De middeleeuwen hebben ons als een erfenis nagelatenvreselijke verhalen over martelingen, die onmogelijk te beluisteren zijn zonder te huiveren. In die tijd was de marteling van Spaanse laars algemeen bekend in Europa. Ondanks het feit dat de naam een geografische aanduiding bevat, werd het pistool gebruikt door beulen in Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk en zelfs Rusland.
Essentie van het martelwerktuig
"Spaanse laars" wordt niet voor niets genoemdlijkt eigenlijk op schoenen. Het bestond uit twee houten planken (of ijzeren platen) waartussen het been van de ondervraagde werd geplaatst. Deze tool werkte volgens het principe van een bankschroef. Toen speciale mechanismen werden geactiveerd, die wiggen of schroeven waren, begonnen de planken (platen) elkaar geleidelijk te naderen. Op deze manier verpletterden, braken en maakten ze de botten van de benen plat. Na het lezen van zo'n beschrijving, is het zelfs eng om je voor te stellen wat een bloedige puinhoop de 'Spaanse laars' het been van een man heeft veranderd. Zo'n verschrikkelijk pesten kon alleen worden getolereerd door iemand met een lage pijngrens. In de regel, zodra de botten van de benen begonnen te knarsen, verloor de ondervraagde het bewustzijn of bekende hij alle zonden (zelfs als ze niet echt bestonden).
Waar kwamen ze vandaan? "Spaanse laars"?
Te raden dat dit martelwerktuig wasvoor het eerst gemaakt in Spanje, helemaal niet moeilijk. En het is uitgevonden tijdens de inquisitie. De Heilige Vaders bedachten voortdurend iets nieuws en vreselijks om van de ondervraagden zulke getuigenissen te verkrijgen waaraan ze op geen enkele manier schuldig konden zijn. De geschiedenis vertelt ons niet de naam van degene wiens verfijnde geest deze marteling heeft uitgevonden. Na verloop van tijd werd de "Spaanse laars" aangepast en verbeterd, het ging de geschiedenis van veel landen in als een brutaal martelwerktuig.
Metaal analoog
Dit materiaal werd gebruikt om het meeste te makenhet eerste martelwerktuig waar we het over hebben. Dit gebeurde in de 13e eeuw, toen alle machten in Spanje tot de straffeloosheid van de inquisitie behoorden. Het werkingsprincipe van het mechanisme werd hierboven beschreven, de metalen analoog veroorzaakte ook vreselijke pijn. Soms gingen verfijnde geesten verder en gebruikten ze roodgloeiende platen die ze op de benen van de ondervraagden plaatsten. Daarom kreeg de persoon zelfs vóór de marteling zeer ernstige brandwonden.
Houten martelwerktuig
Eens religieuze oorlogen en intriges van de rechtbankNadat Groot-Brittannië en Frankrijk waren veroverd, haastten de heersers van deze staten zich om de ervaring van de Spanjaarden over te nemen. In deze landen werd de houten "laars" echter wijdverspreider, wat later een soort klassieker op dit gebied werd. Het werkingsprincipe verschilt niet van het bovenstaande.
Hoe was het in Rusland?
De Spaanse laarsmarteling was erg populair tijdenstijden van Benckendorff. De Russische ambachtslieden hebben zich echter onderscheiden en het hele proces enorm vereenvoudigd. Ze combineerden elementen van hout en metalen gereedschappen. Het resultaat was ijzeren hoepels, die niet begonnen te werken door de actie van speciale schroeven, maar door houten wiggen die tussen de poten werden gedreven. Het ergste is dat elke volgende wig dikker en groter was dan de vorige. Volgens historische gegevens kon geen enkele persoon meer dan acht van dergelijke stokken weerstaan, aangezien het been in dit stadium een slappe huid had met fragmenten van botten in het midden en de persoon stierf of verloor het bewustzijn.
Modern mechanisme
En de fascisten gingen zelfs nog verder.Voor hun spot hebben ze de "Spaanse laars" verbeterd, of beter gezegd, de reikwijdte ervan uitgebreid. Ze plaatsten dergelijke mechanismen op het hoofd van de persoon die werd verhoord, waardoor de schedelbotten kraken en breken.
conclusie
Nu weet je wat een "Spaanse laars" is.Laten we tot slot de namen noemen van die mensen die bij bijna iedereen bekend zijn vanwege hun verdiensten. Je zult ook weten van welke martelingen ze stierven. Het waren Giordano Bruno, en Galileo Galilei (stierf niet, bleef lam), en Alexander Cagliostro, en prins Athanasius Vyazemsky en vele anderen.
