Het tijdperk van de staatsgrepen wordt de periode van de Russische geschiedenis genoemd die begon na de dood van Peter I, toen de machtsoverdracht in de staat in strijd met de wet werd uitgevoerd.
De auteur van de term is de historicus V.O. Klyuchevsky.Hij gelooft ook dat het tijdperk van de staatsgrepen begon in 1725 met de dood van Peter de Grote en eindigde in 1762 na de toetreding van Catharina II. Er is echter een standpunt dat deze tijd van problemen terugkeerde in 1801 in verband met de moord op Paulus I. Sommige historici vinden tekenen van dit tijdperk ook in de Decembrist-opstand.
De belangrijkste redenen voor staatsgrepen zijn:gebrek aan duidelijke regels voor troonopvolging, gebrek aan legale politieke activiteit; onopgeloste tegenstellingen tussen de monarchale macht, de heersende klasse en de edelen.
Laten we deze redenen eens nader bekijken.
In 1722 gaf Peter I het "Handvest vantroonopvolging ', op basis waarvan de troon kon worden overgedragen aan een breed scala van personen, en niet alleen aan de directe erfgenamen van de vorst. Enige tijd voor de dood van de koning ontstond ook het eerste schisma. De politieke groep onder leiding van Apraksin drong aan op de troonsbestijging van de kleinzoon van Peter I met de benoeming van de vrouw van de vorst, Ekaterina Alekseevna, tot regentes.
Een andere groep, geleid door de prinsMenshikov, zou Catherine de autocratische keizerin maken. Als resultaat van sluwe intriges en de tussenkomst van het leger, troonde Ekaterina Alekseevna in 1725. Na haar dood in 1727 rees de machtskwestie opnieuw. De troon werd overgedragen aan Peter II als resultaat van een reeks intriges.
De redenen voor de staatsgrepen in het paleis waren niet gebaseerd opde wens van de aanvragers om het bestaande staatssysteem te veranderen of om hervormingen door te voeren. Kenmerkend voor het tijdperk was de strijd om de macht, zoals ze zeggen, 'in zijn pure vorm'. Alle strijdende facties waren alleen gericht op het verkrijgen van macht en persoonlijke voordelen.
Oorzaken van staatsgrepen na 1727werden geassocieerd met de omverwerping van Menshikov, die het land feitelijk drie jaar lang regeerde. Als ervaren en sluw diplomaat maakte hij niettemin een belangrijke fout doordat hij door macht verblind was. Nadat hij de betrekkingen met zijn bondgenoten had verwoest, verloor hij al snel alles waar hij al zo lang naar had gestreefd. De werkelijke kracht gaat naar de Dolgoruky en Golitsyn. En nogmaals, er is behoefte om een erfgenaam van de troon te zoeken, aangezien Peter II sterft aan de pokken.
Verder werden de redenen voor de staatsgrepen in het paleis aangevuldde ondertekening van de voorwaarden, die de macht van Peter's nicht, Anna van Koerland (Anna Ioannovna), die de troon besteeg, beperkte. Ze ondertekende dit document en deed afstand van een aantal bevoegdheden ten gunste van de Privy Council. De tijd van haar regering werd daarom geassocieerd met een felle strijd om de macht.
Na Anna Kurlyandskaya publiekelijkverscheurde Konditsii, de familie Dolgoruky werd praktisch vernietigd, en nieuwe personen kwamen in de strijd om de macht, waaronder de favoriet van keizerin Biron, B.Kh. Minikh en A.P. Volynsky.
De redenen voor de staatsgrepen in Rusland warenniet alleen geassocieerd met de politieke situatie, maar ook met de persoonlijkheden van mensen die dicht bij de vorst staan. In sommige gevallen was de heerser slechts een nominale figuur, maar in werkelijkheid werd het land geregeerd door edelen.
Vanaf de dood van Peter I tot 1762 in Ruslandvijf heersers werden vervangen. De meeste staatsgrepen vonden plaats met medewerking van de bewakers. Sommige onderzoekers vergelijken deze periode in de geschiedenis van Rusland met het laat-Romeinse rijk, toen machtsveranderingen net zo vaak plaatsvonden en het leger deelnam aan de staatsgrepen.
Dus we keken naar staatsgrepen in het paleis,de redenen daarvoor waren in het Handvest van troonopvolging, dat bleef bestaan na de regering van Peter I, evenals in de strijd om de macht tussen de adellijke families die tot de heersende elite behoorden.
De macht bleef niet lang in dezelfde handen, de heersers in Rusland vervingen elkaar heel snel. Het einde van het tijdperk kwam pas met de toetreding van Catharina de Grote, die de orde in de staat kon herstellen.
