Als je op een dag in West-Afrika bent,Zorg ervoor dat je een kijkje neemt in het roze meer, ook wel bekend als Retba. Het water erin is kleur zoals die van kaliumpermanganaat, of een aardbeicocktail. Deze ongelooflijke natuurlijke formatie onderscheidt zich door een natuurlijke helder roze kleur van water.
Het is niet verrassend dat het meer wordt beschouwd als een van de belangrijkste attracties van Senegal. Wat is zijn geheim?
Raadsel van rozenwater
Het water van het meer van Retba is erg zout.Voor de meeste micro-organismen is het zoutgehalte dodelijk en kan er maar één soort in overleven. Het zijn deze wezens die het water zijn prachtige kleur geven. De intensiteit van de schaduw kan variëren van zachtroze tot donkerbruin, alles bepaald door de invalshoek van zonlicht en weersomstandigheden. Tijdens het droogteseizoen bijvoorbeeld, wordt het roze meer in Senegal ongelooflijk helder en trekt het een bijzonder groot aantal toeristen aan. De magische schaduw van water, gecombineerd met een veelheid van boten die over het oppervlak van het meer glijden, creëert een volledig surrealistisch beeld.
Waar bevindt het zich?
Je kunt kijken naar het roze meer voor de Atlantische kust. Het ligt niet ver van Dakar, de hoofdstad van het land.
Slechts dertig kilometer van de stad, en je bent erplaats. Vanaf het meest westelijke punt van het schiereiland hier, ook niet ver - twintig kilometer naar het schiereiland van de Groene Kaap. Het gebied van het verbazingwekkende waterlichaam is klein (is drie vierkante kilometer), en de diepste plaats is drie meter. Aan de kust is er een dorp, waar de arbeiders en handelaars het roze meer voeden. Foto's van deze plek illustreren vaak het werk van omwonenden. Ze gaan rechtop staan in hun kelen en schepen handmatig zout van de bodem. Dit is een heel zware klus, maar het wordt voldoende betaald. Daarom dekken platte boten dagelijks de hele kustlijn.
Geschiedenis van Retba
Zodra er een lagune was verbonden metAtlantische Oceaan. Surf van jaar tot jaar op het aangebrachte zand en het kanaal viel langzamerhand in slaap. In de jaren '70 trof een droogte de lokale plaatsen, waarna Retba ondiep werd, waardoor zoutwinning vrij toegankelijk was.
Water komt geleidelijk terug en er zijn werkers inhaar schouder, maar twintig jaar geleden was het niveau hier een maximum in de taille. De diepte van het meer neemt toe en omdat mensen ongeveer vijfentwintigduizend ton zout extraheren, geleidelijk aan de bodem scheppen. Naast de micro-organismen genaamd dunaliella, die het water een speciale tint geven met zijn pigment, leven hier geen andere organismen, vissen of planten. Het roze meer is zelfs dodelijker voor alle levende dingen dan de beroemde Dode Zee - zout is hier anderhalf keer meer. Verdrinken is hier onmogelijk: dicht water houdt voorwerpen op het oppervlak. Zelfs de zwaar beladen prooi van de boot gaat niet naar de bodem. Je kunt een boot vullen in drie uur hard werken en elke medewerker moet deze operatie drie keer per dag herhalen. Zout van een dergelijke concentratie tast de huid niet aan, arbeiders worden ingewreven met een speciale olie van de vruchten van de vettige boom. Anders op de huid in een half uur zullen er pijnlijke zweren zijn. Dus het is beter om het meer van de buitenkant te bekijken.
