Wie heeft de Noordpool ontdekt? Geschiedenis van de ontdekking van de Noordpool

Bestaan ​​van de geografische noordpoolLand op hoge breedtegraden trekt al eeuwenlang de aandacht van onderzoekers en reizigers. Wie de Noordpool ontdekte, zou zijn naam niet minder hebben verheerlijkt dan Columbus, Magellan en andere grote ontdekkers. Expedities naar hoge noordelijke breedtegraden waren uitgerust in Rusland, Groot-Brittannië, de VS, Noorwegen en Italië. Veel reizigers stierven voordat ze hun bestemming bereikten. Hun namen worden door de nakomelingen met dankbaarheid herinnerd.

Ontdekking van de Noordpool. Achtergrond

Russische zeelieden uit Novgorod bereikten in de XI-XII eeuw de kust van de Witte Zee.

In 1595-1597 verbleven V. Barents en zijn team voor de winter in het noordpoolgebied aan de westkust van Nova Zembla, nadat ze daarvoor het eiland Spitsbergen hadden ontdekt.

Britse navigator G.De Hudson bereikte de oostelijke rand van Groenland in 1607, maar de expeditie werd tegengehouden door ijs. Het team wist Svalbard te bereiken, maar kon niet verder komen dan 80,23 °.

V. Bering ging in 1725-1734 naar de eerste Kamtsjatka-expeditie om poolbreedten te verkennen.

Waarom streefden de pioniers naar de Noordpool?

De een na de ander worden nieuwe expedities uitgerust, hunhet doel is om de Noordpool te openen. Veel mensen uit verschillende landen reizen ver naar het noorden. Reizigers worden niet alleen gedreven door puur wetenschappelijke interesse. Nieuwe routes zouden de afstanden die koopvaardijschepen en militaire schepen van Europa naar Azië afleggen, kunnen verkorten. De vraag wie de Noordpool ontdekte, werd in die jaren niet besproken. Onderzoekers en reizigers konden lange tijd niet doordringen boven 80 ° noorderbreedte.

Ideeën voor zee-expedities naar de Noordpool

In de 17e eeuw bestond er een theorie over het smelten van ijszomermaanden nabij de geografische noordpool. Sommige onderzoekers dachten dat er misschien een zee is die niet bedekt is met ijs. Veel pogingen om hoge breedtegraden te bereiken door oceaanwateren op zeeschepen waren gebaseerd op deze legende. De grote Russische wetenschapper M. Lomonosov voerde berekeningen uit die deze mogelijkheid bevestigden. Keizerin Catharina de Grote beval de expeditie uit te rusten. Volgens haar decreet ging admiraal V. Chichagov in 1765 en 1766 tweemaal op zoek naar deze vrije waterruimte, waardoor je de Noordpool kunt bereiken. De admiraal was niet in staat om boven de 80,30 ° op te stijgen. De ontdekker van de Noordpool werkte niet uit het hoofd van de Britse zee-expeditie K. Phipps. Hij slaagde erin om in 1773 slechts 80,48 ° noorderbreedte te bereiken. Mislukte pogingen om de resterende paar graden naar de Noordpool te overwinnen, overschaduwden het idee van waterreizen naar hoge breedtegraden.

Nieuwe poolexpedities: over zee en over ijs

In 1827 besloot de Engelsman William Parryga naar de noordpool op het poolijs. Hij had een van de eersten kunnen zijn die de Noordpool bereikte. Parry's expeditie werd gefinancierd door de Britse Admiraliteit. De poolreizigers verlieten Engeland in maart 1827 per schip en bereikten het eiland Spitsbergen. Het hoofd van de expeditie en zijn metgezellen werden overgebracht naar boten die waren uitgerust met speciale lopers. Bewegend over het ijs bereikte het detachement 82,45 °. Dit record werd gevestigd op 23 juli 1827 en is al bijna 50 jaar bewaard gebleven. Onder de leden van de expeditie was D. Ross, die de eer heeft de magnetische noordpool van de aarde te ontdekken. De Britse D. Nares, die in 1875 naar het noorden trok, rukte nog verder op. Op twee schepen, en vervolgens op een slee, die mensen met de hand sleepten, slaagde het detachement erin om in mei 1876 de breedtegraad 83,20 ° te bereiken. Op dat moment was het een nieuw record op de poolbreedten, maar de expeditieleden werden niet gerekend tot degenen die de Noordpool ontdekten.

In het ijs van de Noordpool

De Noord-Amerikaanse expeditie van D.De Long, die op 8 juli 1879 met de Jeannette vanuit San Francisco voer. Het schip passeerde de Beringstraat en bereikte het eiland Wrangel in de Noordelijke IJszee. Hier was de zeilboot bevroren in het ijs en begon in deze toestand naar de Noordpool te drijven. Maar na 21 maanden zonk "Jeannette", slechts een klein deel van de bemanning overleefde.

De ervaring van De Long hielp bij het organiseren van de expeditieNoorse poolreiziger F. Nansen. Hij rustte een speciaal schip "Fram" uit, aangepast om in het ijs te drijven. De beroemde reiziger besloot te profiteren van de stroming in de Noordelijke IJszee en als eerste de Noordpool te ontdekken. "Fram" passeerde de Noordelijke Zeeroute, ging in een drift en bereikte op 14 maart 1895 een parallel van 84,4 °. Nansen, op ski's en hondensleeën, bereikte 86,14 °, maar werd tegengehouden door ijsheuvels. In 1899 konden leden van het Italiaanse Arctische detachement van de Prins van Savoye, Luigi Amedeo, 86,34 ° boven het ijs reiken in hondensleeën.

De opwinding rond de ontdekker van de Noordpool

Er is al jaren onenigheid over wie de eerste was die het ontdekteNoordpool. Een aantal reizigers claimt deze rol. Een van hen is de Amerikaanse F. Cook, die beweerde dat hij en twee Eskimogidsen op 21 april 1908 de Noordpool bereikten op hondensleeën. De wetenschappelijke gemeenschap eiste bewijs, maar Cook kon het niet leveren. Een geschil tussen twee Amerikanen is over de hele wereld bekend, die elk beweren de ontdekker van de Noordpool te zijn. Een van hen is Cook en de andere is ingenieur Robert Peary. Hij beweerde op 6 april 1909 90 ° noorderbreedte te hebben bezocht. De landgenoot M. Henson was een landgenoot van de poolreiziger, en hij huurde vier eskimo's in als gidsen. Peary's bewering zat vol met onnauwkeurigheden en werd in twijfel getrokken.

Russische expedities naar de Noordpool

Zonder zich in het geschil te mengen, wie was de eerste die het noorden veroverdepool bleven Russische onderzoekers methodisch studeren en de Noordpool ontwikkelen. In 1912-1914 bracht de expeditie van G. Sedov twee pooloverwinteringen door aan boord van het schip. In de Sovjetjaren landden wetenschappers per vliegtuig op 30 km van de Noordpool. Vanaf hier begon op 21 mei 1937 's werelds eerste drift op een ijsschots van het SP-1 onderzoeksstation.

Expeditieleden:

1. Ivan Papanin (leider);
2. Peter Shirshov (oceanograaf);
3. Evgeny Fedorov (meteoroloog);
4. Ernst Krenkel (radio-operator).

De afwijking duurde negen maanden, waarinpoolreizigers observeerden. De ijsschots bleek 2850 km verwijderd te zijn van de oorspronkelijke landingsplaats van mensen erop. Voor de kust van Groenland gingen onderzoekers aan boord van Sovjetijsbrekers.

De studie van het noordpoolgebied gaat door tot in het nieuwe millennium.Gevonden en ontwikkelen reserves van mineralen op de plateaus van de zeeën van de Noordelijke IJszee, er wordt gevist. Landen die toegang hebben tot het noordpoolgebied hebben hier veel belangen. Nieuwe expedities die zijn voorbereid door wetenschappers, industriëlen en het leger worden naar de Noordpool gestuurd. Er zijn ook internationale sporttoernooien die samenvallen met het begin van de poolzomer. De volgelingen van Nansen, Cook, Piri, Sedov en de mensen van Papanin trekken opnieuw naar het noorden van de planeet naar een punt met een geografische breedtegraad van 90 ° om de triomf van wilskracht en geest over het harde poolijs te bewijzen.