"Niet" met zelfstandige naamwoorden. We schrijven correct

Uit de praktijk weten we dat de grootste moeilijkhedenbij het schrijven brengen ze de keuze om "niet" te schrijven met verschillende woordsoorten ter sprake. Laten we een van de specifieke gevallen in detail bekijken: 'niet' schrijven met zelfstandige naamwoorden. Ten eerste ontdekken we precies hoe dit negatieve deeltje kan worden geschreven met een onafhankelijke woordsoort.

Er zijn slechts twee versies - of het is afzonderlijk geschreven, of samen, omdat het deel uitmaakt van het woord zelf, werkt het als een voorvoegsel (de eenheid van morfemie die naar de wortel is gericht).

Om de taak te bepalen"Spelling" niet "met zelfstandige naamwoorden", het is noodzakelijk om het verschil te kennen in de categorieën van de meest genoemde woordsoort, aangezien dit een grote invloed heeft op de keuze - samen of allemaal afzonderlijk!

Het zelfstandig naamwoord bevat een enormhet aantal woordvormen dat in de semantiek verschilt naar grammaticale kenmerken. Woorden die een gemeenschappelijke semantische oriëntatie hebben en functioneel dienen om een ​​bepaald scala aan verschijnselen uit te drukken, vallen in één categorie en omvatten een lexicale en grammaticale categorie. In verband met de overwogen regel om 'niet' met zelfstandige naamwoorden te schrijven, zijn we geïnteresseerd in concrete en abstracte begrippen.

Ze verschillen in de verhouding van aangewezen woorden totrealiteit. Concrete zelfstandige naamwoorden worden gekenmerkt door wat ze betekenen objecten, fenomenen, gepresenteerd in onze werkelijke realiteit. Simpel gezegd, dit zijn woordnamen die specifiek bestaan ​​en die (althans theoretisch) kunnen worden aangeraakt, stel je hun uiterlijk voor, gekenmerkt door eigenschappen. Bijvoorbeeld: olifant, pen, papier, muur, ring, berk, raam, beer, plant, sneeuw.

Dergelijke zelfstandige naamwoorden worden meestal gekenmerkt door numeriekkoppels (weg - wegen, bloemen - bloemen). Abstracte zelfstandige naamwoorden zijn woorden die niet zozeer objecten aanduiden als wel abstracte fenomenen en concepten van de werkelijkheid. Bijvoorbeeld: eerlijkheid, geloof, vriendelijkheid, moed, lengte, zwemmen, verdriet, ontmoeting, oprechtheid, geheugen, prestatie, verantwoordelijkheid. In de regel hebben ze geen correlatieve numerieke vormen, dat wil zeggen, ze staan ​​in het enkelvoud of alleen in het meervoud.

Terugkomend op het onderwerp 'niet' schrijven metzelfstandige naamwoorden en laten we op basis van het bovenstaande materiaal de eerste regel onthouden: "niet" met specifieke objecten, objecten moeten afzonderlijk worden geschreven (geen fauteuil, geen koffer, geen wolf, geen hut, geen acacia). En met de abstracte rij van dit woord - zowel samen als afzonderlijk. Samen schrijven we in dergelijke gevallen:

- als het onmogelijk is om het woord te gebruiken zonder een negatief deeltje (storing, defect, tekort, absurditeit);

- als er opties zijn om een ​​lexeme te vervangen door een "niet" -uitdrukking of concept met een betekenis in de buurt (gebrek aan opleiding - gebrek aan opleiding, vijand - vijand, mislukking - mislukking).

Afzonderlijke gevallen waarin "niet" wordt geschreven met zelfstandige naamwoorden:

- wanneer twee homogene leden tegengesteld zijn in de context, en deze oppositie wordt formeel uitgedrukt door de vakbond "a" (geen vreugde, maar moeite; geen succes, maar mislukking);

- als de ontkenning logisch wordt benadrukt door combinaties van woorden: helemaal niet, helemaal niet, helemaal niet, verre van, absoluut niet, enz. (zeker geen moed, helemaal geen inventiviteit).

Dus onthoud dit eenvoudige algoritme inVerder zullen we in een gedetailleerde studie van de spelling van het negatieve deeltje "niet" met zelfstandige naamwoorden, evenals met bijvoeglijke naamwoorden, deelwoorden en bijwoorden, veel sneller kunnen navigeren en geen fouten maken.