idee
Baudelaire's Poëziecollectie van boze bloemen - dit is een hele openbaring bedacht door de auteur injeugd als een enkel werk. Het lijkt erop dat dit een andere collectie is, maar alle onderdelen zijn nauw verwant en hebben een gemeenschappelijk idee. Het ligt in de harmonie en dualiteit van onze wereld: waar goed is, is kwaad, waar geluk is, is er een plaats voor diep verdriet. Maar wat opmerkelijk is, Baudelaire verdeelt de wereld, zoals velen gewend zijn, niet in zwart en wit, in zijn verzen vloeien deze antagonistische concepten in elkaar over: Satan vervangt God en de roep van het vlees wordt een gezegende. Baudelaire's 'Evil Flowers' geven ons inzicht dat kwaad en goed op precies dezelfde manier de bron van schoonheid kunnen zijn.
Een van de belangrijkste plekken in de collectie is de afbeeldingvrouwen zijn opgewekt en verdrietig, liefdevol en koud als een beeld, maar ze zijn allemaal mooi en hun charme spookt door de dichter. Baudelaire's gedichten "Flowers of Evil" onthullen de essentie van schoonheid vanuit verschillende invalshoeken, de auteur bespreekt waar ze vandaan kwam, of ze nu uit de hemel kwam, of misschien opstond uit de hel. Niet elke lezer is in staat het geheim te begrijpen, tussen de regels door te zien, maar doordrongen van het idee realiseert hij zich dat het, ongeacht de oorsprong van schoonheid, de klappen van het lot verzacht en de wereld mooier maakt. Wie anders dan een dichter kan dit het beste overbrengen? The Flowers of Evil van Baudelaire - het is niet alleen een verzameling individuele verzen, neeelke creatie is verbonden met andere door een dunne, maar heldere en sterke draad. Het gedicht "Albatross", helemaal aan het begin van het boek, werd verliefd op velen. De majestueuze vogel in de zeehemel op het dek tussen wrede zeilers wordt hulpeloos en ellendig. De pijn en het verdriet van de auteur neemt toe met elke nieuwe regel, daarin beschrijft hij keer op keer de pracht van de albatros. Het plezier van de matrozen verandert zijn enorme vleugels in niets en hij kan niet vliegen, hij is gedoemd. Misschien identificeerde de auteur zich met deze hulpeloze vogel: verkeerd begrepen, verpletterd, het vermogen om te vliegen verloren - dit is het lot van de dichter in de moderne samenleving.
Nog een gedicht uit de collectie "Flowers of Evil" van Baudelaire - 'Abel en Kaïn', is geschreven na de revolutionairgebeurtenissen in Frankrijk halverwege de 19e eeuw. Hij aarzelt niet om mensen op te roepen tot rebellie, waaraan hij zelf heeft deelgenomen. Baudelaire stond op de barricades en liet zich vooral niet leiden door politieke wereldbeelden, maar uitsluitend door emotionele impulsen. Het bijbelse idee leek te worden voortgezet in dit openhartige gedicht, en het is de familie Cain die de wil van mensen uitdrukt om in opstand te komen en de principes en orden van die tijd te verwerpen. Het thema van Evil loopt door de hele collectie met een rode draad, de auteur bespreekt de aard van Evil en onthult zijn verschillende kanten; het is niet voor niets dat voor zo'n naam is gekozen. Bloemen zijn altijd iets moois en positiefs, en het woord kwaad alleen veroorzaakt alleen negativiteit, en Baudelaire wijst op deze tegenstelling. Flowers of Evil, waarvan een korte beschrijving onmogelijk is, is het waard om volledig te lezen, genietend van de combinatie van het tegenstrijdige, het ontdekken van nieuwe aspecten van bekende concepten.
