Mobiliteit is de beweging van het onderwerp binnen het sociale systeem

De samenleving is niet statischsysteem, het verandert voortdurend, is in dynamiek. Als gevolg daarvan veranderen ook de structurele elementen van de samenleving, dat wil zeggen mensen, dynamisch. Gedurende zijn hele leven vervult een persoon verschillende sociale rollen, en tijdens het ontwikkelingsproces van de samenleving worden zowel rollen, statussen als mensen die ze bezetten, vervangen. Dit fenomeen wordt "sociale mobiliteit" genoemd. Dit concept is grondig onderzocht en beschreven door de auteur van de term, Pitirim Sorokin.

Belangrijkste bepalingen

Het leven van een individu is er onlosmakelijk mee verbondensociale ruimte waarin hij leeft. Mobiliteitstheorie beschrijft de beweging van een sociaal subject binnen deze ruimte, die zoiets is als het universum. De positie van het individu in de structuur van de samenleving op dit moment kan worden bepaald aan de hand van enkele "referentiepunten". Deze referentiepunten impliceren de relatie van een persoon tot sociale groepen, de relatie van deze groepen met elkaar.

Met andere woorden, de sociale status van het onderwerpwordt bepaald door zijn burgerlijke staat, burgerschap, nationaliteit, religiositeit, professionele overtuiging, enz. Sociale mobiliteit is dus elke beweging van een individu in de aangegeven sociale posities. Deze theorie beschouwt de beweging van niet alleen een persoon in een sociaal sociaal systeem. Elk object van de sociale structuur, waarden kunnen in de sociale ruimte bewegen.

Mobiliteitsopties

Omdat mobiliteit draait om binnen bewegensociale ruimte, dan zijn er verschillende richtingen van deze bewegingen of coördinaten. Hierbij worden de volgende soorten mobiliteit onderscheiden: horizontaal en verticaal. Horizontale mobiliteit vertegenwoordigt de overgang tussen sociale posities binnen de grenzen van één sociaal niveau. Voorbeeld: verandering van religie.

Verticale mobiliteit impliceert een verschuivingsociale status; het sociale niveau van het subject wordt vervangen door een hoger of lager niveau. Statusverbetering is opwaartse mobiliteit (overgang van een militair naar een hogere rang); de verslechtering ervan neemt af (uitzetting van de universiteit). Verticale mobiliteit kan zowel individueel als in groep zijn. Daarnaast kan mobiliteit zijn:

- intragenerationeel of intragenerationeel, dat wil zeggen dat veranderingen in de sociale structuur plaatsvinden binnen een bepaald leeftijdsniveau;

- intergenerationele of intergenerationele mobiliteit zijn sociale veranderingen in verschillende leeftijdscategorieën.

Mobiliteitskanalen

Op welke manieren en met welke middelen,structuren van het sociale systeem is sociale mobiliteit? Mobiliteitskanalen worden ook wel liften genoemd. Deze omvatten bepaalde sociale instellingen, namelijk de kerk, het leger, het gezin, onderwijsinstellingen, professionele en politieke organisaties en natuurlijk de media. De theorie van sociale mobiliteit beïnvloedt dus alle lagen van de samenleving, alle sociale structuren. Door de verslechtering of verbetering van de sociale status van het subject te reguleren, stimuleert het systeem daarmee de gewenste activiteiten van groepen en individuen.