Het is geen geheim dat zo modern isde politieke en juridische systemen van veel Europese staten zijn gebouwd op het type van de oude Romein. Het Romeinse recht werd de basis van het romaanse juridische kader - het zogenaamde ongekende recht, dat wordt genoten door een goede helft van de moderne machten, waaronder Rusland. Dit rechtssysteem heeft de volgende vorm: eerst een normatieve handeling, dan een precedent. Dat wil zeggen, een handeling die niet wordt beschreven in het wettelijke kader van de staat is geen misdaad. En over het algemeen had het oude Rome een enorme impact op onze wereld. Neem hetzelfde Latijn, waarvan veel West-Europese talen feitelijke variaties zijn. Vandaag zullen we het echter hebben over een ander fenomeen dat in een licht gewijzigde vorm uit de oudheid tot ons is gekomen. En zijn naam is de tribune van de mensen. Laten we hier meer in detail over praten.
Wat is de People's Tribune?
Ondanks het feit dat Rome aanvankelijk werd geregeerd door koningen,toen de consuls - de feitelijke dictators, en toen werd het systeem volledig vervangen door het keizerlijke, in het politieke systeem van het oude Rome was er altijd een element van democratie.
De People's Tribune is een van de keuzevakkenplebejers. Hij hield zich bezig met de bescherming en bescherming van vernederden en beledigden. Het Latijnse woord waarmee de tribune van het volk zijn macht noemde, is sacrosancta potestas, wat 'de kracht die wordt ontvangen door spirituele toewijding' betekent.
De geschiedenis van dit bericht gaat terug tothet oudste conflict tussen de patriciërs - de afstammelingen van de eerste Romeinse koningen - en de plebejers, dat wil zeggen de gewone inwoners van Rome. Aanvankelijk waren alleen patriciërs in de Senaat vertegenwoordigd, terwijl de plebejers daar niet de kans kregen om gekozen te worden en zich in feite in de positie van de lagere klasse bevonden. Ondanks wettelijke beperkingen konden sommige mensen van het gewone volk echter zo rijk worden dat ze (met betrekking tot eigendom) nobele heren overschaduwden, waardoor hun invloed in aristocratische kringen toenam. Ook braken er soms plebejische rellen uit in Rome, die niet alleen leidden tot massale slachtoffers, maar ook tot een tijdelijke economische achteruitgang als gevolg van de verwoesting die tijdens de opstand was aangericht.
Hoe verscheen de tribune van het volk in Rome?
Om constant bloedvergieten te voorkomen, onderonder druk van de plebejergemeenschap werd de senaat gedwongen de post van een volkstribune in te stellen, gekozen door "plebejers uit de plebejers". Dit had een enorme impact op het hele systeem, op het hele oude Rome. De volkstribune kon vetorechten tegen beslissingen van de Senaat, die naar zijn mening inbreuk maakten op de plebejers, het recht had om personen te beoordelen die de eer en waardigheid van gewone mensen beledigen, en die ook persoonlijke immuniteit genoten. Dus na een tijdje lobbyden de krachten van de plebejische gemeenschap via dergelijke staatslieden in de Senaat voor een besluit over de vereffening van de landgoederen, maar zelfs daarna hield de volkstribune niet op te bestaan. Hij begon zich te bezighouden met de zaken van gewone burgers: de armen, boeren, arme ambachtslieden, ongeacht hun afkomst. Het Latijnse woord dat wordt gebruikt door de tribune van de mensen onder zijn cliënten is patronum, wat "beschermer" betekent. De verkiezingen voor deze functie verliepen in twee fasen: eerst koos elke curiatcommissie zijn kandidaat en vervolgens werden de kandidaten geselecteerd op het niveau van de schatplichtige commissie.
Hedendaagse echo's van de sociale instelling van de volkstribunen
De principes waarmee de volkstribune werkte, inonze tijd is belichaamd in de burgerlijke instelling van mensenrechten. Zo is er in veel landen, waaronder Rusland, een ombudsman op dit gebied, die onder meer tot taak heeft de naleving van de mensenrechten door de staat te beschermen en te controleren. Zo doet hij wat de tribune van het volk in zijn tijd deed. De bevoegdheden van de moderne ombudsman zijn echter aanzienlijk beperkt in vergelijking met de oude Romeinse leider: hij kan geen veto uitspreken, heeft geen immuniteit en heeft niet het recht om wetgeving te initiëren. De enige functie is om staatsorganen te controleren en, in geval van niet-naleving van de mensenrechten, gerechtelijke procedures te starten, dat wil zeggen het zogenaamde gerechtelijke initiatief. Volgens de wet is de Ombudsman niet ondergeschikt aan een van de takken van de overheid: noch de wetgevende, noch de uitvoerende macht, noch de rechterlijke macht.
We hopen dat je veel nieuwe en interessante dingen hebt geleerd en dat deze informatie nuttig voor je was.
