Retoriek als wetenschap is een filologischeeen discipline die de kunst van het spreken bestudeert en een idee geeft van de geschiktheid en geschiktheid van het gebruik van woorden. Retoriek ontwikkelt zin voor het woord, ontwikkelt smaak en dicteert via literatuur de manier van denken aan de samenleving.
Retoriek als wetenschap leert welsprekendheid enwelsprekendheid. De redenaar wordt uit het Latijn vertaald als “vragen”, en welsprekendheid is een discipline die de overdracht en perceptie van spraak bestudeert en inzicht geeft in de juiste constructie van spraak en tekst die het publiek kan trekken en de aandacht niet kan loslaten. De kenmerken van de mondelinge taal in openbare toespraken brengen dus retoriek en poëzie samen, bedoeld om de luisteraar te overtuigen met expressieve middelen voor spraak en lichaamsbewegingen. Door les te geven in spreken in het openbaar, worden logische, psychologische, taalkundige en andere vaardigheden ontwikkeld. Ze zijn gericht op het ontwikkelen van retorische vaardigheden, dat wil zeggen dat ze het vermogen en de bereidheid bijbrengen om het meest effectief te communiceren. Door de geschiedenis heen is retoriek als wetenschap teruggebracht tot het onderscheid waarvan spraak kwalitatief is en welke niet. In dit opzicht zijn er twee richtingen ontwikkeld, die als de belangrijkste worden beschouwd.
De eerste - komt van de oude Griekse denkeren de filosoof Aristoteles. Hij bracht retoriek en logica samen en vond spraak goed, overtuigend en effectief. Hij verminderde efficiëntie tot het vermogen om de instemming, sympathie en sympathie van het publiek te winnen. Effectieve spraak moet het publiek aanzetten tot actie. Aristoteles kende retoriek dus de rol toe van een object dat in staat is om mogelijke overtuigingsmethoden met betrekking tot een bepaald object te selecteren.
De grondlegger van de tweede richting in retoriekwas de beroemde oude Atheense retoricus Isocrates. Net als zijn aanhangers geloofde hij dat spraak die is versierd met prachtige woorden en gebaseerd is op spraakesthetiek, als goed wordt beschouwd. De overtuigingskracht van de toespraak was niet de belangrijkste component en niet het enige beoordelingscriterium. De richting van Aristoteles wordt "logisch" genoemd, en van Isocrates wordt het "literair" genoemd.
In de moderne wereld geeft retoriek als wetenschap onshulpmiddelen voor het bestuderen van spreken in het openbaar. Wat is tegenwoordig spreken in het openbaar? Dit is het vermogen om te overtuigen in spreken in het openbaar, een combinatie van kunstenaarschap, retoriek en psychologie.
In het dagelijks leven, het vermogen om te sprekenkomt vaak overtuigend voor in de eenvoudigste situaties Het kan bijvoorbeeld een situatie zijn waarin een persoon in gevaar is en een ander, die dit eerder heeft opgemerkt, waarschuwt met een schreeuw en gebaren. Een ander voorbeeld is het handelsproces, waarbij de verkoper zijn product aanbiedt, de koper ervan overtuigt dat het product goed is, en de koper, gelooft, koopt. Om welsprekend te zijn in alledaagse omstandigheden is geen speciale training vereist, omdat onder invloed van emoties woorden en de vorm van hun presentatie door henzelf worden gevormd.
Er zijn soms situaties waarin het vooral nodig isspreek overtuigend en harmonieus, maar het vermogen om dat te doen is niet voldoende. Hier helpt retoriek, waaruit je alles kunt putten wat je nodig hebt. Het vermogen om emoties te beheersen, de juiste woorden te kiezen, te overtuigen en de aandacht van luisteraars vast te houden, wordt onderwezen op speciale scholen of trainingen. Zonder de vaardigheden om uw spraak logisch en emotioneel op te bouwen, is het onmogelijk om begrepen te worden, en angst en verlegenheid kunnen een obstakel worden voor spreken in het openbaar. Het trainingsprogramma bestaat meestal uit adem, stem, dictie, de basisprincipes van acteren, de wetten van bedrijfsethiek, psychologie. De verzamelde kennis geeft het vermogen om mooi en overtuigend te spreken. En het woord is altijd het belangrijkste instrument geweest om het doel te bereiken.
