Deze prachtige omgeving heeft er veelnatuurlijke en culturele en historische monumenten die nog steeds de aandacht trekken van sommige onderzoekers en toeristen. Maar het bergachtige Karabach is beter bekend bij de hele wereld vanwege het etnische conflict dat in 1988 uitbrak - zoals de geschiedenis heeft bepaald. Het begin van het trieste incident, dat vele levens kostte, was de verklaring van de leiders van de autonomie bij de toetreding tot Armenië. Momenteel wordt de regio, die eigenlijk een administratief deel van Azerbeidzjan is, gecontroleerd door de niet-erkende Republiek Nagorno-Karabach.
Nagorno-Karabach: waar is het?
Het beslaat het bergachtige en uitlopersgebied van de SmallKaukasus, geografische regio met dezelfde naam. De etymologie van de naam komt van het Turkse "kara" (wat "zwart" betekent) en "bah" (in het Perzisch - "tuin"). Vaak wordt deze term - bergachtig Karabach - gebruikt om te verwijzen naar de niet-erkende republiek zelf. Maar geografisch vallen de territoria slechts gedeeltelijk samen.
Oude geschiedenis
In de oudheid werd het bergachtige Karabach bewoondstammen die geen Indo-Europese wortels hadden. Deze stammen vermengden zich met de Armeniërs, en de regio zelf werd er een deel van (4-2 c. BC). Op dat moment maakte het gebied deel uit van het Yervandi Armeense koninkrijk (de provincie Artsakh genoemd). Na de val van het Armeense koninkrijk gaat het naar Kaukasisch Albanië (afhankelijk van Perzië). Maar omdat ze lange tijd deel uitmaakten van Armenië, werden de stammen arm gemaakt en verwierven ze alle tekenen van de Armeense cultuur. Dus, volgens een historische bron, in 700 na Christus. e. de mensen die het toenmalige bergachtige Karabach bewoonden, spraken het Armeense dialect. En ze hadden alle tekenen dat ze tot deze etnische groep behoorden.
Middeleeuwen en moderne geschiedenis
In de 9-11e eeuw is het grondgebied opgenomen in het gerestaureerdeDe Armeense staat en vanaf de 13e eeuw regeerden er Armeense vorsten. In de 12-13e eeuw was Karabach een van de centra van de Armeense cultuur en het politieke leven (volgens de getuigenissen van buitenlandse reizigers). Volgens sommige historici waren de instellingen van de Armeense staat tot de 16e eeuw bewaard gebleven in Artsakh.
Ottomaanse bezetting
In de jaren 20 van de 18e eeuw was Karabach het centrum van de strijdtegen het Osman-rijk, bedoeld om Armeniërs van bezetting te bevrijden. En vanaf de periode van de regering van Peter de Grote en later voeren de priesters geheime correspondentie, die tot doel heeft de gebieden van Karabach aan het Russische rijk te annexeren. In het midden van de 18e eeuw werd een khanaat gevormd, dat de Armeense Karabach onderwierp, en het gebied en de mensen stonden onder Turkse heerschappij.
Russisch rijk
En in 1805, tijdens de Russisch-Perzische oorlog inRussische troepen trokken Karabach binnen. Dus sinds 1813 (er werd een vredesverdrag getekend) is het officieel Russisch grondgebied. En sinds 1823, na de volledige liquidatie van de Khanate, maakte Nagorno-Karabach het eerste deel uit van de Russische provincie Karabach en vervolgens - verschillende districten van de provincie.
Na 1917
Het Russische rijk stortte in, en het Azerbeidzjande staat betwist onmiddellijk het recht van de Armeniërs om het grondgebied te besturen. Het gebied wordt opnieuw een gebied voor interetnische botsingen tussen Armeniërs en Azerbeidzjanen. Met buitenlandse hulp slagen de laatsten erin en valt het gebied onder de heerschappij van Azerbeidzjan. In de Sovjetjaren werd het gebied als controversieel beschouwd, maar in 1921-1923. het wordt uiteindelijk onderdeel van de AzSSR en wordt dan een autonome regio.
Bergachtig Karabach. Oorlog en de essentie van het conflict
De Armeense bevolking van de regio heeft altijd al gewildherstel (naar zijn mening) van gerechtigheid in historische termen. Artsakh, een bekende regio met een lange Armeense geschiedenis, werd tenslotte door een wilsbesluit van de Sovjetregering aan de macht van de Azerbeidzjanen overgedragen en werd onderdeel van de AzSSR. De ongelijke positie van sommige volksvertegenwoordigers (en het aantal Armeniërs in Karabach tijdens de jaren van de USSR nam aanzienlijk af), diende als de belangrijkste reden voor de onwil om in deze positie te blijven. Dit alles leidde tot een conflictsituatie: pogroms in Sumgait, gebeurtenissen in Baku, Khojal.
De essentie ervan wordt verklaard door het feit datDe Azerbeidzjaanse autoriteiten willen Karabach niet erkennen als primair Armeens land en Armenië aanwijzen als agressor en bezetter. En begin jaren negentig braken eerst spontane en daarna grootschalige militaire acties uit, die leidden tot een echte oorlog tussen Azerbeidzjan en Armenië. Wankel en relatief, werd de wereld pas in het 94e jaar hersteld.
Onafhankelijkheidsreferendum en de huidige omgeving
In de 91e werd in Nagorno-Karabach gehoudeneen landelijk referendum over onafhankelijkheid. De republiek heeft autonome machtsinstellingen gevormd. De VN en andere internationale structuren erkennen de soevereiniteit van het land nog steeds niet. Solidariteit en loyaliteit worden alleen getoond door Abchazië, Zuid-Ossetië en Transnistrië, die op de een of andere manier zelf niet worden herkend. De Russische Federatie heeft herhaaldelijk opgetreden als vredestichter bij de beslechting van het geschil. Maar de conflicterende landen hebben nog geen consensus bereikt over grenzen en territoria. Azerbeidzjan blijft intimideren door de republiek met geweld in beslag te nemen, terwijl Armenië aandringt op zelfbeschikking en een nieuw referendum. Wat gebeurt er nu in Nagorno-Karabach? In een wankele wereld blijft de republiek industrieën ontwikkelen zoals landbouw, toerisme en mijnbouw. Maar provocaties en aanvallen door sabotagegroepen gaan door, hoewel de regering verzekert dat de situatie onder controle is.
