L. N. Tolstoj schreef niet alleen voor volwassenen. Hij wilde dat de kinderen de wereld zouden leren kennen. Voor kinderen creëerde de schrijver verhalen-beschrijvingen en informatieve verhalen.
School in Yasnaya Polyana
Jonge Lev Nikolaevich op zijn landgoed in 1850Voor het eerst opende hij een school voor boerenkinderen. Hij zag dat kinderen tot kennis werden aangetrokken, maar ze konden nergens leren. Tolstoj was echter van mening dat in de afgelegen dorpen "nieuwe" Lomonosovs en eenvoudig begaafde kinderen "verborgen" waren - de toekomst van het land.
Op een keer vroeg hij hoe hij zijn leerling moest schrijvenhij kreeg les van de Yasnaya Polyana-school en in elke regel van een eenvoudig verhaal werden de woorden "beat" en "shout" gevonden. Het lezen van de werken van leraren en filosofen van zijn tijd, op reis naar het buitenland, overal waar L. Tolstoy op zoek was naar rolmodellen. Maar ik heb niets gevonden.
Volgens zijn eigen regels begint hij opnieuwom kinderen het alfabet, rekenen, de wet van God, veroudering te leren zodat kinderen geïnteresseerd zijn. De lessen werden gegeven in klaslokalen en in de natuur. De kinderen wilden gewoon niet naar huis, ze waren zo dol op kennis. De autoriteiten beschouwden de handelingen van de graaf echter als gevaarlijk. In 1862 moest de school sluiten. Maar de schrijver bleef verhalen voor kinderen maken.
Wat is er te zien in de uitgestrekte wereld
Op een zonnige ochtend kun je dauw op het gras ontmoeten enloop langs haar heen. De schrijver stopte, keek haar aandachtig aan en zag wat dauw op het gras ligt. Ze werd door velen gezien, maar weinigen waren zo attent op haar. Tolstoj bleek een poëtisch verhaal.
Uitleg van door de schrijver gebruikte woorden
De auteur noemt de dauwdiamanten omdat deze aan staatde zon schijnt als een juweel. Welke kleuren schittert het? Geel, rood, blauw. De kleuren van de regenboog verzamelden zich in kleine sprankelende en iriserende druppels. Met deze woorden brengt hij de buitengewone schoonheid van dauw over.
Velvet is een zachte, donzige stof diegemaakt van zijde. Het is mooi en aangenaam om aan te raken. Met hem vergelijkt de schrijver een ruig vel. Waarom? Iedereen kan na nadenken deze vraag beantwoorden. Velen hebben zulke folders gezien. Aan de ene kant zijn ze dicht en aan de andere kant zijn ze zacht en zacht. De plant wordt klein hoefblad genoemd. Het groeit overal. Als de ene kant aan de wang vastzit, is hij zacht als een moeder en de andere ruw als een stiefmoeder. Niet alleen dit kruid heeft zulke eigenschappen. Als je erover nadenkt, kun je je andere soorten herinneren.
In een kort verhalendichtje “Wat dauw gebeurt op het gras” wist Tolstoj niet alleen over de dauw te vertellen, maar ook over het gras.
Welke vragen worden beantwoord door de woorden die de auteur gebruikt
De schrijver vergelijkt dauw met diamanten en ballen.Vergelijking is een woord dat de vraag 'hoe' kan beantwoorden. Het bijwoord "exact" of het bijvoeglijk naamwoord "soortgelijk" kan erop worden toegepast. Naast vergelijkingen gebruikt hij scheldwoorden en metaforen. Zijn ochtend is "zonnig", de dauwbal is "helder". Dit is de dauw op het gras.
Waar wordt de bijsluiter mee vergeleken? Het verhaal laat dat zien met een beker en fluweel. Dit zijn metaforen.
Wat is de stemming van de auteur van wat hij zag?
Tolstoj ziet met verbazing en verrukking water is dauw op het gras. Hij wil zijn gevoelens overbrengen op de kleine lezer zodat hij over het gras loopt en voorzichtig de ronde dauwdruppel proeft. Als je het blad voorzichtig in een buis vouwt en naar je mond brengt, rolt het lekkerste drankje ter wereld erin: een klein dauwdruppel.
Welke conclusies kunnen worden getrokken
We lezen een fictief verhaal, een poëtische beschrijving van dauw en gras. Samen met de auteur hebben we hun schoonheid gezien en de vreugde ervaren om het buitengewone in het bekende te ontdekken.
