Sinds de oudheid van de geschiedenis, manprobeerde door te dringen in de principes van de constructie van de omringende wereld en een antwoord te vinden op de vraag wat het natuurlijke systeem van de natuur is. Hij begreep dat de wereld harmonieus was en volgens bepaalde wetten was gerangschikt. Laten we eens kijken naar de belangrijkste systemen van de organische wereld voor biologische wetenschap, gecreëerd tijdens de historische ontwikkeling van de menselijke samenleving.
De eerste natuurlijke classificatie van levende organismen
Werd voorgesteld door een Griekse wetenschapper - de vader van de biologie- Aristoteles. Met behulp van de methode om morfologische en anatomische karakters te vergelijken, creëerde hij een classificatie van dieren en legde hij de basis voor de toekomstige biologische discipline - taxonomie. Aristoteles 'antwoord op de vraag wat het natuurlijke systeem van de natuur is, was als volgt: de wereld om ons heen bestaat uit twee koninkrijken - levenloze en levende natuur. Dat laatste is op zijn beurt hiërarchisch gestructureerd: van plant naar dier en vervolgens naar mens.
Soort - een elementair taxon in de biologie
We blijven antwoorden vinden op de vraag, wat isnatuurlijk systeem van de natuur. In de biologie is de definitie van deze structuur van de omringende wereld als volgt - het is een chronologisch geordende aanduiding van uitgestorven en momenteel bestaande levende organismen, evenals hun verdeling volgens hiërarchisch gerelateerde en ondergeschikte taxa - classificatie-eenheden. De eerste is het uitzicht. Het dient als de hoeksteen van de moderne taxonomie.
Linnean-systeem van de biologische wereld
Het werd in 1735 geformuleerd in het beroemde werk"Systeem van de natuur". Carl Linnaeus bevestigt het onderzoek van D. Ray en Buffon en neemt de vorm aan van een classificatie-eenheid. Als creationist gelooft hij dat soorten constant en onveranderlijk zijn. De wetenschapper stelt een binaire nomenclatuur voor, volgens welke elk levend organisme een naam krijgt die uit twee woorden bestaat, bijvoorbeeld: redelijke man, bekwame man, bijtende boterbloem, enz. Tot nu toe gebruiken alle biologen binaire namen van biologische soorten, en de natuurlijk systeem van de natuur is een zeer complexe formatie, waarvan de elementen met elkaar zijn verbonden, dat wil zeggen, het zijn subsystemen.
Het afstuderen van de organische wereld was opportuun,voorgesteld door K. Linnaeus. Het omvatte de koninkrijken: planten, dieren en mineralen, die op hun beurt werden opgesplitst in ondergeschikte eenheden - soorten, geslachten, ordes. Bijvoorbeeld: het plantenrijk was verdeeld in 24 klassen, en die - in 116 ordes op basis van de structuur van de gametofyt en voortplantingsorganen - archegonium en antheridia.
Natuurlijk systeem van de natuur en catastrofetheorie
Prominente Franse natuuronderzoeker J.Cuvier hield zich in het begin van de 19e eeuw bezig met onderzoek op het gebied van vergelijkende anatomie en paleontologie. De verkregen feiten stelden de wetenschapper in staat om gedachten te uiten, die later in de basis van zijn eigen theorie werden geplaatst en de vraag "wat is het natuurlijke systeem van de natuur" beantwoordde. Het korte antwoord is dit: het is een ondergeschikte structuur, gebouwd op het principe van gradatie, bestaande uit organismen die verschillen in structuur en levensprocessen.
Fossiele resten waren hiervan het bewijshet feit dat er geen overgangsvormen zijn tussen uitgestorven organismen en moderne soorten. Cuvier en zijn volgelingen geloofden dat cyclische geologische rampen die de aarde deden schudden de oorzaak waren van het uitsterven van hele groepen dieren, bijvoorbeeld gigantische dierentand-dinosaurussen. Evolutionaire wetenschappers hebben echter kritiek geuit op de leer van Cuvier. Ten slotte verdwenen de meningsverschillen tussen biologen in verband met het verschijnen van de werken van Charles Darwin en A. Walless over de kwesties van de oorsprong van biologische soorten.
Lamarcks evolutionaire hypothese
Franse wetenschapper J.-B.Lamarck was aan het begin van de 19e eeuw de eerste die zich verzette tegen de evolutionaire benadering van het creëren van een natuurlijk systeem van de natuur tegen de toen dominante ideeën van het creationisme. Hij schreef een meervoudig werk "Flora van Frankrijk", ontwikkelde een classificatiesysteem voor ongewervelde dieren, dat nog steeds wordt gebruikt. Hij stelde samen met Treviranus de term "biologie" voor. In het boek "Philosophy of Zoology" legt Lamarck uit wat het natuurlijke systeem van de natuur is, uitgaande van het idee dat levende organismen nuttige aanpassingen krijgen als gevolg van de invloed van omgevingsfactoren.
In moderne biologische taal, de belangrijksteLamarck geloofde dat de drijvende kracht achter de evolutie van de natuur niet-erfelijk was: variabiliteit in modificatie. Bovendien was het Lamarck die de mens in de evolutionaire boom van primaten plaatste, en hij vertegenwoordigde het proces van de ontwikkeling van de natuur in de vorm van de complicatie van de organisatie van levende wezens door gradatie.
Darwinisme - theorie of hypothese?
Het fundamentele concept van wat natuurlijk ishet systeem van de natuur, waarvan de definitie op verschillende manieren werd geïnterpreteerd door verschillende stromingen in de biologie, werd gegeven in het werk van Charles Darwin "The Origin of Species by Natural Selection". In 1859 brak een nieuwe periode aan in de ontwikkeling van de natuurwetenschappen. Het natuurlijke systeem van de natuur begon te worden beschouwd in de vorm van een classificatie die de geleidelijke verandering in soorten, geslachten en hele klassen van levende organismen weerspiegelt onder invloed van erfelijke variabiliteit en natuurlijke selectie.
In de ideeën van Ch.Darwin worden twee componenten opgespoord: de eerste is de doctrine van het evolutionaire materiaal en de tweede is de doctrine van de drijvende krachten van evolutie. Darwin identificeerde drie vormen van de strijd om het bestaan, die de basis vormen van natuurlijke selectie: intraspecifiek, interspecifiek en de strijd tegen ongunstige abiotische factoren. Natuurlijke selectie zorgt voor het behoud van soorten die het meest zijn aangepast aan de specifieke omstandigheden van hun habitat. Erfelijke variatie selecteert selectief individuen die nieuwe eigenschappen hebben gekregen door mutaties die de soort een overlevingsvoordeel geven. Klassiek darwinisme is momenteel een compleet systeem van evolutionaire opvattingen over de ontwikkeling van de levende natuur.
Synthetische evolutiehypothese
Verder genetisch onderzoek,uitgevoerd in het midden van de 20e eeuw, vormde de basis voor de creatie van een synthetische evolutiehypothese, die een antwoord gaf op de vraag wat het natuurlijke systeem van de natuur in de biologie is. De samenvatting is als volgt: alle soortenrijkdom heeft een gereguleerde structuur gebaseerd op het principe van ondergeschiktheid (hiërarchie) van verschillende taxa: soorten, geslachten, families, ordes (of ordes), klassen, afdelingen (of typen).
Elk organisme dat consequent op aarde leeftbehoort tot alle bovengenoemde classificatie-eenheden, gevormd door micro-evolutie en macro-evolutie. Het curriculum onderzoekt wat het natuurlijke systeem van de natuur in de biologie is. Graad 9 is gewijd aan de studie van de drijvende factoren van evolutie - erfelijke variabiliteit en natuurlijke selectie. De synthetische hypothese van evolutie wordt overwogen in de cursus biologie van graad 10, wanneer studenten al bekend zijn met de concepten en wetten van de genetica.
Niveaus van levensorganisatie
Ze zijn ook het natuurlijke systeem van de natuur,vertegenwoordigen 7 hiërarchisch ondergeschikte niveaus van het bouwen van open biosystemen. Laten we ze noemen: moleculair, cellulair, organo-weefsel, organisch, populatie-specifiek, biogeocenotisch, biosfeer.
Het fenomeen leven op elk niveau verkennenuitgevoerd door verschillende biologische disciplines. Bijvoorbeeld moleculaire studies biochemie en moleculaire biologie. Cellulair - cytologie, biogeocenotisch en biosferisch - taxonomie, vergelijkende anatomie, ecologie, enz. Alle levende objecten zonder uitzondering - mens, plant, dieren, bacteriën - kunnen in elk stadium worden beschouwd, te beginnen bij de moleculen waaruit cellulaire organellen bestaan, en eindigen met de globale structuur - de biosfeer. Het voert de cycli van transformatie van stoffen en energie uit in open biologische systemen.
