Pangaea (vasteland): vorming en verdeling van het supercontinent

Pangea is het vasteland waarvan we weten, vertrouwend opalleen op de hypothesen en veronderstellingen van wetenschappers. Deze naam werd gegeven aan het vasteland dat bestond sinds het ontstaan ​​van onze planeet, die, volgens de hypothesen van het geologische verleden van de aarde, de enige was en van alle kanten werd gewassen door een oceaan genaamd Panthalassa. Wat is er met onze planeet gebeurd? En hoe zijn de continenten die we kennen tot stand gekomen? U maakt later in het artikel kennis met de hypothesen van wetenschappers die deze vragen beantwoorden.

Waarom vallen continenten uit elkaar?

Alles in deze wereld is veranderlijk - zelfs de continenten, die, zo lijkt het, stevig op hun plaats bevroren zijn, kunnen van locatie veranderen.

Het woord "pangea" in vertaling uit het oud-Grieks betekent "helemaal droog land". Volgens wetenschappers is Pangea een continent dat ongeveer 180 miljoen jaar geleden uiteenviel en werd verdeeld door oceaanwater.

Er zijn suggesties dat vóór dit fenomeende continenten waren verschillend. Wetenschappers beweren dat onder invloed van sommige factoren de locatie van land- en watermassa's op aarde onverbiddelijk verandert. Dit betekent dat na een bepaalde tijd ook de locatie van de voor ons bekende moderne continenten zal veranderen.

De leeftijd van de continenten, geschatspecialisten die het geologische verleden van onze planeet bestuderen - ongeveer 80 miljoen jaar. Na verloop van tijd zullen de continenten, onder invloed van de warmte die uit de hete kern van de aarde komt en de rotatie van de planeet zelf, noodzakelijkerwijs desintegreren en zich op een nieuwe manier vormen. Dit is een cyclisch proces dat herhaald moet worden.

De opkomst van Pangea

Enorme gebieden met continentale korstgevormd op de planeet ongeveer 2,7 miljard jaar geleden. Het land van de aarde fuseerde tot een enkel supercontinent en vormde het eerste continent - Pangaea. Dit was de eerste formatie van het continent, waar de dikte van de aardkorst praktisch hetzelfde was als in moderne continenten - 40 km.

Tijdens de Proterozoïcum begon het structurele plan van de aarde te veranderen. Ongeveer 2,3 miljard jaar geleden viel de eerste Pangaea uiteen.

Nieuwe (tweede) Pangaea werd gevormd aan het einde van het Vroege Proterozoïcum, ongeveer 1,7 miljard jaar geleden. Daarna versmolten de afgescheiden stukken land weer tot één supercontinent.

Onder invloed van verschillende factoren, het continentale terrestrischede schors begon opnieuw van locatie te veranderen. De Stille Oceaan verscheen, de contouren van de Noord-Atlantische Oceaan begonnen te verschijnen, het prototype van de Tetris-oceaan werd geschetst, die de continenten in zuidelijke en noordelijke groepen verdeelde. En tijdens het Paleozoïcum werd de vorming van de derde Pangaea voltooid.

Laurasia en Gondwana - wie wint?

Er is een versie dat Pangea het vasteland is,die ontstonden tijdens de botsing van de continenten Gondwana en Laurasia. Op de plaats van de botsing werden de twee oudste bergsystemen gevormd: de Appalachen en de Oeral. Daar hield het niet op, de lithosferische platen bleven naar elkaar toe bewegen, waardoor de pluim van het voormalige zuidelijke continent zich onder het deel van het land in het noorden bewoog. Dit proces noemen wetenschappers zelfabsorptie.

De botsing van twee krachtige supercontinentenveroorzaakte veel spanning in het centrum van de Pangaea die ze creëerden. Na verloop van tijd nam deze spanning alleen maar toe, wat een nieuwe breuk veroorzaakte. Sommige wetenschappers brachten een versie naar voren dat Pangea niet bestond - het waren Gondwana en Laurasia, die maar liefst 200 miljoen jaar met elkaar worstelden, en toen het oppervlak niet kon staan, vielen ze weer uiteen.

Kenmerken van het Paleozoïcum

Het was tijdens het Paleozoïcum dat Pangea één werdsupercontinent. De duur van de periode is ongeveer 290 miljoen jaar. Deze periode werd gekenmerkt door de opkomst van een verscheidenheid aan levende organismen en eindigde met hun massale uitsterving.

Alle rotsen die zich in deze tijd hebben gevormd, worden toegeschreven aan de paleozoïsche groep. Deze definitie werd voor het eerst geïntroduceerd door de beroemde geoloog uit Engeland Adam Sedgwick.

Pangea is een continent met een lage temperatuur, omdat de processen die plaatsvonden tijdens de periode van zijn ontstaan ​​ertoe leidden dat het temperatuurverschil tussen de polen en de evenaar aanzienlijk was.

De opkomst van levende organismen

Het grootste deel van de levende organismen woonde in de zeeën.Organismen hebben alle mogelijke habitats gevuld, zoetwaterlichamen en ondiepe wateren vastgelegd. Aanvankelijk waren dit herbivore organismen: tabulaten, archaeocyaten, bryozoën.

Gedurende deze periode ontstonden er vele klassen en soorten verschillende levende wezens. Helemaal in het begin leefden alle levende organismen in de zeeën, en de meest ontwikkelde onder hen waren de koppotigen.

Toen de laatste - Perm - periode van het Paleozoïcum begon, leefden er al primitieve zoogdieren op het land, dat overvloedig bedekt was met bossen. Het was in deze tijd dat warmbloedige dierlijke reptielen tevoorschijn kwamen.

De periode van de grootste uitsterving van levende organismen

Aan het einde van het Paleozoïcum begon de laatste fase - de Perm-periode. Het was in deze tijd dat het uitsterven plaatsvond, wat wetenschappers als de grootste in de hele geschiedenis van de aarde beschouwen.

Daarvoor werd de aarde bewoond door bizarre levensvormen: prototypen van dinosaurussen, haaien en reptielen van enorme afmetingen.

Om onbekende redenen leeft ongeveer 95% van alle levendesoorten organismen zijn uitgestorven. Het belangrijkste gevolg van de vorming en desintegratie van Pangea was het uitsterven van honderden ongewervelde soorten, wat aanleiding gaf tot veranderingen in de populatie van de aarde met verschillende nieuwe soorten planten en dieren.

Partitie van Pangaea

250 miljoen jaar geleden Pangaea opnieuwooit opgesplitst in twee continenten. Gondwana en Laurasia verschenen. De splitsing vond zo plaats dat Gondwana zich in zichzelf verenigde: Zuid-Amerika, Hindoestan, Australië, Afrika en Antarctica. Laurasia omvatte de huidige territoria van Azië, Europa, Groenland en Noord-Amerika.

Allemaal bekend bij ons op de geografische kaartcontinenten zijn fragmenten van een oud supercontinent. Miljoenen jaren lang bleef de landsplitsing onverbiddelijk groeien, wat leidde tot de vorming van moderne continenten. De gevormde ruimte was gevuld met de wateren van de Wereldoceaan, die uiteindelijk werd verdeeld in de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan.

Een heel stuk land werd verdeeld in Noord-Amerika en Eurazië, met daartussen de Beringstraat.

Geografische puzzel

Als je de wereldbol van dichterbij bekijkt, dancontinenten erop vormen als fragmenten van een vermakelijke puzzel. Visueel kun je zien dat de continenten op sommige plaatsen ideaal met elkaar verbonden zijn.

De hypothese van wetenschappers dat de continenten vroeger één geheel waren, kan met eenvoudige manipulaties worden geverifieerd. Om dit te doen, volstaat het om een ​​kaart van de wereld te nemen, de continenten uit te snijden en ze met elkaar te vergelijken.

Wanneer je Afrika en Zuid samenvoegtAmerika, je zult zien dat de contouren van hun kusten bijna overal compatibel zijn. Je kunt een vergelijkbare situatie zien met Noord-Amerika, Groenland, Afrika en Europa.

In 1915 is Alfred Wegener een meteorologisch wetenschapper,die vele jaren paleontologische en geografische gegevens bestudeerde en analyseerde, kwam tot de conclusie dat de aarde vroeger een enkel continent was. Hij was het die dit continent Pangaea noemde.

De hypothese van Wegner werd door velen genegeerdjaar. Slechts 40 jaar na de dood van de Duitse wetenschapper werden zijn veronderstellingen dat de continenten voortdurend afdrijven erkend als officiële wetenschap. Het supercontinent Pangaea heeft echt bestaan ​​en viel uiteen onder invloed van externe en interne factoren.

Voorspellingen van wetenschappers voor de toekomst

Bedenk dat, volgens de bestaande theorie van wetenschappers,elke 500 miljoen jaar vormen alle bestaande continenten één continent in het proces van verbinding. Geschat wordt dat de helft van de tijd sinds de verandering in de locatie van de continenten al is verstreken. En dit betekent dat de aarde over ongeveer 250 miljoen jaar weer zal veranderen: een nieuwe Pangea Ultiama zal verschijnen, die zal omvatten: Afrika, Australië, Eurazië, zowel Amerika als Antarctica.

Uit het bovenstaande kunnen we concluderen dat:de geschiedenis van de vorming en desintegratie van het oude continent is een van de belangrijkste en meest significante stadia in de hele geschiedenis van het bestaan ​​van onze planeet. Dit cyclische proces herhaalt zich elke 500 miljoen jaar. We moeten de geschiedenis van het bestaan ​​van het eerste continent Pangaea kennen en bestuderen om een ​​idee te hebben van wat de toekomst voor de aarde in petto heeft.