In de oblast Vologda (in het noordwesten) ligt het kleine Russische stadje Vytegra, waarvan de bezienswaardigheden toeristen uit het hele land komen bezoeken.
Dit is het administratieve centrum van Vytegorskygemeentelijk district, grenzend aan de regio's Archangelsk, Leningrad en de Republiek Karelië. De stad ligt aan de oevers van de rivier met dezelfde naam, vlakbij het meer van Onega. Slechts 12,5 duizend mensen wonen hier permanent. De stad is erg klein, gezellig, omgeven door groen. Het centrum is opgebouwd uit huizen met één en twee verdiepingen.
Vandaag verdient Vytegra (regio Vologda)de titel van de haven van vijf zeeën, aangezien de Wolga-Baltische waterweg - de belangrijkste waterweg van het noordwesten van de Russische Federatie - hier loopt. Het combineerde de wateren van de Witte, de Oostzee, de Azov, de Kaspische Zee en de Zwarte Zee in één systeem.
Attracties in Vytegra
Palozero is een zoetwatermeer met kristalhelderewater dat de lokale bevolking niet bang is om te drinken zonder te koken. Inwoners van het gelijknamige dorp, gelegen aan de oever, gebruiken niet alleen het water. Er kan hier uitstekend gevist worden - snoekbaars, baars, snoek zijn te vinden in het meer. Bijna alle vangst wordt naar de markten van de oblast Vologda gestuurd.
Naast vissen verbouwen dorpelingen fruiten groenten. Gelukkig dragen vochtige lucht en overvloedig vocht uit het meer hier alleen maar aan bij. Het meer heeft een iets langgerekte vorm. Het gebied is slechts ongeveer een vierkante kilometer. Maar ondanks zo'n bescheiden omvang is het reservoir behoorlijk diep. In het midden van het meer bereikt de diepte vijf meter.
Kathedraal van de opstanding
Vytegra (Vologda Oblast) heeft verschillendereligieuze gebouwen. Een daarvan is de Opstandingskathedraal, gebouwd in 1800 in barokstijl. De tempel bevindt zich in het centrum van de stad, aan de Lenin Avenue. Na de bouw was het een kathedraal met vijf koepels en een klokkentoren die boven de kathedraal uittorende, bekroond met een spits en een refter.
In de Sovjettijd werd de tempel (gedeeltelijk) ontmanteld en het Huis van Cultuur van waterwerkers werd in zijn gebouwen georganiseerd. In 2009 werd de kathedraal gerenoveerd, maar kreeg ze niet meer haar oude pracht.
Museum van Militaire Glorie
Museum "Onderzeeër B-440" wordt georganiseerd op basis van:een echte gevechtsonderzeeër (project 641), gebouwd op de scheepswerf van de stad Leningrad in 1969. De permanente tentoonstelling staat dicht bij de omgeving waarin onderzeeërs werken en leven tijdens lange zeereizen.
Het museum heeft ervaren gidsen in dienst die:zal gasten door alle compartimenten leiden, vertellen over de geschiedenis van de onderzeeër, het doel ervan. In het eerste museumcompartiment van de boot bevinden zich torpedobuizen, talrijke bedieningsapparaten voor boegroeren en torpedovuur. De afmetingen van de torpedo zijn indrukwekkend - hij is acht meter lang en weegt twee ton. Er zijn ook slaapplaatsen (drie niveaus) voor personeel.
Het tweede compartiment is residentieel. Er is een wachtkamer, officiershutten, een hydro-akoestiekcabine. De neusbatterij bevindt zich onder de vloer van het tweede compartiment.
Het derde compartiment is het hart van de boot, waarin de centrale paal zat. Hier zijn de cabine van de navigator, de controlepost voor het afvuren van torpedo's, de booglatrine.
Het vierde compartiment is ook bewoond, daarnaast bevat het een kombuis, een wachtkamer voor adelborsten, een communicatiecabine en een cabine voor mechanica.
In het vijfde compartiment bevinden zich drie dieselmotoren en het zesde compartiment was een elektromotor, het bevatte drie hoofdelektromotoren.
In het zevende compartiment bevonden zich vier torpedo'sapparaat, buis, reserve gyrokompas. In hetzelfde compartiment keken de matrozen films en rustten ze uit na hun dienst. In 2005 maakte de boot zijn allerlaatste reis en voor altijd aangemeerd aan de kust van Vytegorsk. Sinds december 2005 is het de basis van het Museum van Militaire Glorie.
Sretensky-tempel
En dit is een van de belangrijkste historische monumenten,waarop de stad Vytegra kan bogen. De bezienswaardigheden van deze nederzetting kunnen qua schaal niet op tegen de religieuze gebouwen van de grote steden van ons land, maar deze kerk is de lokale bewoners zeer dierbaar.
Het werd gebouwd in 1873.De eerste Sretenskaya-stenen kerk werd in 1801 op deze plek gebouwd. Het leggen van de granieten fundering voor de tempel werd begeleid door de vicaris van het bisdom St. Petersburg, bisschop van Ladoga. Vier jaar lang werd er gebouwd door een gemetselde artel onder leiding van de boer IV Volkov uit het dorp Sloboda Pesochnaya, gelegen in de provincie Kostroma.
De opening van de tempel en de inwijding van de zijkapel tijdensde naam van st. Paulus was opgedragen aan de honderdste verjaardag van de oprichting van de stad Vytegra. Helaas zijn er tot op de dag van vandaag weinig bezienswaardigheden bewaard gebleven, maar de Sretensky-tempel is in uitstekende staat. Aan beide zijden van het hoofdaltaar zijn er twee zijkapellen - St. Paulus en de Hemelvaart van de Moeder van God.
Kapel
De houten kapel van St. Isaac van Daltmatsky is gemaaktin de vorm van een Monomakh-hoed (1881). Het is nog steeds actief vandaag. De kapel werd verplaatst naar de huidige plaats (naar de Sretenskaya-kerk) vanuit het gebied dat onder water stond tijdens de bouw van het Vytegorsky-reservoir. De kapel, gebouwd in de stijl van de Russische noordelijke art nouveau, vormt een harmonieuze aanvulling op de oude Sretensky-tempel. Tegenwoordig komen alle pasgetrouwde steden hier.
Museum of Local Lore
City Museum of Local Lore, opgericht inNovember 1913 heeft vandaag verschillende tentoonstellingen verenigd, die zich in verschillende delen van de stad bevinden. Voorheen bevond de hoofdexpositie zich in de Sretenskaya-kerk, maar na de overdracht naar de Russisch-orthodoxe kerk verhuisde het museum naar een nieuw adres.
Karst meren
De regio Vologda staat bekend om zijn prachtige natuur.regio. Vytegra is geen uitzondering. Bezienswaardigheden (natuurlijk) zijn van groot belang voor de gasten van de stad. Allereerst moeten karstmeren aan hen worden toegeschreven. Ze worden erkend als bedreigd en bevinden zich in het Shimozero-reservaat. Dergelijke reservoirs zijn typisch voor gebieden die zijn samengesteld uit oplosbare rotsen. Periodiek verdwijnen ze (geheel of gedeeltelijk).
Wetenschappers verklaren dit verbazingwekkende fenomeende vorming van ondergrondse kanalen, holtes, trechters, waardoor water van tijd tot tijd wegstroomt, en samen met de vissen. Dan worden de scheuren weer verstopt met klei en wordt het meer gevuld met water.
