Voeding is daardoor een complex procesdie de stoffen die nodig zijn voor het lichaam binnendringen, verteren en opnemen. De afgelopen tien jaar heeft zich actief een speciale wetenschap ontwikkeld die aan voeding is gewijd: voedingsiologie. In dit artikel zullen we kijken naar het proces van spijsvertering in het menselijk lichaam, hoe lang het duurt en hoe het gaat zonder de galblaas.
De structuur van het spijsverteringsstelsel
Het spijsverteringssysteem is vertegenwoordigdeen reeks organen die zorgen voor de opname van voedingsstoffen door het lichaam, die er een energiebron voor zijn, die nodig is voor celvernieuwing en groei.
Het spijsverteringssysteem bestaat uit: de mond, keelholte, slokdarm, maag, klein, groot en rectum.
Spijsvertering in de mondholte van de mens
Het verteringsproces in de mondholte isvoedsel hakken. In dit proces vindt een krachtige verwerking van voedsel met speeksel plaats, de interactie tussen micro-organismen en enzymen. Na speekselbehandeling lossen sommige stoffen op en komt hun smaak tot uiting. Het fysiologische proces van vertering in de mond bestaat uit de afbraak van zetmeel in suikers door het amylase-enzym dat in speeksel zit.
Laten we de werking van amylase traceren met een voorbeeld:terwijl je een minuut op het brood kauwt, voel je een zoete smaak. Er is geen afbraak van eiwitten en vetten in de mond. Gemiddeld duurt het verteringsproces in het menselijk lichaam ongeveer 15-20 seconden.
Spijsvertering - maag
De buik is het breedste deelhet spijsverteringskanaal, dat in omvang kan toenemen, en een enorme hoeveelheid voedsel bevat. Als gevolg van de ritmische samentrekking van de spieren van de wanden, begint het verteringsproces in het menselijk lichaam met het grondig mengen van voedsel met maagsap, dat een zure omgeving heeft.
Er zit een brok voedsel in de maaggedurende 3-5 uur, waarbij ze gedurende deze tijd mechanische en chemische verwerking ondergaan. De spijsvertering in de maag begint met de blootstelling van voedsel aan de werking van maagsap en zoutzuur, dat erin aanwezig is, evenals pepsine.
Als gevolg van de spijsvertering in de menselijke maag, eiwittenmet behulp van enzymen worden ze omgezet tot peptiden en aminozuren met een laag molecuulgewicht. De vertering van koolhydraten in de maag die in de mond begint, stopt, wat wordt verklaard door het verlies van hun activiteit door amylasen in een zure omgeving.
Spijsvertering in de maagholte
Spijsverteringsproces in het menselijk lichaamtreedt op onder invloed van maagsap dat lipase bevat, dat vetten kan afbreken. In dit geval wordt veel belang gehecht aan het zoutzuur van maagsap. Onder invloed van zoutzuur neemt de activiteit van enzymen toe, wordt denaturatie en zwelling van eiwitten veroorzaakt en treedt een bacteriedodend effect op.
De fysiologie van de spijsvertering in de maag ishet feit dat voedsel verrijkt met koolhydraten, dat ongeveer twee uur in de maag zit, het evacuatieproces sneller verloopt dan voedsel dat eiwitten of vetten bevat, dat 8-10 uur in de maag blijft hangen.
In de dunne darm, voedsel dat wordt gemengd metmaagsap en gedeeltelijk verteerd, in een vloeibare of halfvloeibare consistentie, passeert gelijktijdige intervallen in kleine porties. Op welke afdeling is het verteringsproces in het menselijk lichaam nog aan de gang?
Spijsvertering - dunne darm
De spijsvertering in de dunne darm, waarin een brok voedsel uit de maag komt, krijgt de belangrijkste plaats toegewezen vanuit het oogpunt van biochemie van assimilatie van stoffen.
In dit gedeelte bestaat het darmsap uit alkalischomgeving door de aankomst van gal, pancreassap en afscheidingen van de darmwanden in de dunne darm. Het spijsverteringsproces in de dunne darm is niet voor iedereen snel. Dit wordt mogelijk gemaakt door de aanwezigheid van een onvoldoende hoeveelheid van het enzym lactase, dat melksuiker hydrolyseert, geassocieerd met de onverteerbaarheid van volle melk. Tijdens het verteringsproces in dit deel van een persoon worden meer dan 20 enzymen verbruikt, bijvoorbeeld peptidase, nuclease, amylase, lactase, sucrose, enz.
De activiteit van dit proces in de dunne darmhangt af van de drie divisies die in elkaar overgaan, waarvan het bestaat uit de twaalfvingerige darm, het jejunum en het ileum. De gal die in de lever wordt gevormd, komt de twaalfvingerige darm binnen. Hier wordt voedsel verteerd dankzij het pancreassap en de gal die erop inwerken. Pancreassap, dat een kleurloze vloeistof is, bevat enzymen die eiwitten en polypeptiden helpen afbreken: trypsine, chymotrypsine, elastase, carboxypeptidase en aminopeptidase.
De rol van de lever
Een belangrijke rol in het verteringsproces inhet menselijk lichaam (we zullen dit kort noemen) wordt verwijderd door de lever, waarin gal wordt gevormd. De eigenaardigheid van het spijsverteringsproces in de dunne darm is te wijten aan de hulp van gal bij het emulgeren van vetten, de opname van triglyceriden, de activering van lipase, het helpt ook om de peristaltiek te stimuleren, pepsine in de twaalfvingerige darm te inactiveren, heeft een bacteriedodende en bacteriostatisch effect, verhoogt de hydrolyse en opname van eiwitten en koolhydraten.
Gal bestaat niet uit spijsverteringsenzymen, maarbelangrijk bij het oplossen en opnemen van vetten en in vet oplosbare vitamines. Als gal niet voldoende wordt geproduceerd of in de darmen wordt uitgescheiden, worden de processen van vertering en opname van vetten verstoord, evenals een toename van hun uitscheiding in de oorspronkelijke vorm met uitwerpselen.
Wat gebeurt er als er geen galblaas is?
Een persoon blijft achter zonder een zogenaamd zakje, waarin voorheen gal werd afgezet "in reserve".
Gal is nodig in de twaalfvingerige darmalleen als er voedsel in zit. En dit is geen permanent proces, alleen in de periode na een maaltijd. Na enige tijd wordt de twaalfvingerige darm geleegd. Dienovereenkomstig verdwijnt de behoefte aan gal.
De lever stopt echter niet met werken.hierdoor blijft ze gal produceren. Het is hiervoor dat de natuur de galblaas heeft gecreëerd zodat de gal die wordt uitgescheiden in de intervallen tussen de maaltijden niet verslechtert en wordt bewaard totdat de behoefte eraan verschijnt.
En dan rijst de vraag over de afwezigheid hiervan"Galopslag". Het blijkt dat een persoon zonder galblaas kan. Als u de operatie op tijd uitvoert en geen andere ziekten veroorzaakt die verband houden met de spijsverteringsorganen, wordt de afwezigheid van de galblaas in het lichaam gemakkelijk verdragen. De timing van het verteringsproces in het menselijk lichaam is voor velen interessant.
Na de operatie kan gal alleen worden opgeslagen ingalwegen. Na de productie van gal door de levercellen komt het vrij in de kanalen, vanwaar het gemakkelijk en continu naar de twaalfvingerige darm wordt gestuurd. En dit hangt er niet van af of het eten wordt geaccepteerd of niet. Hieruit volgt dat nadat de galblaas is verwijderd, voor de eerste keer vaak en in kleine porties voedsel moet worden ingenomen. Dit komt omdat er niet genoeg gal is om grote delen van de gal te verwerken. Er is tenslotte geen plaats meer voor zijn accumulatie, maar het komt continu de darm binnen, zij het in kleine hoeveelheden.
Het lichaam heeft vaak tijd nodig om te lerenfunctioneren zonder galblaas, zoek de nodige plaats om gal op te slaan. Dit is hoe het verteringsproces in het menselijk lichaam verloopt zonder de galblaas.
Spijsvertering - dikke darm
Overblijfselen van onverteerd voedsel trekken naar binnende dikke darm en zitten er ongeveer 10 tot 15 uur in. Hier vinden de volgende verteringsprocessen plaats in de darmen: opname van water en microbieel metabolisme van voedingsstoffen.
Bij de vertering vindt plaats op de vetafdelingdarmen spelen de ballaststoffen van voedsel een grote rol, waaronder onverteerbare biochemische componenten: vezels, hemicellulose, lignine, tandvlees, harsen, was.
De structuur van voedsel beïnvloedt de absorptiesnelheid in de dunne darm en de tijd van beweging door het maagdarmkanaal.
Een deel van de voedingsvezel dat niet wordt afgebroken door enzymen die tot het maagdarmkanaal behoren, wordt vernietigd door de microflora.
De dikke darm is de plaats van vorminguitwerpselen, waaronder: onverteerd voedselresten, slijm, dode cellen van het slijmvlies en microben die zich continu vermenigvuldigen in de darm en die fermentatie en gasvorming veroorzaken. Hoe lang duurt het verteringsproces in het menselijk lichaam? Dit is een veel voorkomende vraag.
Splitsing en opname van stoffen
Het proces van opname van voedingsstoffen wordt uitgevoerd door het hele spijsverteringskanaal, bedekt met haren. Er zijn ongeveer 30-40 villi per vierkante millimeter slijmvlies.
Om het proces van opname van in vetten oplosbare stoffen, of liever in vet oplosbare vitamines, te laten plaatsvinden, moeten vetten en gal in de darm aanwezig zijn.
Absorptie van in water oplosbare producten zoals aminozuren, monosacchariden, minerale ionen vindt plaats met deelname van bloedcapillairen.
Bij een gezond persoon duurt het hele verteringsproces 24 tot 36 uur.
Dat is hoe lang het verteringsproces in het menselijk lichaam duurt.
