AS Pushkin, "The Letter of Tatiana to Onegin": analyse van de passage

Tijdens zijn korte leven erin geslaagd om rijk te verlatencultureel erfgoed A. Pushkin. Al bijna twee eeuwen lang is Tatiana's brief aan Onegin een favoriet gedicht van vele jonge dames die hun liefde willen belijden aan hun uitverkorenen. Het hele gedicht is geschreven door de zogenaamde 'Onegin stanza', en alleen in de brieven van Onegin en Tatiana is er vrijheid inherent aan de werken van Pushkin.

Analyse van de letterregels van Tatjana

Je kunt een persoon in woorden beschrijven, hem aanduidenuiterlijk, karakter, gewoonten, of je kunt de lezer de gelegenheid bieden om zelfstandig een beeld in zijn verbeelding te tekenen op basis van het gedrag van de held, de gevoelens die hij ervaart. A. Poesjkin maakte Tatjana's brief aan Onegin heel oprecht, eerlijk en open. Het epistolaire genre hielp de dichter om de gevoelens en gedachten van de heldin op de lezer over te brengen. Opgemerkt moet worden dat de brief is geschreven door een jonge uyezd-dame die niet alleen over haar complexen en angsten moest stappen, maar ook over morele verboden. In de 19e eeuw was het ongepast voor een meisje om als eerste haar liefde aan een man te bekennen, maar Tatyana is bereid de regels te negeren, zelfs als ze in ruil daarvoor minachting ontvangt.

Poesjkin verdeelde Tatjana's brief aan Onegin indiverse onderdelen. Ten eerste schrijft het meisje over haar risico en hoe de geadresseerde deze boodschap moet zien. Dan komt het alternatief: "Als ik hoop had ..." - dat wil zeggen, Tatiana trekt in haar verbeelding wat had kunnen zijn, en deze dromen zetten echte beelden voort. In het derde deel is er een reflectie: "Waarom heb je ons bezocht?" De jongedame is zich bewust van het moeilijke lot van vrouwen, maar dergelijke uitspraken zijn geschikter voor een volwassene dan voor een jongere, daarom wordt hier duidelijk het handschrift van de auteur getraceerd.

Om het hartzeer van je helden te tonenhun moeilijke lot en wedergeboorte, schreef Poesjkin "Eugene Onegin". Tatyana's brief bevat een groot fragment waarin ze zich tot 'jou' wendt, maar ze richt zich hoogstwaarschijnlijk niet tot de echte Eugene Onegin, maar tot de held van haar dromen, die al lang bekend en dicht bij haar is. Dan combineert het meisje in haar gedachten twee beelden: fictief en echt. Ze richt Onegin ook tot "jou": "Vanaf nu vertrouw ik mijn lot aan jou toe ..."

Poesjkin schreef de brief van Tatyana aan Onegindrama. Het meisje vertelde over haar gevoelens en stapte over morele principes heen. Na het lezen van het bericht kan Onegin zich de situatie voorstellen, de positie van de jongedame begrijpen en iets doen. De laatste vier regels worden samengevat en eindigen met een inleiding. Tatiana lijkt vanuit de hemel naar de aarde af te dalen, herinnert zich de werkelijkheid en wendt zich weer tot haar geliefde "jij". Ze realiseert zich de risico's van haar onderneming, maar vertrouwt op de eer van Yevgeny.

Het beeld van een minnaar, eenvoudig, eerlijk en opendorpsmeisje schilderde een gedicht. Tatjana's brief aan Onegin is een oprechte en zeer moedige impuls van een jonge dame die haar gevoelens wilde uiten. Natuurlijk werd ze liever niet verliefd op Eugene zelf, maar op een verzonnen beeld. Tatjana werd aangetrokken door zijn manieren, de seculiere opvoeding onderscheidde een man van anderen, dus hij leek het meisje een ideaal, in staat om haar te begrijpen.