Hoogstwaarschijnlijk is er tegenwoordig geen enkel huis meer waar longerer zou geen spiegel zijn. Het is zo stevig verankerd in ons leven dat het moeilijk is voor een persoon om zonder te doen. Wat is dit object, hoe reflecteert het beeld? En als je twee spiegels tegenover elkaar zet? Dit verbazingwekkende onderwerp staat centraal in veel sprookjes. Er zijn genoeg tekenen over hem. Wat zegt de wetenschap over de spiegel?
Een beetje geschiedenis
De meeste moderne spiegels zijn:gecoat glas. Als coating wordt op de achterkant van het glas een dunne metalen laag aangebracht. Letterlijk duizend jaar geleden waren spiegels zorgvuldig gepolijste koperen of bronzen schijven. Maar niet iedereen kon zich een spiegel veroorloven. Het kost veel geld. Daarom werden arme mensen gedwongen om hun weerspiegeling in het water te overwegen. En spiegels die een persoon in volle groei laten zien, zijn over het algemeen een relatief jonge uitvinding. Hij is ongeveer 400 jaar oud.
De spiegel van mensen verbaasde des te meer toen ze dat kondenom de weerspiegeling van de spiegel in de spiegel te zien - het leek hen over het algemeen iets magisch. Het beeld is immers niet de waarheid, maar een soort weerspiegeling ervan, een soort illusie. Het blijkt dat we tegelijkertijd waarheid en illusie kunnen zien. Het is niet verwonderlijk dat mensen veel magische eigenschappen aan dit object toeschreven en er zelfs bang voor waren.
De allereerste spiegels waren gemaakt van platina(verrassend, ooit werd dit metaal helemaal niet gewaardeerd), goud of tin. Wetenschappers hebben spiegels ontdekt die in de bronstijd zijn gemaakt. Maar de spiegel die we vandaag kunnen zien, begon zijn geschiedenis nadat de technologie van het glasblazen in Europa onder de knie was.
wetenschappelijke visie
Vanuit het oogpunt van de natuurkunde is de weerkaatsing van de spiegel inde spiegel is het vermenigvuldigde effect van dezelfde reflectie. Hoe meer van dergelijke spiegels tegenover elkaar worden geïnstalleerd, hoe groter de illusie ontstaat dat ze gevuld zijn met hetzelfde beeld. Dit effect wordt vaak gebruikt in kermisattracties. Zo is er in het Disneypark een zogenaamde eindeloze hal. Daar werden twee spiegels tegenover elkaar geplaatst en dit effect herhaalde zich vele malen.
De resulterende reflectie van de spiegel in de spiegel,vermenigvuldigd met een relatief oneindig aantal keren, is het een van de meest populaire attracties onder de attracties geworden. Dergelijke attracties zijn al lang in de entertainmentindustrie terechtgekomen. Aan het begin van de 20e eeuw verscheen een attractie genaamd "Paleis der Illusies" op een internationale tentoonstelling in Parijs. Hij genoot een enorme populariteit. Het principe van zijn creatie is de weerspiegeling van spiegels in spiegels die op een rij zijn geïnstalleerd, de grootte van een volledig mens, in een enorm paviljoen. Mensen hadden de indruk dat ze zich in een enorme menigte bevonden.
reflectie wet
Het werkingsprincipe van elke spiegel is gebaseerd op de wetvoortplanting en weerkaatsing van lichtstralen in de ruimte. Deze wet is de belangrijkste in de optica: de invalshoek zal gelijk (gelijk) zijn aan de reflectiehoek. Het is als een vallende bal. Als het verticaal naar de grond wordt gegooid, zal het ook verticaal naar boven stuiteren. Als het onder een hoek wordt gegooid, zal het terugkaatsen onder een hoek die gelijk is aan de valhoek. Lichtstralen van het oppervlak worden op dezelfde manier gereflecteerd. Bovendien, hoe gladder en gladder dit oppervlak is, des te ideaaler werkt deze wet. Volgens deze wet werkt de reflectie in een vlakke spiegel, en hoe idealer het oppervlak, hoe beter de reflectie.
Maar als we te maken hebben met matte of ruwe oppervlakken, dan worden de stralen chaotisch verspreid.
Spiegels kunnen licht weerkaatsen.Wat we zien, alle gereflecteerde objecten, is te wijten aan stralen die analoog zijn aan de zon. Als er geen licht is, is er niets zichtbaar in de spiegel. Wanneer lichtstralen op een object of op een levend wezen vallen, worden ze gereflecteerd en dragen ze informatie over het object met zich mee. De weerspiegeling van een persoon in een spiegel is dus een weergave van een object met al zijn kenmerken gevormd op het netvlies van zijn oog en doorgegeven aan de hersenen (kleur, grootte, afstand, enz.).
Soorten spiegeloppervlakken
Spiegels zijn plat en bolvormig, wat inop hun beurt kunnen ze concaaf en convex zijn. Tegenwoordig zijn er al slimme spiegels: een soort media die ontworpen zijn om aan de doelgroep te demonstreren. Het principe van zijn werking is als volgt: wanneer een persoon nadert, lijkt de spiegel tot leven te komen en begint een video te vertonen. En deze video is niet toevallig gekozen. De spiegel is uitgerust met een systeem dat het resulterende beeld van een persoon herkent en verwerkt. Ze bepaalt snel zijn geslacht, leeftijd, emotionele stemming. Zo selecteert het systeem in de spiegel een demovideo die een persoon mogelijk kan interesseren. Dit werkt 85 van de 100 keer! Maar daar stoppen wetenschappers niet en willen een nauwkeurigheid van 98% halen.
Sferische spiegeloppervlakken
Wat is de basis van het werk van een bolvormige spiegel, of,wat ook wel, gekromde, - spiegels met bolle en holle vlakken wordt genoemd? Dergelijke spiegels verschillen van gewone spiegels doordat ze het beeld vervormen. Convexe spiegeloppervlakken maken het mogelijk om meer objecten te zien dan platte. Maar tegelijkertijd lijken al deze objecten kleiner van formaat. Deze spiegels worden in auto's gemonteerd. Dan heeft de chauffeur de mogelijkheid om het beeld zowel links als rechts te zien.
Een concave gebogen spiegel focust het ontvangenfoto. In dit geval kunt u het gereflecteerde object in maximaal detail zien. Een simpel voorbeeld: deze spiegels worden veel gebruikt bij het scheren en medicijnen. Het beeld van een object in dergelijke spiegels is samengesteld uit afbeeldingen van veel verschillende en afzonderlijke punten van dit object. Om een afbeelding van een object in een holle spiegel te construeren, is het voldoende om een afbeelding van de twee uiterste punten te construeren. Afbeeldingen van andere punten zullen ertussen worden geplaatst.
doorschijnendheid
Er is een ander type spiegels dat:doorschijnende oppervlakken. Ze zijn zo gerangschikt dat de ene kant op een gewone spiegel lijkt en de andere half transparant is. Vanaf deze transparante kant kun je het zicht achter de spiegel observeren, en vanaf de gebruikelijke kant kun je niets anders zien dan reflectie. Dergelijke spiegels zijn vaak te zien in misdaadfilms, wanneer politieagenten onderzoek doen en een verdachte verhoren, en aan de andere kant kijken of getuigen meenemen voor identificatie, maar zo dat ze niet zichtbaar zijn.
De mythe van oneindigheid
Er is een overtuiging dat door het creëren van een spiegelgang, kunt u de oneindigheid van de lichtstraal in de spiegels bereiken. Bijgelovige mensen die in waarzeggerij geloven, gebruiken dit ritueel vaak. Maar de wetenschap heeft al lang bewezen dat dit onmogelijk is. Interessant is dat de reflectie van licht van een spiegel nooit 100% volledig is. Dit vereist een perfect, 100% glad oppervlak. En het kan ongeveer 98-99% zijn. Er zijn altijd enkele fouten. Daarom lopen meisjes die in dergelijke spiegelgangen bij kaarslicht gissen, hoogstens het risico om eenvoudigweg een soort psychologische toestand binnen te gaan die hen negatief kan beïnvloeden.
Als je twee spiegels tegenover elkaar plaatst, ensteek er een kaars tussen, dan zullen veel lichten zichtbaar zijn, opgesteld in een rij. Vraag: hoeveel lampjes kun je tellen? Op het eerste gezicht is dit een oneindig aantal. Er lijkt immers geen einde te komen aan deze serie. Maar als we bepaalde wiskundige berekeningen uitvoeren, dan zullen we zien dat zelfs met spiegels met 99% reflectie, na ongeveer 70 cycli, het licht twee keer zo zwak wordt. Na 140 reflecties zal het een factor twee verzwakken. Elke keer dimmen de lichtstralen en veranderen ze van kleur. Zo zal het moment komen dat het licht helemaal uit zal gaan.
Dus oneindigheid is mogelijk?
Oneindige reflectie van de straal van de spiegel is mogelijkalleen met absoluut perfecte spiegels, strikt parallel geplaatst. Maar is het mogelijk om zo'n absoluutheid te bereiken als niets in de materiële wereld absoluut en ideaal is? Als dit mogelijk is, dan alleen vanuit het oogpunt van religieus bewustzijn, waar absolute perfectie God is, de Schepper van al het alomtegenwoordige.
Door het ontbreken van een perfecte ondergrondspiegels en hun perfecte parallellisme, een reeks reflecties zal buigen en het beeld zal verdwijnen, als om een hoek. Als we er ook rekening mee houden dat de persoon die naar deze reflectie kijkt, wanneer er twee spiegels zijn, en hij is ook een kaars ertussen, ook niet strikt parallel zal staan, dan zal de zichtbare rij kaarsen verdwijnen achter de spiegellijst tamelijk snel.
Meervoudige reflectie
Op school leren leerlingen afbeeldingen te bouwenobject met behulp van de wetten van reflectie. Volgens de wet van lichtreflectie in een spiegel zijn een object en zijn spiegelbeeld symmetrisch. Door de constructie van afbeeldingen te bestuderen met behulp van een systeem van twee of meer spiegels, krijgen studenten het resultaat van het effect van meervoudige reflectie.
Als we toevoegen aan een enkele platte spiegelde tweede staat haaks op de eerste, dan verschijnen er niet twee reflecties in de spiegel, maar drie (ze worden meestal aangeduid met S1, S2 en S3). De regel werkt: het beeld dat in de ene spiegel verschijnt, wordt weerspiegeld in de tweede, dan wordt dit eerst weerspiegeld in de andere, en opnieuw. De nieuwe, S2, wordt weerspiegeld in de eerste, waardoor een derde afbeelding ontstaat. Alle reflecties komen overeen.
Symmetrie
De vraag rijst:Waarom zijn de reflecties in de spiegel symmetrisch? Het antwoord wordt gegeven door de meetkunde, en in nauwe samenhang met de psychologie. Wat voor ons boven en onder is, is voor de spiegel omgekeerd. De spiegel keert als het ware wat ervoor staat binnenstebuiten. Maar verrassend genoeg zien de vloer, muren, plafond en al het andere in de reflectie er uiteindelijk hetzelfde uit als in werkelijkheid.
Hoe neemt een persoon de reflectie in de spiegel waar?
De mens ziet door het licht.Zijn quanta (fotonen) hebben de eigenschappen van een golf en een deeltje. Gebaseerd op de theorie van primaire en secundaire lichtbronnen, worden fotonen van een lichtstraal die op een ondoorzichtig object valt, geabsorbeerd door atomen op het oppervlak. De aangeslagen atomen geven de energie die ze hebben geabsorbeerd onmiddellijk terug. Secundaire fotonen worden gelijkmatig in alle richtingen uitgezonden. Ruwe en matte oppervlakken geven diffuse reflecties.
Als het een spiegelend oppervlak (of iets dergelijks) is,dan worden de deeltjes die licht uitzenden geordend, het licht vertoont golfkarakteristieken. Secundaire golven worden in alle richtingen gecompenseerd, naast de wet dat de hoek van inval gelijk is aan de hoek van terugkaatsing.
De fotonen lijken elastisch van de spiegel af te stuiteren.Hun trajecten beginnen bij objecten alsof ze zich achter hem bevinden. Zij zijn het die het menselijk oog ziet wanneer het in de spiegel kijkt. De wereld achter de spiegel is anders dan de echte. Om de tekst daar te lezen, moet je van rechts naar links beginnen en de wijzers gaan in de tegenovergestelde richting. De dubbelganger in de spiegel steekt zijn linkerhand op wanneer de persoon die voor de spiegel staat zijn rechterhand opheft.
Reflecties in de spiegel zullen anders zijn voor mensen die er tegelijkertijd in kijken, maar op verschillende afstanden en in verschillende posities.
De beste spiegels in de oudheid werden overwogendie van zorgvuldig gepolijst zilver. Tegenwoordig wordt er een laag metaal op de achterkant van het glas aangebracht. Het wordt beschermd tegen beschadiging door meerdere lagen verf. Om geld te besparen wordt in plaats van zilver vaak een laag aluminium aangebracht (reflectie is ongeveer 90%). Menselijke ogen merken praktisch het verschil niet tussen de zilveren coating en de aluminiumcoating.
