Globaal evolutionisme als het belangrijkste paradigma van de moderne natuurwetenschap

Wereldwijd evolutionisme en moderne wetenschapeen beeld van de wereld is een onderwerp waaraan veel onderzoekers hun werk hebben gewijd. Momenteel wordt het steeds populairder omdat het de belangrijkste kwesties van de wetenschap behandelt.

Het concept van global (universeel)evolutionisme suggereert dat de structuur van de wereld consequent wordt verbeterd. De wereld daarin wordt beschouwd als integriteit, wat ons in staat stelt te spreken over de eenheid van de algemene wetten van het bestaan ​​en maakt het mogelijk om het universum "evenredig" te maken met de mens, om het aan hem te relateren. Het concept van global evolutionism, zijn geschiedenis, basisprincipes en concepten worden in dit artikel besproken.

prehistorie

Het idee van de ontwikkeling van de wereld is een van de belangrijkste inEuropese beschaving. In de eenvoudigste vormen (Kantiaanse kosmogonie, epigenese, preformisme) drong het in de 18e eeuw door tot de natuurwetenschap. Al in de 19e eeuw kan met recht de eeuw van evolutie worden genoemd. Theoretische modellering van objecten gekenmerkt door ontwikkeling begon grote aandacht te besteden, eerst in de geologie, en vervolgens in de biologie en sociologie.

De leer van C. Darwin, onderzoek G. Spencer

Charles Darwin was de eerste die het principe toepasteevolutionisme tot het rijk van de realiteit, waarmee de basis wordt gelegd voor de moderne theoretische biologie. Herbert Spencer probeerde zijn ideeën in de sociologie te projecteren. Deze wetenschapper bewees dat het evolutionaire concept kan worden toegepast op verschillende delen van de wereld die geen verband houden met het onderwerp biologie. De klassieke wetenschap als geheel accepteerde dit idee echter niet. Lange tijd werden evoluerende systemen door wetenschappers beschouwd als een willekeurige afwijking die verscheen als gevolg van lokale verstoringen. Natuurkundigen deden hun eerste poging om dit concept uit te breiden tot voorbij de sociale en biologische wetenschappen, waarbij ze veronderstelden dat het universum zich uitbreidt.

Oerknal concept

Gegevens verkregen door astronomen hebben bevestigdinconsistentie van mening over de stationaire aard van het universum. Wetenschappers hebben ontdekt dat het zich ontwikkelt sinds de oerknal, die, volgens de veronderstelling, energie heeft geleverd voor de ontwikkeling ervan. Dit concept verscheen in de jaren 40 van de vorige eeuw, en in de jaren 1970 werd het eindelijk gevestigd. Evolutionaire ideeën drongen dus de kosmologie binnen. Het concept van de Big Bang veranderde het idee van hoe stoffen in het heelal verschenen aanzienlijk.

Pas tegen het einde van de 20e eeuw deed de natuurwetenschap datontvangen methodologische en theoretische middelen voor de vorming van een verenigd evolutiemodel, de ontdekking van algemene natuurwetten die de verschijning van het Universum, het Zonnestelsel, de planeet Aarde, het leven en, tenslotte, de mens en de maatschappij binden. Universeel (wereldwijd) evolutionisme is zo'n model.

De opkomst van wereldwijd evolutionisme

In de vroege jaren 80 van de vorige eeuw in het modernefilosofie is het begrip interesse voor ons geworden. Globaal evolutionisme begon voor het eerst te worden overwogen in de studie van integratieve fenomenen in de wetenschap, die worden geassocieerd met de generalisatie van evolutionaire kennis verzameld in verschillende takken van de natuurwetenschap. Voor het eerst begon deze term de wens te definiëren van disciplines als geologie, biologie, natuurkunde en astronomie om de mechanismen van evolutie te generaliseren, naar extrapolatie. In het begin was in ieder geval een dergelijke betekenis geïnvesteerd in het begrip interesse voor ons.

Academicus N.N.Moiseev wees erop dat mondiaal evolutionisme wetenschappers dichter bij het oplossen van de kwestie van de belangen van de biosfeer en de mensheid zou kunnen brengen om een ​​wereldwijde milieuramp te voorkomen. De discussie werd niet alleen gevoerd in het kader van de methodologische wetenschap. Het is niet verwonderlijk, omdat het idee van mondiaal evolutionisme een speciale kijk op het wereldbeeld heeft, in tegenstelling tot traditioneel evolutionisme. Zoals u zich herinnert, werd dit laatste vastgelegd in de geschriften van Charles Darwin.

Wereldwijd evolutionisme en het moderne wetenschappelijke beeld van de wereld

В настоящее время многие оценки интересующей нас ideeën bij de ontwikkeling van een wetenschappelijk wereldbeeld zijn alternatief. In het bijzonder werd gesuggereerd dat mondiaal evolutionisme de basis zou moeten vormen van het wetenschappelijke beeld van de wereld, omdat het de wetenschappen van mens en natuur integreert. Met andere woorden, er werd benadrukt dat dit concept van fundamenteel belang is voor de ontwikkeling van de moderne wetenschap. Wereldwijd evolutionisme is tegenwoordig een systemische entiteit. Zoals V. S. Stepin opmerkt, worden zijn posities in de moderne wetenschap geleidelijk de dominante synthese van kennis. Dit is het kernidee dat doordrongen is van speciale foto's van de wereld. Global evolutionism is volgens V. S. Stepin een wereldwijd onderzoeksprogramma dat de onderzoeksstrategie bepaalt. Momenteel bestaat het in een verscheidenheid aan versies en opties, gekenmerkt door verschillende niveaus van conceptuele uitwerking: van slecht onderbouwde verklaringen die het dagelijkse bewustzijn vullen tot gedetailleerde concepten die de hele loop van de evolutie van de wereld in detail onderzoeken.

De essentie van wereldwijd evolutionisme

De opkomst van dit concept hangt samen met de uitbreidinggrenzen van de evolutionaire benadering van de sociale en biologische wetenschappen. Het bestaan ​​van kwalitatieve sprongen naar de biologische en van daaruit naar de sociale wereld is in veel opzichten een mysterie. Het kan alleen worden begrepen door de noodzaak van dergelijke overgangen tussen andere soorten bewegingen toe te staan. Met andere woorden, gebaseerd op het feit van het bestaan ​​van de evolutie van de wereld in de latere fasen van de geschiedenis, kunnen we aannemen dat het in zijn geheel een evolutionair systeem is. Dit betekent dat als gevolg van opeenvolgende veranderingen alle andere soorten bewegingen zijn gevormd, naast sociaal en biologisch.

Deze verklaring kan worden beschouwd als de meest algemene formulering van wat global evolutionism is. Geef een korte beschrijving van de belangrijkste principes. Dit zal je helpen beter te begrijpen wat er op het spel staat.

Basisprincipes

Het paradigma dat ons interesseert, heeft zichzelf laten voelenhet gevestigde concept en een belangrijk onderdeel van het moderne wereldbeeld in het laatste derde deel van de vorige eeuw in de werken van kosmologiespecialisten (A.D. Ursula, N.N. Moiseev).

Volgens N. N. Moiseev liggen de volgende basisprincipes ten grondslag aan global evolutionism:

• Het heelal is een enkel zichzelf ontwikkelend systeem.
• De ontwikkeling van systemen, hun evolutie is gericht: het volgt het pad van het vergroten van hun diversiteit, het compliceren van deze systemen en het verminderen van hun stabiliteit.
• Willekeurige factoren die de ontwikkeling beïnvloeden zijn onvermijdelijk aanwezig in alle evolutieprocessen.
• Erfelijkheid domineert het universum: het heden en de toekomst zijn afhankelijk van het verleden, maar worden er niet eenduidig ​​door bepaald.
• Beschouwing van de dynamiek van de wereld als een constante selectie, waarbij een systeem van veel verschillende virtuele staten de meest reële selecteert.
• De aanwezigheid van bifurcatietoestanden wordt niet ontkend; als gevolg daarvan wordt verdere evolutie fundamenteel onvoorspelbaar, omdat willekeurige factoren tijdens de overgangsperiode optreden.

Universum in het concept van global evolutionism

Вселенная в ней предстает как природное целое, zich in de loop van de tijd ontwikkelen. Mondiaal evolutionisme is een idee volgens welke, als een enkel proces, de hele geschiedenis van het heelal wordt beschouwd. De kosmische, biologische, chemische en sociale soorten evolutie daarin zijn opeenvolgend en genetisch met elkaar verbonden.

Interactie met verschillende kennisgebieden

Эволюционизм является важнейшей составляющей evolutionair synergetisch paradigma in de moderne wetenschap. Het wordt niet in de traditionele zin (Darwiniaans) begrepen, maar door het idee van universeel (globaal) evolutionisme.

De primaire taak om onze interesse te ontwikkelenHet concept is om de kloof tussen verschillende gebieden van zijn te overbruggen. De voorstanders concentreren zich op die gebieden van kennis die kunnen worden geëxtrapoleerd naar het hele universum en die verschillende fragmenten van het zijn tot een bepaalde eenheid kunnen verbinden. Dergelijke disciplines zijn evolutionaire biologie, thermodynamica en recent heeft het een grote bijdrage geleverd aan mondiaal evolutionisme en synergetica.

Het concept dat ons interesseert, is echter tegelijkertijdonthult de tegenstellingen tussen de tweede wet van de thermodynamica en de evolutietheorie van Charles Darwin. De laatste verkondigt de selectie van staten en vormen van levende wezens, de versterking van de ordelijkheid en de eerste - de groei van de mate van randomisatie (entropie).

Het probleem van het antropische principe

Wereldwijd evolutionisme benadrukt datde ontwikkeling van de wereld als geheel is gericht op het vergroten van de structurele organisatie. Volgens dit concept is de hele geschiedenis van het universum een ​​enkel proces van zelforganisatie, evolutie, zelfontwikkeling van materie. Globaal evolutionisme is een principe dat een diep begrip vereist van de logica van de ontwikkeling van het universum, de kosmische orde van dingen. Dit concept heeft momenteel een multilaterale dekking. Wetenschappers beschouwen de axiologische, logische, methodologische en ideologische aspecten ervan. Het probleem van het antropische principe is van bijzonder belang. Over dit onderwerp zijn nog steeds besprekingen gaande. Dit principe hangt nauw samen met het idee van mondiaal evolutionisme. Het wordt vaak beschouwd als de meest moderne versie.

Антропный принцип состоит в том, что de opkomst van de mensheid is mogelijk gemaakt dankzij bepaalde grootschalige eigenschappen van het universum. Als ze anders waren, zou er niemand zijn die de wereld kent. Dit principe werd enkele decennia geleden door B. Carter naar voren gebracht. Volgens hem is er een verband tussen het bestaan ​​van de rede in het universum en zijn parameters. Dit leidde tot de vraag hoe de parameters van onze wereld willekeurig zijn, hoeveel ze gerelateerd zijn. Wat gebeurt er als hun kleine verandering optreedt? Zoals analyse heeft aangetoond, zal zelfs een kleine verandering in de fysieke basisparameters ertoe leiden dat het leven, en dus de geest, gewoon niet in het universum kan bestaan.

Carter drukte de relatie tussen uiterlijk uitreden in het heelal en zijn parameters in een sterke en zwakke formulering. Een zwak antropisch principe verklaart alleen het feit dat de omstandigheden die erin bestaan ​​niet in tegenspraak zijn met het bestaan ​​van de mens. Een sterk antropisch principe impliceert een stringentere relatie. Het universum zou volgens hem zodanig moeten zijn dat het in een bepaald ontwikkelingsstadium het bestaan ​​van waarnemers mogelijk maakt.

coevolution

In de theorie van global evolutionism is heel belangrijker is zoiets als "co-evolutie". Deze term wordt gebruikt om een ​​nieuwe fase aan te duiden waarin het bestaan ​​van mens en natuur wordt gecoördineerd. Het concept van co-evolutie is gebaseerd op het feit dat mensen, die de biosfeer veranderen om deze aan hun behoeften aan te passen, zich ook moeten veranderen om aan de objectieve eisen van de natuur te voldoen. Dit concept in geconcentreerde vorm drukt de ervaring van de mensheid in de loop van de geschiedenis uit, die bepaalde vereisten en regulering van sociale interactie bevat.

Tot slot

Wereldwijd evolutionisme en het moderne beeldwereld - een zeer relevant onderwerp in de natuurwetenschappen. In dit artikel werden alleen basiskwesties en concepten behandeld. De problemen van het mondiale evolutionisme kunnen, indien gewenst, zeer lang worden bestudeerd.