De Noordelijke IJszee is een beschouwde oceaande kleinste in oppervlakte op aarde. De geografische ligging van de Noordelijke IJszee is eenvoudig - het bevindt zich op het noordelijk halfrond, in het midden van de grote continenten Eurazië en Noord-Amerika. De territoria van de landen Denemarken, Noorwegen, Canada, de VS en Rusland grenzen aan dit harde stuwmeer.
Algemene geologische structuur van de bodem
De harde oceaan is erg klein voor een watermassazo'n diepte. Ongeveer veertig procent van het gebied is niet dieper dan tweehonderd meter. Hoe is dit te verklaren? In feite is alles eenvoudig. Het bodemreliëf van de Noordelijke IJszee wordt voor 45 procent ingenomen door de plank en voor 70 procent door de onderwaterranden van de nabijgelegen continenten.
Noord-Europees Bekken
Mid-oceanische ruggen - de basis van het bodemreliëfdit deel van de oceaan. Hier bevindt zich ook het riftgebied van IJsland, dat bekend staat om zijn verhoogde hydrothermale activiteit en vulkanisme. De Kolbeinsey Ridge, Jan Mayen Zone, Mona Ridge kenmerken de bodem van het Noord-Europese bekken. Hier bevindt zich ook het Voring-plateau, dat de Noorse Zee in twee grote bassins verdeelt. Ten westen van het Noorse bekken ligt het Groenlandbekken.
Het reliëf van de oceaanbodem is hier vlakker, maar de maximale diepte van de Noordelijke IJszee wordt hier ook waargenomen - 5527 m.
Canadees bekken
De zeestraten van de Noordwest Passage zijn de belangrijkstedeel van het Canadese bekken. De diepten van de zeestraten bereiken 500 meter. Het reliëf van de oceaanbodem op deze plek kan een relikwie glaciaal reliëf worden genoemd. De contouren van de eilanden en zeestraten zijn buitengewoon complex en ingesprongen. Dit alles spreekt van de zeer recente (relatief natuurlijk) ijstijd in dit deel van de oceaan. En veel eilanden van de Canadese archipel zijn ook bedekt met ijs. Hudson Bay is ondiep en wordt gekenmerkt door gletsjerachtige landvormen. De Baffinzee daarentegen ligt in een diep bassin met een brede plank en een grote diepte, tot een hoogte van 2.141 m.
Arctisch bekken
Het noordpoolbekken is het leidende deel van de noordelijkeDe Noordelijke IJszee, die het grootste deel van zijn grondgebied beslaat. De plank, die een enorm gebied beslaat en een gemiddelde breedte van 800 m heeft, is verdeeld in: Barentszzee, Laptev, Siberian-Chukchi en Kara (door de namen van de aangrenzende zeeën). Bodemsedimenten en hun aard zijn een belangrijk element in de analyse van de topografie van de bodem van een oceaan.
Sedimenten op de bodem van de Noordelijke IJszee hebbengeweldig karakter. Bovenal zijn er sedimenten met een fijne textuur. In bepaalde delen van de zeeën zijn ijzer-mangaan- en zandafzettingen te vinden. Door extreem moeilijke klimatologische omstandigheden verlaat het ijsdek bijna het hele jaar de oceaan niet, maar op sommige momenten wordt het bijzonder mobiel (wat de navigatie erg goed helpt).
Bodemreliëf van de Witte en de Barentszzee
Geografische ligging van het noordpoolgebiedoceaan spreekt al over de ernst van het klimaat en de moeilijkheid om erin te overleven. Maar wat is de structuur van de bodem van zijn grote en beroemde zeeën? De Witte Zee is een binnenwater en heeft een zeer moeilijk bodemreliëf. De depressie bevindt zich aan de rand van het Baltische schild en het Russische platform. 351 meter - de recorddiepte van de Witte Zee. Het heeft ook een hele verzameling depressies, die voortdurend worden afgewisseld met gebieden met ondiep water. De Kandalaksha-baai heeft ook grote diepten. Het noordelijke deel van de zee is continu ondiep water, de diepte is zelden meer dan 30 meter. Het bodemreliëf van de Noordelijke IJszee in de buurt van de Barentszzee is nog complexer. Sterke bodemonregelmatigheden worden veroorzaakt door frequente en sterke bewegingen van tektonische platen. In het midden van de zee zijn er heuvels - de Centrale Bank, Perseus. Het diepste deel van het zoutreservoir ligt precies tussen de Centrale Bank en het schiereiland van Noord-Europa (Scandinavië). De diepten zijn hier meer dan 300 m. Het zuidelijke deel van het reliëf is gladder door recente ijstijden. De randen van het reservoir zijn samengesteld uit gevouwen complexen van zeer verschillende leeftijden (Caledonisch, Archean-Proterozoïcum, enz.).
Bodemreliëf van de Kara- en Laptev-zee
Het meest herkenbare kenmerk van het reliëf van de Karazee is:zijn diepzeetroggen, die zeer lang geleden zijn ontstaan (in de tijd van vóór het Kwartair). Het noordelijke deel van de zee staat bekend om zijn diepzeetroggen. Saint Anna heeft een diepte van 620 m, Voronin's trog - tot 450 m. Het centrale Kara-hoogland ligt precies tussen hen in.
Het zuidoosten van de zee is erg ondiep.Het heeft veel eilandjes. Het bodemreliëf van de Noordelijke IJszee in het Laptev-zeegebied is meestal een plank. Ongeveer de helft van het zeegebied heeft diepten tot 50 meter. Het zuidelijke gebied is ondiep, vlak, met zeldzame hoogtes. Ondanks de barre klimatologische omstandigheden blijft de Noordelijke IJszee niet onopgemerkt en onontgonnen. In een seizoen dat niet lang duurt, komen hier groepen onderzoekers (die de kenmerken van de bodemtopografie willen weten) en zelfs rijke toeristen. Toegegeven, de aard van deze plaatsen wordt beschouwd als een van de meest kwetsbare ecologische systemen van onze planeet. Veel wetenschappers proberen oceaanproblemen op te lossen.
