Analyse van de oorzaken van de Kaukasische oorlogen die plaatsvondenna de ineenstorting van de USSR moet rekening worden gehouden met hun historische achtergrond en de ervaring met het oplossen van gewapende conflicten die in voorgaande eeuwen zijn opgebouwd. Generaal Ermolov verdient speciale aandacht.
Tsjetsjenië, waar hij in 1818 aankwam,was een gebied dat praktisch buiten de controle van het rijk lag. Wreedheid en diefstal waren hier de gebruikelijke middelen om in hun levensonderhoud te voorzien, en daar waren redenen voor. De grond had geen landbouwwaarde, de gewoonten van de bergbeklimmers waren wreed en woest. Criminelen uit andere landen kwamen hierheen en werden gastvrij ontvangen.
De woorden waarover generaal Yermolov sprakTsjetsjenen kunnen tegenwoordig aanstootgevend lijken voor de vertegenwoordigers van dit volk. De methoden om orde en wettigheid in onze dagen te vestigen, lijken niet toepasbaar vanwege hun extreme wreedheid. Bij het beoordelen van deze uitstekende persoonlijkheid moeten echter veel aspecten in aanmerking worden genomen: zowel buitenlands beleid als historisch.
De levensstijl gevormd in Tsjetsjenië doorvanaf het begin van de 19e eeuw, stond de hoop niet toe op de mogelijkheid van een vreedzaam samenleven met staten waarin ongeacht hoe beschaafd de wetgeving van kracht was. De zuidelijke grens van het Russische rijk werd voortdurend bedreigd vanuit Perzië en in de eerste plaats Turkije. De aanwezigheid van gebieden waar plunderingen floreerden, baarde Alexander I zorgen, maar aangenomen moet worden dat als ze door hun zuiderburen zouden worden gegrepen, ze onvermijdelijk de orde zouden moeten herstellen, en hoogstwaarschijnlijk op meer brutale manieren.
Welke mening zou generaal Ermolov kunnen hebben over de Tsjetsjenen? In zijn brief aan Alexander I noemt hij ze "elke gruwel" en omschrijft hij de landen die door hen worden bewoond als "het nest van alle rovers". Tegelijkertijd begon deze militaire generaal de taken van de gouverneur van de provincie te vervullen en nam hij de moeite om de gebruiken en zeden te bestuderen van de mensen met wie hij zou vechten. Het resultaat van deze onderzoeken was kennis van de commandostructuur en het besluitvormingsmechanisme van de vijand, wat later erg belangrijk bleek te zijn.
Wat generaal Ermolov leerde over de Tsjetsjenen,stelde hem in staat te concluderen dat het niet raadzaam was om te onderhandelen. Alle concessies, betaling van losgeld voor amanaten en alle gebaren van goede wil bleken volkomen nutteloos, bovendien waren ze schadelijk, omdat ze alleen werden gezien als een manifestatie van zwakte. Het antwoord was de gijzeling van lokale spirituele leiders en het ultimatum eist de wapens neer te leggen. Verschillende demonstratieve bloedbaden, vergezeld van wederzijds wreed bloedvergieten, toonden aan dat de woorden van de generaal niet verschilden van de daden.
Voor alle haat waar de hooglanders voor voeldenErmolov (en kinderen waren zelfs bang voor zijn naam), hij genoot onder hen een zeker gezag en respect. In 1825 lokte generaal Grekov (die de dichter en diplomaat A.S. Griboyedov een "overvaller" noemde) een opstand uit met zijn zinloze wreedheid. Alleen generaal Ermolov kon de opstand onderdrukken. Hij wist genoeg van de Tsjetsjenen om hun nationale psychologie te begrijpen, waardoor hij hardheid kon afwisselen met vrijgevigheid, wat de hooglanders op prijs stelden. Hij deed veel om de lokale bevolking op te leiden, om culturele gebruiken in het dagelijks leven en relaties te brengen.
Was generaal Yermolov een bloedige kolonisator? De citaten uit zijn brieven geven geen objectief beeld van de relatie met de lokale bevolking. Het volstaat te vermelden dat zijn drie zonen, geboren uit Circassiaanse vrouwen, naast christelijke ook moslimnamen droegen (Bakhtiar, Allahar en Omar). Omdat hij de moed van de Tsjetsjenen en hun hoge vechtkwaliteiten erkende, deed hij er veel aan om de hooglanders naar de dienst van de tsaar te lokken.
Uiteindelijk is het het harde beleidDe Kaukasus heeft paradoxaal genoeg voorwaarden gecreëerd voor het voortbestaan van hele volkeren. Er werden barrières opgeworpen voor de suïcidale gebruiken van bloedwraak en burgerlijke strijd, en de oorlog eindigde voor een lange tijd.
De eerste persoon die de gevangen Shamil in Sint-Petersburg wilde zien, was generaal Ermolov.
