een uitgebreide studie van de ontwikkeling van kinderen. Zo'n eenvoudige taak rechtvaardigde de middelen echter niet helemaal.
Tegen de jaren 20 in Rusland is pedologie uitgebreidwetenschappelijke beweging, maar geen complexe wetenschap. Het belangrijkste obstakel voor de synthese van kennis over het kind was het ontbreken van een voorlopige analyse van de wetenschappelijke methoden waaruit dit complex bestaat.
fouten
De belangrijkste fouten van Sovjet-pedologen warenonderschatting van de rol van erfelijke factoren bij de ontwikkeling van kinderen en de impact op de vorming van hun persoonlijkheid van de sociale omgeving. In de praktijk omvatten wetenschappelijke misrekeningen het gebrek en het gebruik van tests voor intellectuele ontwikkeling.
In de jaren 30 waren alle tekortkomingen geleidelijkgecorrigeerd, en de Sovjetpedologie begon een zelfverzekerder en zinvoller pad. Al in 1936 werd het echter een "pseudowetenschap", verwerpelijk voor het politieke systeem van het land. Revolutionaire experimenten werden aan banden gelegd, pedologische laboratoria werden gesloten. Toetsing is als belangrijkste pedologische methode kwetsbaar geworden in de onderwijspraktijk. Omdat volgens de resultaten de kinderen van priesters, Witte Garde en de "rotte" intelligentsia, en niet het proletariaat, het vaakst begaafd waren. En dit druiste in tegen de ideologie van de partij. Zo keerde de opvoeding van kinderen terug naar traditionele vormen, wat een stagnatie veroorzaakte in het onderwijssysteem.
Principes van pedologie
De ontwikkeling van pedologie in Rusland heeft bepaalde vruchten afgeworpen, het heeft de wetenschappelijke basisprincipes gevormd:
- Pedologie is een holistische kennis over een kind.Vanuit deze positie wordt het niet "in delen" bekeken, maar als geheel, als een tegelijkertijd biologische, sociale, psychologische, enz. Creatie. Alle aspecten van zijn studie zijn met elkaar verbonden en met elkaar verweven. Maar dit is niet zomaar een warboel van gegevens, maar een duidelijke compilatie van theoretische principes en methoden.
- Het tweede referentiepunt van pedologen was de genetischebeginsel. Het werd actief bestudeerd door psycholoog L.S. Vygotsky. Aan de hand van het voorbeeld van de egocentrische spraak van een kind ("spraak minus geluid"), bewees hij dat babypraat of "zachtjes mompelen" de eerste fase is van iemands innerlijke spraak of denken. Het genetische principe toont de prevalentie van dit fenomeen aan.
- Het derde principe - de studie van de kindertijd - heeft dat bewezende sociale omgeving en het dagelijks leven hebben een aanzienlijke invloed op de psychologische en antropomorfe ontwikkeling van het kind. Dus, verwaarlozing of hardheid van opvoeding, ondervoeding heeft invloed op de mentale en fysiologische gezondheid van het kind.
- Het vierde principe is praktischhet belang van pedologie - de overgang van de kennis van de wereld van het kind naar de verandering ervan. In dit opzicht werden pedologische begeleiding, gesprekken met ouders, psychologische diagnostiek van kinderen gecreëerd.
Pedologie is daarom een complexe wetenschapde principes zijn gebaseerd op een uitgebreide studie van het kind. Psychologie en pedologie zijn al lang met elkaar geïdentificeerd, het tweede concept kwam uit het eerste. Daarom is het dominante aspect in de pedologie nog steeds het psychologische aspect.
Sinds de jaren 50 begonnen de ideeën van pedologie gedeeltelijk terug te keren naar pedagogiek en psychologie. En 20 jaar later begon actief educatief werk tests te gebruiken voor de intellectuele ontwikkeling van kinderen.
