Geachte lezer!Ik nodig je uit om af te dwalen van de manier van schrijven die eigen is aan de achttiende eeuw en na mij om me te concentreren op de belangrijkste ideeën van de grote roman. Na het lezen van het artikel, zult u begrijpen hoe snel voor Engeland in de 18e eeuw Jonathan Swift "Gulliver's Travel" heeft gemaakt! De samenvatting van de roman dompelt ons onder in de vier omzwervingen van de Britse Odyssey - Lemuel Gulliver, eerst een landchirurg, toen de dappere kapitein van de Sailors of the Seas.
Beschouw het eerste deel van de roman, het is diepis openbaar. De schipbreukeling Gulliver wordt een gevangene van de Lilliputters. De auteur bespotte op subtiele wijze de tegenstrijdigheid van de conceptuele tegenstellingen tussen partijen van Lilliput: van de hoogte van de hielen, van welke kant tot het breken van het ei. De samenvatting van het verhaal "The Travel of Gulliver" in artistieke vorm toont de waardeloosheid van de tweepartijse marionettenconfrontatie van de bourgeois. Ironisch genoeg wordt de "menselijkheid" van de democratische samenleving van het land van shorties beschreven. Door de vijandelijke vloot met behulp van "Manberg" te veroveren, nemen de Lilliputters dan de beslissing hem te doden. En de meest humane van dwergen - Reldressel, secretaresse voor geheime zaken, biedt "slechts" Gulliver's ogen uit, zodat zijn fysieke kracht en verder de maatschappij kan dienen. (We negeren de heldere kleuren van het verhaal van deze meester, voor het eerste deel van de roman krijgen we precies zo'n korte samenvatting.) "Gulliver's Journey" hekelt het principe van de moderne swift van de Britse maatschappij - "de staat is boven alles". De schrijver scheurt de maskers af, toont duidelijk aan dat dit leidt tot wreedheid, onrecht zoals toegepast op de gewone man. De doctor in de theologie laat zien hoe een vormeloze menigte van kleine dwergen, verenigd door een onmenselijk staatsidee, verandert in een monster. Lemuel, gebruikmakend van de drijvende Britse zeilboot, ontsnapt uit deze staat van kleine beulen.
In het tweede deel van de roman valt Gulliver inBrobding is het land van reuzen. Het lijkt erop, de situatie is gewoon een spiegel, en zelfs naïeve lezer veranderd kunnen voorspellen voor het tweede deel van de roman zijn samenvatting. "Gulliver's Journey", echter, met zijn verdere plot weerlegt dit idee. Het talent van de grote Ier vindt hier ook frisse kleuren voor zijn palet. De schrijver laat zien hoe een bureaucratische enorme staat zich verhoudt tot de behoeften en vereisten van een eenvoudige persoon die onmiddellijke behoeften ervaart. Kijkend naar hem, met hem te praten als een aap, maar de ambities worden geconfronteerd met de "naïeve naïef misverstand" reuzen. (Wat mooi gevonden woorden een schrijver!) De nadenkende lezer begrijpt dat "good mine" reuzen enige bewijs van een "slechte spel", dwz. E. Insolventie inrichting van de samenleving pachydermen heersers. In het echte leven zijn achter zulk een masker van machtszucht hebzucht, hypocrisie, ambitie, jaloezie en wellustigheid. De laatste woorden zijn niet uitgevonden door de auteur, ze zijn van een herziening van de Swift, benadrukt dat het tweede deel van "de koning ondergedompeld in verbazing."
Het vierde en laatste deel van Gullivers odysseestuurt ons naar het land van nobele paarden, huygnhnms, zoals ze zichzelf noemen. Ze worden bediend door echo van mensachtige wezens. Vinden jullie niet, lezers, dat zelfs deze samenvatting een allegorie is? "Gulliver's Journey" in het vierde deel is een oproep aan mensen om zichzelf niet te verminken met de beschaving, om zorgvuldig de beste eigenschappen te bewaren die de mens van nature heeft gekregen: bescheidenheid, liefde, vriendschap, loyaliteit. Het is veelbetekenend dat Lemuel Gulliver zelf, die aanvankelijk de eer kreeg van het vertrouwen van de Hueygnns door huisvesting aan te bieden op hun plaats, de "test voor de mensheid" niet doorstaat. Hij wordt verbannen en wordt door het paardenhof als een echo gekwalificeerd.
Настоятель Дублинского собора св.Patrick, doctor in de theologie Jonathan Swift was geen rebel, maar een burger, zijn grote hart ziek voor de hele samenleving. Ze zeggen dat ze het geweten van de natie zijn. Swift schreef zijn grote boek aan het begin van de 17e eeuw en verbrak het raamwerk van traditionele, canonieke literatuur. Een roman, een reisroman, een pamfletroman vol satire op bestaande fundamenten - het was een echte 'bom', een sensatie die een impact had op de hele Engelse samenleving van de achttiende eeuw. Ik zou graag willen dat de beste schermversie van "Gulliver" in de toekomst is, dat ze haar meester verwacht, net zoals "Munchausen" wachtte op Oleg Yankovsky.
