Ridderlijk motto. Ridders van de Middeleeuwen

Het tijdperk van de ridders wordt in veel werken van hun bezongentijdgenoten en in de romans van de auteurs van latere tijden. De paladijn zelf, zijn ridderlijke motto, wapen, levensstijl, dienst aan een mooie dame zijn gehuld in romantiek en soms mystiek. In de regel waren dit felle krijgers, maar de prachtige literaire werken maakten hun imago onweerstaanbaar en een begrip - als ze een echte man willen karakteriseren, noemen ze hem een ​​ridder.

Motto als credo

En niet alleen artistiekwerken. De motto's van de ridders uit de middeleeuwen, die het belangrijkste kenmerk van het hele beeld waren, spreken voor zich. Ze kunnen allemaal verenigd worden onder één gemeenschappelijk motto: "God, vrouw, koning." Hoewel er nogal wat abstracte en pretentieuze motto's waren: "Ik zal niet een ander worden" of "Noch ikzelf, noch mensen" enzovoort. Maar in wezen symboliseren de ridders van de Middeleeuwen als fenomeen de nobelheid van gedachten, gevoelens en daden en verklaren dat alle krachten en vaardigheden, hun leven zelf, gericht zal zijn op het dienen en beschermen van het vaderland, geloof en liefde.

De oorsprong van de ridderlijke erecode

Idealen zijn mooi omdat ze gebaseerd zijn opde legendarische toespraak van de tovenaar Merlijn, die de ridders van koning Arthur instrueert en vermaant. Zijn mooie woorden vormden de erecode van ridderlijkheid. Gebaseerd op de verklaarde, verplichte gedragsnormen, is het beeld van een krijger in de loop van de tijd heel romantisch geworden. Ivanhoe, Roland, Sid, de ridders van de ronde tafel, geleid door koning Arthur, Tristan - deze prachtige beelden kunnen nog lang worden opgesomd. Elk van hen had zijn eigen ridderlijke motto, dat in de regel op het wapen was gegraveerd, maar de essentie was hetzelfde: het dienen van het gekozen ideaal. Zoals elk fenomeen, verscheen ridderlijkheid, bereikte zijn hoogtepunt, verdween als onnodig en kreeg zelfs later de schuld. Maar het speelde zijn historische rol, vooral bij de verspreiding van het christendom.

Aparte kaste

En als de mythische ridders van de Ronde Tafel, ofde echte entourage van koning Richard Leeuwenhart, gehuld in een aura van aantrekkingskracht, dan valt er weinig goeds te zeggen over de Duitse, Lijflandse en Poolse zwaarbewapende ruiters. Ondanks het zeer waardige ridderlijke motto van laatstgenoemde - "God, eer, vaderland" - worden hypocrisie, intriges en verraad er meer mee geassocieerd.

Als je je de Battle on the Ice herinnert, dan bij het woord"Ridders", voor uw ogen zijn er geen mooie krijgers met uitstekende manieren, maar een stuk ijzer dat onder water gaat. In de middeleeuwse ridderlijkheid was het ook aantrekkelijk dat het een aparte kaste van mensen was waarin iedereen gelijk was, ongeacht afkomst. Per slot van rekening kon alleen een redelijk rijk persoon ridder worden, maar het inkomen van iedereen was niet hetzelfde. De bestelling kan zowel grote feodale heren als bedelmonniken omvatten. Maar ze waren allemaal broederschap.

Eeuwige idealen

Zoals reeds opgemerkt, waren de motto's van de ridders anders,maar aanvankelijk zwoeren alle krijgers een eed van trouw aan een of ander ideaal, dat wil zeggen dat de doelen in de regel nobel waren. Tenslotte kregen jongens van kinds af aan eerst als pagina's, vervolgens als schildknapen, en vanaf jonge leeftijd groeiden ze op in een sfeer van het dienen van specifieke nobele doelen. De ideologie van ridderlijkheid heeft zich al eeuwen gevormd en de belangrijkste postulaten zullen nooit hun relevantie verliezen. Eigenlijk is het ideaal van mannelijke deugd inherent aan alle tijden. Helden uit het oude Griekenland en Rome, Russische helden, Japanse samoerai, Arabische krijgers - ze delen allemaal het ridderlijke motto "eer en schaamte". Ruim en begrijpelijk. Andere motto's waren ook kort, zoals "I can master". Korter, en vooral - begrijpelijkerwijs is het onmogelijk om een ​​persoon te karakteriseren die in staat is om welke taak dan ook uit te voeren. Het nobele en ruime motto van de middeleeuwse krijger "verraden zonder vleierij" was zo goed dat keizer Paul I het aan Arakcheev toe-eigende toen hij de titel van de graaf kreeg. Dit suggereert dat de idealen van ridderlijkheid altijd modern zijn.

Specifieke eigenschappen

Ridderlijkheid is een speciale laag van de middeleeuwenmaatschappij. Het had zijn eigen kenmerken die inherent waren aan het beeld - geloften, toernooien, wapenschilden en motto's van ridders, een oorlogskreet, rituelen, vooral inwijding, een erecode, die ook normen voor gedrag in de samenleving omvatte. Het uiterlijk van een vertegenwoordiger van deze kaste heeft ook zijn eigen, enige inherente kenmerken, waardoor een ridder nauwkeurig kan worden geïdentificeerd. Kun je je een paladijn voorstellen zonder paard, pantser, zwaard en mantel? Het is mogelijk zonder paard wanneer hij op één knie staat en zijn naakte hoofd buigt voor de Mooie Dame. Maar in de regel, als hij in de ene hand een hoed heeft, dan in de andere - de teugels. Er is een gevestigd beeld en alleen de inherente kenmerken ervan.

Wat is een motto?

Zoals reeds vermeld, de motto's van de ridders van de middeleeuwenzijn altijd kort en bondig geweest. Soms, als de eigenaar de originele was, kon het motto uit één letter bestaan. De wapenbroeders waren zich bewust van wat ze vertegenwoordigde, en mysterie en mystiek zijn altijd inherent geweest aan deze romantische krijgers zonder angst of verwijten. In theorie verwoordde het motto het credo van de ridder, zijn levensprincipes.
Bijvoorbeeld: "Bliss in Faithfulness", "BlowIk overwin met de leeuwenpoot ”, enzovoort. Opgemerkt moet worden dat de motto's zelf in drie groepen waren onderverdeeld - gekruld, figuurlijk-verbaal en verbaal eigen, de meest voorkomende. De motto's waren persoonlijk en voorouderlijk, werden van generatie op generatie doorgegeven en dienden als een moreel en educatief symbool voor het nageslacht. Er zijn staatsmotto's - in het tsaristische Rusland was het de uitdrukking "God is met ons", in de Sovjet-Unie - "Proletariërs aller landen, verenigt u!" Veel landen hebben nog steeds hun eigen staatsmotto's.

Vereist kenmerk

De ridders van de Middeleeuwen hadden een motto opgeschrevenwapen bijvoorbeeld in Engeland - bovenaan, in Schotland - onderaan het wapen, dat op zijn beurt ook het belangrijkste attribuut van een ridder is. De eerste ridderlijke wapenschilden van de Middeleeuwen verschenen al in de X eeuw, en in de XII waren ze al op veel ridderschilden. Ze dienden als identificatietekens in de strijd, en vervolgens als tekenen van nobele geboorte, diensten aan het vaderland en persoonlijke moed. De heraldische wetenschap bestudeert de subtiliteiten van de vorming van wapenschilden, alle allegorische tekens die eraan inherent zijn, de geschiedenis van de creatie en opkomst van bepaalde familiale kenmerken van ridderlijkheid. Er is niets overbodigs in het wapen, geen decoratief element.

Het belang van elk detail

Alles:vorm, achtergrond, opstelling van figuren, elke krul - draagt ​​een semantische lading. De afbeelding kan een goed geïnformeerd persoon alles vertellen over de eigenaar: tot welke clan hij behoort, in welk land of zelfs in welke stad hij is geboren en waar hij beroemd om is.

De ridderlijke wapenschilden uit de middeleeuwen zijn bijzonderpaspoorten van houders. Het hele veld van het wapen is verdeeld in twee delen: boven (hoofd) en onder (voet). Moderne heraldiek onderscheidt verschillende klassen van wapens - concessionele en familiewapens, wapenschilden door huwelijk of erfopvolging, bescherming en gekroonde personen. Het allereerste ridderwapen met een motto, waarover historische gegevens bestaan, is van graaf Anjouisouom, Geoffrey van de familie Plantagenet. Het dateert uit 1127.

Prachtig hoofse tijdperk

De opkomst van ridderlijkheid, zoals het verval ervan,vanwege historische noodzaak. De middeleeuwen is feodalisme. Landeigenaren moesten hun bezittingen beschermen. Ridders komen tevoorschijn als krijgerwachters van het eigendom van de opperheer. Ze zijn ontstaan ​​in de staat van de Franken, hoewel hun wortels teruggaan tot de cavalerie van het oude Rome. Het ridderschap verdwijnt met het verschijnen van een regulier leger met strikte discipline en coördinatie van acties. De ridders van de Middeleeuwen in de overeenkomstige periode waren echter de enige echte kracht die in staat was zowel de staat te verdedigen als nieuwe landen te veroveren, een voorbeeld hiervan zijn de kruistochten die werden ondernomen om het Heilige Graf te beschermen tegen de Seltsjoekse Turken. Bovendien waren de ridders de versiering en steun van de samenleving. Ze hadden hun eigen cultuur, hun eigen minstrelen, hun eigen manier van doen - dat alles wordt bedoeld met het mooie woord "ridder".