Die tijd doorgebracht in vreugde enplezier, gaat rustig en heel snel voorbij, iedereen weet het. Maar de pijnlijke verwachting of het harde werk, integendeel, strekt zich eindeloos uit en het lijkt erop dat ze nooit zullen eindigen. Schrijvers, prozaschrijvers en dichters hebben dit idee vaak en op verschillende manieren geformuleerd. Wetenschappers hebben ook hun eigen mening over deze kwestie.
Dichters over tijd
De Duitse dichter Johann Schiller was daar een vanzei: "Happy hours kijken niet." Hij drukte zijn idee echter op een iets andere manier uit. In het drama "Piccolomini", door hem geschreven in 1800, staat een zin die in een vrije vertaling als volgt luidt: "Voor degenen die gelukkig zijn, wordt het ritme van de klok niet gehoord."
'Stop even, je bent geweldig!"- in deze regels hoort Goethe spijt dat alle goede dingen in het leven te snel voorbijgaan, en tegelijkertijd wordt een hartstochtelijk verlangen geuit om de tijdelijke grenzen van deze vreugdevolle staat te verleggen.
Что же хотел выразить тот, кто сказал:'Kijk je niet naar happy hours?' De ongrijpbaarheid van geluk, het onvermogen om het onmiddellijk te voelen en alleen zijn latere begrip baarde zowel filosofen als gewone mensen altijd zorgen over het leven. 'Geluk is wat vroeger was', denken veel mensen. 'Ik herinner het me en ik begrijp dat ik toen gelukkig was', zeggen anderen. En iedereen is het erover eens dat "goed, maar niet genoeg ..."
Griboedov en zijn aforismen
Op de vraag wie zei: 'Happy hours are not Observed', is er een duidelijk antwoord. Dit is Griboedovs Sophia uit de komedie "Woe from Wit", die in 1824 het licht zag.
In het moderne Russisch zijn er veelspreekwoorden en gezegden ontleend aan literaire werken. Ze zijn zo wijdverbreid dat hun gebruik lange tijd geen blijk heeft gegeven van een goede bereidheid. Niet iedereen die de woorden zegt: "Ik zou graag dienen, ziek worden", las zeker de onsterfelijke komedie en weet wat Chatsky zei. Hetzelfde geldt voor de uitdrukking "happy hours don't watch". Griboedov schreef aforistisch, hij werd de auteur van vele gevleugelde zinnen. Slechts vier woorden, waarvan er één een excuus is, brengen een diepe filosofische gedachte over. Voor iedereen die de literatuur begrijpt, is het duidelijk dat het vermogen om een complex beeld van zijn beknopt over te brengen een teken is van hoge kunst, en soms het genie van de auteur.
Alexander Sergeevich Griboedov was veelzijdighoogbegaafde. Als dichter, componist en diplomaat stierf hij onder tragische omstandigheden en verdedigde hij de belangen van zijn vaderland. Hij was pas 34 jaar oud. Het gedicht Woe from Wit and the Griboedovsky Waltz ging voor altijd de schatkamer van de Russische cultuur binnen.
Einstein, liefde, klok en pan
Ook wetenschappers hadden geen betrekking op de kwestie van tijdonverschillig. Een van degenen die zeiden: "Happy hours are not Observed" was niemand minder dan Albert Einstein. Over het algemeen was hij van mening dat als een onderzoeker de essentie van zijn werk niet binnen vijf minuten aan een vijfjarig kind kan uitleggen, hij gerust een charlatan kan worden genoemd. Toen een correspondent, niet thuis in de natuurkunde, Einstein vroeg wat "tijdrelativiteit" betekent, vond hij een figuurlijk voorbeeld. Als een jonge man praat met een meisje dat hem na aan het hart ligt, dan zullen vele uren voor hem een moment lijken. Maar als dezelfde jongeman op een hete koekenpan wordt gelegd, komt elke seconde voor hem overeen met een eeuw. Dit is de interpretatie die door de auteur van de relativiteitstheorie aan de uitdrukking "happy hours do not Observ" wordt gegeven.
