Op elke school krijgen kinderen tijdens literatuurlessen leswat zijn scheldwoorden, nabootsing, vergelijking, metaforen. Dit zijn de belangrijkste figuratieve definities die een artistiek beeld geven van de werkelijkheid in de literatuur. Het vermogen om een duidelijk onderscheid te maken tussen deze definities zorgt voor een nauwkeuriger begrip van literaire teksten.
De aard van figuurlijke definities
Het hele concept van fictie voorzietde aanwezigheid van een middel dat een levendig beeld vormt, maakt de tekst tot een kunstwerk. In muziek zijn dit klanken, in schilderkunst - kleuren, in een gedicht en roman - woorden.
Een levendige figuratieve definitie is dus een picturaal en expressief middel in fictie, met behulp waarvan uit woorden een levendige realiteit wordt gecreëerd.
Er zijn verschillende soorten figuurlijke definities.De meest voorkomende zijn scheldwoorden, metaforen, personificaties en vergelijkingen. Er zijn ook hyperbolen en lithotes, anaforen en epiphores. Maar het gebruik ervan heeft een diepere betekenis en ze zijn minder vatbaar voor eenvoudige analyse.
Artistieke definitie
De eenvoudigste en meest begrijpelijke artistieke middelen in de literatuur zijn scheldwoorden. Ze worden in bijna elk werk gebruikt en voegen er beeld en dimensie aan toe.
Een bijnaam is een levendige figuratieve definitie die aanvullende eigenschappen aangeeft van het beeld dat het kenmerkt. In de regel worden ze uitgedrukt met bijvoeglijke naamwoorden: heldere zon, droevige tijd, koning met grijze ogen.
Het is opmerkelijk dat bijvoeglijke naamwoorden niet altijd zo zijnfungeren als een epitheton in een literaire tekst. Bijvoorbeeld: groen gras is een standaarddefinitie en geeft geen aanvullende beschrijvende karakterisering. Het gras is onder normale omstandigheden altijd groen. Maar het uitgebrande herfstgras zijn al scheldwoorden die volume toevoegen aan de algemene perceptie van het artistieke beeld in de tekst.
Epithets kunnen constant of willekeurig zijn. Constanten zijn te vinden in volkskunst: zwart paard, rood meisje. Random is het resultaat van de individuele creativiteit van de auteurs. Soms worden dergelijke scheldwoorden in andere werken nooit meer teruggevonden.
Revitalisering van het levenloze in de literatuur
Literaire teksten hebben de neiging om te laten zienlevenloze objecten door hun levende manifestatie. Deze techniek wordt nabootsing genoemd. Zo'n levendige figuurlijke definitie is een manier om de omringende realiteit nieuw leven in te blazen en deze expressiever te maken: de vorst knettert, de wind huilt, de bomen zingen.
Beschrijving van de levenloze natuur, alsof deze leeft,maakt het mogelijk om nauwkeuriger een beeld te vormen van de artistieke realiteit. De volgende techniek werkt hier: een persoon neemt de emotionele stemming beter waar als hij zich in hem kan inleven. Hiervoor krijgen objecten menselijke kwaliteiten toegewezen.
Het aantal personificaties in de tekst is afhankelijk vanwelk effect de auteur wil krijgen. Als het hele werk gevuld is met deze figuratieve definitie, ontstaat de indruk van de onwerkelijkheid van het beeld van wat er gebeurt. Dit is typerend voor mystieke en surrealistische werken.
In sprookjes spelen ook personificaties een grote rol. Jonge kinderen leren de wereld gemakkelijker als de personages geen mensen zijn, maar levende en levenloze natuur.
Vergelijk om beter te vertegenwoordigen
Gebaseerd op een vergelijking van verschillende vergelijkbare of nietsoortgelijke objecten creëren een andere levendige figuratieve definitie. Vergelijking is het creëren van een beeld van de wereld waarin de kwaliteiten van de tweede verschijnen tegen de achtergrond van één fenomeen. De beroemde woorden - "De witte berk onder mijn raam was bedekt met sneeuw, als zilver" - dienen als een levendig voorbeeld van dit artistieke uitdrukkingsmiddel. Hier wordt verse sneeuw, die in de zon schijnt, vergeleken met edelmetaal. Hieruit krijgt de foto een zeker vleugje adel en plechtigheid.
Vergelijkingen kunnen van verschillende typen zijn. Gebaseerd op de gelijkenis van objecten, wordt deze levendige figuratieve definitie het vaakst gevormd: donkerbruin als een chocoladereep; fris als pluissneeuw... Maar voor meer expressiviteit en contrast kunnen vergelijkingen in het echte leven van objecten die niet erg op elkaar lijken, worden gebruikt: vast als een bij op siroop; wit als roet op een schoorsteenveger... Deze techniek kan zelfs nog expressiever worden genoemd, omdat het een veel sterkere emotionele lading heeft.
Vergelijking zonder vergelijking
Voor literatuur is een levendige figuratieve definitie een middel tot artistieke transformatie van de werkelijkheid. Het toppunt van vaardigheid in dit proces is metafoor.
Kort gezegd komt de essentie van deze tool hierin tot uitdrukkingin woorden - vergelijking zonder vergelijking. De essentie ervan ligt in het feit dat de naam van het ene fenomeen van de werkelijkheid wordt vervangen door een ander op basis van hun gelijkenis of een soort van samenhang: 'schoenen lopen over straat' in plaats van 'mensen lopen in schoenen', 'eten een bord "in plaats van" eet al het eten van een bord "," chocolademeisje "in plaats van" chocoladebruine meid ".
Er zijn verschillende soorten metaforen, maar ze hebben allemaal één ding gemeen: enige overeenkomst of behorende tot de werkelijkheid met het object dat wordt vergeleken.
De moeilijkheid bij het analyseren van metaforen isdat de motieven voor een dergelijke vergelijking niet altijd transparant en duidelijk zijn. Soms lijkt het erop dat de complexe metaforiciteit van de tekst niet gerechtvaardigd is, hoewel er in werkelijkheid simpelweg niet genoeg feitelijke kennis is om de hele essentie van de beeldtaal van de auteur te onthullen.
Het vermogen om de innerlijke betekenis van metaforen te onthullen, is de hoogste vaardigheid in de analyse van literaire teksten.
De rol van artistieke expressie
Hierboven hebben we al bedacht wat epitheta zijn,personificatie, vergelijking, metaforen. Het blijft niet helemaal duidelijk waarom de tekst zo verward zou moeten worden, zodat je dan gaat zitten en analyseren wat de auteur met deze definities wilde zeggen?
In feite zijn alleen professionele literaire wetenschappers en critici bezig met diepgaande analyse. In de meeste gevallen zijn gewone lezers niet bekend met hun werken.
Analyse van artistieke definities in het dagelijks levenhet leven vindt plaats op het intuïtieve niveau en het niveau van perceptie van de tekst. Op school wordt kinderen geleerd werken correct te lezen, in het besef dat er veel meer betekenis schuilt achter een eenvoudige vergelijking dan op het eerste gezicht duidelijk is.
Een ervaren lezer is iemand met goedfantasie, die de foto kan recreëren die in het werk in zijn hoofd wordt beschreven. Om het gedetailleerder en emotioneler te maken, gebruiken de auteurs deze tools.
Er zijn verschillende synoniemen voor het woord "figuurlijkdefinitie ', waarvan de belangrijkste een picturaal en expressief middel kan worden genoemd. De taak van een metafoor en een epitheton is om de werkelijkheid weer te geven zoals de auteur die ziet, en om zijn houding ten opzichte ervan zo uit te drukken dat de lezer het ook begrijpt deze.
Geschiedenis van het uiterlijk
De ontwikkeling van fictie verdwijntwortels in grijze oudheid. Het is moeilijk te zeggen wanneer precies het expressieve vocabulaire verscheen: een epitheton, vergelijking, metafoor. Het is bekend dat mensen altijd al aangetrokken zijn geweest tot schoonheid, dus wilden ze zelfs eenvoudige afbeeldingen van het dagelijks leven verfraaien.
Door de complexiteit van de analyse kan worden aangenomen dat inAllereerst ontstonden de eenvoudigste figuurlijke definities, zoals epitheton en personificatie. Vergelijking vereist een zekere mate van levenservaring van de verteller en luisteraar, dus het kan iets later zijn verschenen.
Metafoor is natuurlijk het toppunt van artistiekvaardigheid. Het is tamelijk complex en omvangrijk, zowel in zijn betekenis als in het proces van zijn vorming. Metaforiciteit is al meer kenmerkend voor de moderne literatuur. In de oudheid was de vervanging ervan een allegorie, die tegenwoordig veel minder vaak voorkomt.
Methoden voor het bepalen van figuurlijke uitdrukkingsmiddelen
Elk werk over figuratieve uitdrukkingen begint met hun definitie in de tekst. Vervolgens moet u erachter komen wat ze betekenen en wat ze aangeven.
De volgende stap is het bepalen van het doel van de auteur.Door zo'n uitdrukking te creëren, wilde hij een bepaald emotioneel effect bereiken. En tot slot is het de moeite waard om uit te zoeken hoe deze metafoor of epitheton precies overeenkomt met wat de auteur wilde zeggen.
In de praktijk is dat een levendige figuurlijke definitieeen complex fenomeen op meerdere niveaus dat net zo volledig wordt onthuld als de ervaring van de lezer voldoende is voor iemand die een literaire tekst waarneemt.
