Krylan of, zoals het ook wordt genoemd, vliegende hond- zoogdier in de volgorde van de vleermuizen. Soms worden ze ook vliegende vossen genoemd. Alle vertegenwoordigers van deze groep vleermuizen wonen, in tegenstelling tot vleermuizen, in extreem warme regio's: Zuid- en West-Afrika, Australië, Zuid-Azië en zijn eilanden, en Oceanië (met name Samoa en de Caroline-eilanden). Vliegende honden leven op de Malediven, in Syrië, in het zuiden van Japan en in Zuid-Iran. In Rusland is dit type dier volledig afwezig.
Wie zijn dat, deze bijzondere dieren?
Zelfs de vermelding van vleermuizen in vele oorzakennegatieve emoties. Vele jaren werden ze beschouwd als vampiers, duivelshelpers, of gewoon vuile dieren. Het is onwaarschijnlijk dat deze kleine dieren een sterke afkeer veroorzaken. Bovendien geloven veel van hun fans dat een vliegende hond een uitstekend huisdier kan zijn.
Мордочки крыланов очень походят на собачьи или vos. De structuur van hun schedel is enigszins vergelijkbaar met de structuur van de schedel van lagere primaten. De grootste individuen hebben een spanwijdte van 150 - 170 cm, ze gebruiken ze als een deken in het koude seizoen, in de hitte worden ze gebruikt als een ventilator. De maten van verschillende soorten verschillen aanzienlijk, de lengte varieert van 5 tot 40 centimeter. Het gewicht varieert respectievelijk van 15 tot 900 gram. Een vliegende hond heeft tanden die alleen zijn aangepast aan plantaardig voedsel. De tong van de fruitvleermuis is bedekt met papillen, en bij kleine vertegenwoordigers van deze soort is het ook erg lang. Krylan heeft een goed ontwikkelde reukzin en visie. De kleur van een vliegende hond is meestal donkerbruin, maar er zijn mensen met een groenachtige, geelachtige tint of witte vlekken op de vleugels. Mannen hebben een fellere kleur, en vrouwen hebben kleinere maten en de kleur is veel bescheidener.
Kenmerken van het formulier
De vliegende hond heeft een interessante eigenschap- het heeft geen staart. Sommige andere soorten hebben het, maar erg klein. En slechts één vertegenwoordiger van fruitvleermuizen heeft een luxe staart, waarvoor het de langstaartige fruitvleermuis werd genoemd. Vliegende vossen hebben ook nogal ongebruikelijke benen: een hardnekkige en lange klauw en de laatste falanx komen alleen voor op de eerste en veel minder vaak op de tweede teen. Het interfemorale membraan is bij veel soorten onderontwikkeld. De darmen van een vliegende hond zijn 4 keer langer dan zijn lichaam.
Dieren hebben een goed ontwikkeld reukvermogen, maar alleensommigen van hen gebruiken echolocatie (in het bijzonder het geslacht rosetus) om in de ruimte te navigeren. De geluiden die vleermuizen maken zijn ook erg origineel. Rosetus geeft bijvoorbeeld een tikkende stem bij het opstijgen en landen.
Soorten vliegende honden
Vleermuizen zijn onderverdeeld in vele soorten.Bijvoorbeeld de Egyptische vliegende hond. Ondanks zijn naam is deze soort niet alleen wijdverspreid in Egypte, maar ook bijna overal op het Afrikaanse continent, evenals in Pakistan, het Midden-Oosten en Noord-India. Vanwege zijn schattige uiterlijk houden sommige mensen deze soort liever als huisdier. Dit komt door het feit dat ze geen onaangename geur hebben en gemakkelijk te leren zijn. Naast de Egyptische fruitvleermuis is er ook de Comorian, blote rug, kettingstaart, Madagaskar, Oegandese vliegende hond.
Manier van leven
Activiteit bij dieren wordt alleen waargenomen metde komst van de nacht. Overdag hangen ze aan boomtakken, waar ze worden als een bos droge bladeren of een vreemde tropische vrucht. Ze kunnen ook rusten in grotten, rotsspleten, zolders en holtes. Opgemerkt moet echter worden dat fruitvleermuizen overdag actief zijn. Vliegende vossen overwinteren niet. 'S Nachts kunnen fruitvleermuizen een afstand van wel 100 km afleggen.
Vliegende hond (vleermuis of vos) -sociaal dier. Ze leven voornamelijk in kolommen, die soms wel 1000 individuen bereiken. Er wordt ook opgemerkt dat ze bij het voeren schildwachten sturen, en in het algemeen is het in de kudde gebruikelijk om elkaar te beschermen en te helpen. Palmfruitvleermuizen vormen een groep van 10.000 of meer individuen die zich zelfs in grote steden kunnen vestigen.
Nakomelingen
Het vrouwtje baart slechts één keer per jaar nakomelingen,het produceren van in de regel één baby (zeer zelden twee). Een zwangerschap duurt gemiddeld 115-120 dagen. Tijdens de bevalling verandert het vrouwtje haar tradities niet en hangt ze ondersteboven en sluit haar vleugels en vormt zoiets als een wieg. Eerst valt de pasgeborene in de vleugels, kruipt dan naar de borst van de moeder en klampt zich vast aan de tepel.
Kinderen worden al gezien en bedekt met haar geboren.Tot die tijd, totdat de welp leert vliegen, draagt de moeder het bij zich. De melkvoeding stopt ongeveer wanneer de baby de leeftijd van 3 maanden bereikt. Volwassen individuen worden met hun moeder vergiftigd om te jagen. Om ervoor te zorgen dat de welp niet verdwaalt, geeft het vrouwtje hem een signaal met behulp van echografie. Vleermuizen bereiken geslachtsrijpheid na ongeveer 9 maanden.
eten
De vliegende hond eet zo tropischfruit zoals mango, avocado, kokos, banaan, guave, papaja en andere. Ze plukken de vruchten direct tijdens het vliegen of hangen zij aan zij aan één poot. Ze eten het vruchtvlees of drinken het sap. Kleine fruitvleermuizen voeden zich met stuifmeel of bloemnectar. Vliegende honden met een pijpneus eten naast fruit ook insecten. Dieren drinken ook water, soms zelfs zeewater. Ze zullen dus waarschijnlijk het gebrek aan zout in het geconsumeerde voedsel compenseren.
Levensduur
Informatie over de levensduur van dierennogal schaars. Volgens sommige rapporten wordt aangenomen dat ze in natuurlijke omstandigheden ongeveer 7-8 jaar kunnen leven. In gevangenschap worden ze meestal 17-20 jaar oud, maar er is ook een recordhouder die al meer dan 25 jaar is.
Betekenis voor een persoon
Sommige stammen eten vliegende vossenvlees.voor voedsel. De fruitvleermuizen helpen enorm om zaden te verspreiden, en nectarivore soorten kunnen planten bestuiven. Voorbeelden van dergelijke planten zijn de worstboom en de baobabboom. Ondanks de aanzienlijke voordelen van vliegende honden, schaden ze echter vaak tuinboomplantages.
Menselijke activiteit leidt tot geleidelijkhet verminderen van de populatie vliegende honden. De fruitvleermuizen hebben steeds minder plekken om overdag te slapen. Veel landen maken zich zorgen over deze situatie, in verband waarmee ze veel activiteiten ondernemen om deze soort in stand te houden.
