Het is bekend dat de geschiedenis zich herhaalt.In de afgelopen eeuwen is het machtsevenwicht op de geopolitieke kaart vele malen veranderd, staten zijn ontstaan en verdwenen, door de wil van de heersers, legers die forten bestormden, vele duizenden onbekende soldaten kwamen om in verre landen. De confrontatie tussen Rusland en de Duitse Orde kan dienen als voorbeeld van een poging om de zogenaamde "Westerse waarden" uit te breiden naar Oost-Europa, die op een mislukking uitliep. De vraag rijst hoe groot de kansen van het ridderlijke leger waren om te winnen.
Initiële instelling
Aan het einde van de twaalfde eeuw werd het noordwestenRusland bevond zich in een positie die kan worden gekenmerkt door de bekende uitdrukking "tussen een rots en een harde plek". Batu handelde in het zuidwesten en verwoestte en plunderde verspreide Slavische vorstendommen. Vanaf de Baltische kant begon de opmars van de Duitse ridders. Het strategische doel van het christelijke leger, aangekondigd door de paus, was om het katholicisme onder de aandacht te brengen van de inheemse bevolking, die in die tijd het heidendom beleden. De Fins-Oegrische en Baltische stammen boden een militair zwak verzet en de invasie in de eerste fase verliep redelijk succesvol. In de periode van 1184 tot het einde van de eeuw maakte een reeks overwinningen het mogelijk om voort te bouwen op het succes, het fort van Riga te stichten en voet aan de grond te krijgen op het bruggenhoofd voor verdere agressie. Rome kondigde in 1198 zelf de Europese kruistocht aan, het moest een soort wraak worden voor de nederlaag in het Heilige Land. De methoden en ware doelen waren ver verwijderd van de leer van Christus - ze hadden een uitgesproken politieke en economische achtergrond. Met andere woorden, de kruisvaarders kwamen naar het land van de Esten en Lijven om te plunderen en te grijpen. Aan de oostgrenzen hadden de Duitse Orde en Rusland aan het begin van de 13e eeuw een gemeenschappelijke grens.
Eerste militaire conflicten
De relatie tussen de Germanen en de Russen was ingewikkeld, hunkarakter werd gevormd op basis van de opkomende militaire en politieke realiteit. Handelsbelangen leidden tot tijdelijke allianties en gezamenlijke operaties tegen heidense stammen wanneer de situatie bepaalde voorwaarden dicteerde. Het algemene christelijke geloof weerhield de ridders er echter niet van om geleidelijk een politiek van katholiekisering van de Slavische bevolking te voeren, hetgeen enige bezorgdheid veroorzaakte. Het jaar 1212 werd gekenmerkt door een militaire campagne van het gecombineerde 15.000 man sterke Novgorod-Polotsk-leger tegen een aantal kastelen. Een korte wapenstilstand volgde. De Duitse Orde en Rusland gingen een periode van conflicten binnen die tientallen jaren zouden duren.
13e-eeuwse westerse sancties
De Chronicle of Livonia door Hendrik van Letland bevatinformatie over de belegering van de Novgorodians van het kasteel van Wenden in 1217. De Denen werden ook vijanden van de Duitsers en wilden hun stuk van de Baltische taart afpakken. Ze richtten een buitenpost op, het fort Taani Lynn (nu Reval). Dit zorgde voor extra problemen, ook met betrekking tot de bevoorrading. In verband met deze en vele andere omstandigheden werd ik gedwongen mijn militaire beleid en de Duitse Orde vele malen te herzien. De betrekkingen met Rusland waren gecompliceerd, invallen op buitenposten gingen door en er waren serieuze maatregelen nodig om deze tegen te gaan.
De munitie kwam echter niet helemaal overeenambitie. Paus Gregorius IX had simpelweg niet genoeg economische middelen om grootschalige militaire operaties uit te voeren en naast ideologische maatregelen kon hij de Russische strijdmacht alleen weerstaan met een economische blokkade van Novgorod, die in 1228 plaatsvond. Tegenwoordig zouden deze acties sancties worden genoemd. Ze werden niet met succes gekroond, de kooplieden van Gotland offerden geen winsten op in naam van de pauselijke agressieve aspiraties en negeerden voor het grootste deel oproepen tot een blokkade.
De mythe van de hordes 'hondenridders'
Min of meer succesvolle vastgoedwandelingenridders gingen door tijdens het bewind van Yaroslav Vsevolodovich, de overwinning bij Yuryev introduceerde deze stad op de lijst van Novgorod-zijrivieren (1234). In feite kwam het beeld van hordes gepantserde kruisvaarders die Russische steden bestormen, wat gebruikelijk is voor het massabewustzijn, gecreëerd door filmmakers (voornamelijk Sergei Eisenstein), duidelijk niet helemaal overeen met de historische waarheid. De ridders voerden een nogal positionele strijd, in een poging de kastelen en forten die ze bouwden te behouden, en zo nu en dan besloten ze uitstapjes te maken, zowel brutaal als net zo avontuurlijk. De Duitse Orde en Rusland in de jaren dertig van de XIII eeuw hadden verschillende bronnen, en hun verhouding was in toenemende mate niet in het voordeel van de Duitse veroveraars.
Alexander Nevski
De prins van Novgorod verdiende zijn titel door de overwinningover de Zweden, die in 1240 op Russische bodem durfden te landen, aan de monding van de Neva. De bedoelingen van de "landing" lieten geen twijfel bestaan, en een jonge maar reeds ervaren militaire leider (de school van zijn vader) leidde zijn kleine detachement in een beslissend offensief. Overwinning was een beloning voor moed, en het was niet de laatste. De volgende kruistocht naar Rusland van de Duitse Orde, ondernomen door de ridders in 1242, eindigde op een mislukking voor de indringers. Het strijdplan, dat later de naam "Battle on the Ice" kreeg, werd briljant uitgedacht en met succes uitgevoerd. Prins Alexander Nevsky hield rekening met de kenmerken van het terrein, gebruikte niet-standaard tactische technieken, riep de steun van de Horde in, ontving er serieuze militaire hulp van, gebruikte in het algemeen alle beschikbare middelen en behaalde een overwinning die zijn naam beroemd maakte eeuwen. Aanzienlijke vijandelijke troepen trokken naar de bodem van het Peipsimeer en de rest werd gedood of gevangen genomen door de krijgers. 1262 wordt in geschiedenisboeken gemarkeerd als de datum van de sluiting van de alliantie van Novgorod met de Litouwse prins Mindovg, samen met wie de belegering van Venden werd uitgevoerd, niet geheel succesvol, maar niet zonder succes: de gecombineerde strijdkrachten veroorzaakten aanzienlijke schade aan de vijand. Na deze gebeurtenis staken de Duitse Orde en Rusland bijna zes jaar lang hun onderlinge militaire activiteit. Er worden afspraken gemaakt over de verdeling van invloedssferen die gunstig zijn voor Novgorod.
Het conflict beëindigen
Alle oorlogen eindigen op een dag.Ook de langdurige confrontatie waarin de Duitse Orde Livonian en Rusland samenkwamen eindigde. We kunnen kort de laatste belangrijke episode van het langetermijnconflict noemen - de Rakovor-strijd, die nu bijna vergeten is. Het vond plaats in februari 1268 en toonde de onmacht van het verenigde Deens-Duitse leger, dat probeerde de algemene strategische situatie in hun voordeel te veranderen. In de eerste fase slaagden de ridders erin om de posities van de krijgers onder leiding van de zoon van prins Alexander Nevsky Dmitry in te drukken. Toen een tegenaanval gevolgd door een vijfduizendste leger, en de vijand vluchtte. Formeel eindigde de strijd in een gelijkspel: de Russische troepen slaagden er niet in het door hen belegerde fort in te nemen (misschien was een dergelijke taak niet gesteld uit angst voor grote verliezen), maar deze en andere kleinschalige pogingen om het initiatief van de Germanen faalden. Tegenwoordig herinneren alleen bewaard gebleven oude kastelen eraan.
