Roberto Benigni: het slimme genie van cinema

Dit jaar, de bekende acteur, scenarioschrijver enregisseur Roberto Benigni wordt 64. Al vele jaren helpt deze verbazingwekkend slimme kunstman de wereld problemen, moeilijkheden, tragedies en onrechtvaardigheid te bekijken door de ogen van optimisme.

Armoede en optimisme

Roberto Benigni werd geboren in 1952 ineen van de armste dorpen van Toscane in die tijd genaamd Misericordia. Het is symbolisch geworden dat dit woord uit het Italiaans wordt vertaald als barmhartigheid. De familie van Benigni had een ellendig bestaan, maar de wreedheid en onverzettelijkheid van die tijd, die iedereen in gelijke mate trof, zorgden ervoor dat zijn ouders optimistisch bleven en probeerden weer op de been te komen. Dit was een bijzonder moeilijke periode voor zijn vader. Ziek, uitgeput door honger, constant ronddwalen en op zoek naar mogelijkheden om geld te verdienen, kon Luigi zijn gezin niet eens onderdak bieden.

Kort voor de geboorte van Roberto, hehij moest de tests van een concentratiekamp doorstaan, waar hij per ongeluk terechtkwam. Ondanks al het verdriet dat Luigi overkwam, stond hij zichzelf niet toe de moed te verliezen, vooral niet in de aanwezigheid van kinderen. Integendeel, hij probeerde de duistere gebeurtenissen uit zijn verleden gemakkelijk en pretentieloos te presenteren, vaak met humor, zodat noch Roberto, noch zijn zussen zich bewust waren van de tragedie van de beproevingen die hun vader overkwamen. Jaren later besefte Roberto hoe moeilijk deze verhalen voor Luigi waren, maar hij waardeerde de moed van zijn vader en zijn heldere kijk op het leven en bracht hulde aan deze verhalen in zijn ingenieuze creatie genaamd Life is Beautiful.

School? Proppen? Nou nee, het toekomstige genie heeft een ander pad!

Geboren in armoede en omzwervingen, in de kindertijdRoberto leed aan vele ziekten die hem bij elke stap te wachten stonden, was erg klein en te mager in vergelijking met zijn leeftijdsgenoten. Naast een nietige lichaamsbouw onderscheidde hij zich echter van alle anderen door zijn levendige geest, levendige verbeeldingskracht en ongelooflijke activiteit. Roberto's karakter werd vooral gewaardeerd door de plaatselijke priester die de school onderwees. Hij was het die ertoe bijdroeg dat de jongen spoedig werd geplaatst om te studeren aan de Florentijnse jezuïetenschool. Echter, hoe groot de vreugde van de ouders ook was, die zich niet eens konden voorstellen dat hun zoon op zo'n plek zou studeren, Roberto hield het niet lang vol tussen de ijverige studenten en ontsnapte bij de eerste gelegenheid echt.

De charme van magie in het circus

Vrijwillige omzwervingen brachten hem naar een verdwaaldecircus, de tijd doorgebracht waarin hij beschouwt als de gelukkigste in zijn leven. En hoe kun je niet trots zijn op zo'n grandioze levensfase: een twaalfjarig kind kreeg zijn eerste echte baan - een assistent van een illusionist. De beïnvloedbare jongen had echt plezier in het circus, waarvan de sfeer vol magie en onbekende wonderen was. Maar na beter kennis te hebben gemaakt met het leven van circusartiesten, kwam Benigni tot de conclusie dat hij niet zozeer bereid was om te werken voor een nieuw beroep, aangezien dit werk hem erg deed denken aan een saaie opleiding op een walgelijke school.

Terugkeren naar boeken is onvermijdelijk

De terugkeer naar het geboortedorp van Roberto werd gegevenniet makkelijk. Hij besteedde veel tijd aan het nadenken over wat te doen waar hij opgroeide. Lichamelijke arbeid weerde niet minder dan het volstoppen op school, er was geen beroep, dus besloot Roberto zijn energie te kanaliseren in een poëtisch kanaal. Zijn kenmerkende stijl waren gedichten van acht regels, die al snel geliefd waren bij de lokale bevolking vanwege hun capaciteit, ontroering en actualiteit. Zodra Roberto een plaatselijke favoriet was geworden, wenkte Rome hem ...

Deze stad heeft Benigni onherkenbaar veranderd. Toekomstige collega's in het creatieve vak behandelden hem als een lompe klootzak die nooit een boek in haar handen had. Roberto werd verschillende keren pijnlijk verbrand door zijn eigen onwetendheid, waarna hij zijn houding ten opzichte van leren moest veranderen, en de hele nachten begon hij zich te wijden aan de studie van literatuur.

Goed geheugen, vindingrijkheid, vaardigheidhet analyseren en opmerken van het belangrijkste deed hun werk: enkele maanden gingen voorbij en Benigni veranderde in een interessante gesprekspartner die vakkundig concurreerde met erudiete en arrogante Italianen in de kennis van wereldklassiekers.

Kunstenaar worden, eerste rollen

Meer succes liet niet lang op zich wachten: gevolgd door een reeks belangrijke rollen in theatrale producties, uitvoeringen met satirische monologen, een noodlottige kennismaking met Giuseppe en Bernardo Bertolucci, die een belangrijke bijdrage leverden aan de vorming van de kunstenaar Roberto Benigni. De filmografie van het genie werd aangevuld met rollen in de films van deze uitstekende regisseurs: "Berlinguer, I Love You" en "The Moon". 1990 bracht hem een ​​rol in Federico Fellini's The Voice of the Moon. In de jaren 80 en 90 maakte de acteur Roberto Benigni zijn debuut in de Amerikaanse cinema en regisseerde hij ook met succes zijn eigen films.

"Het leven is mooi"

De release op schermen werd echt triomfantelijkhet schilderij "Life is Beautiful", dat later drie Oscar-onderscheidingen won. Italië juichte samen met Roberto Benigni zelf. Een foto van het blije gezicht van de kunstenaar heeft honderden afdrukken versierd. En zijn excentrieke optreden op het podium voor een prijs is bijna legendarisch geworden.

Het leven van Roberto Benigni is niet alleen een verhaal van creatief succes en genialiteit, maar ook een verhaal van grote liefde. In 1991 werd de actrice Nicoletta Braschi zijn vrouw, sindsdien is het paar onafscheidelijk.

Bovendien, in relatie tot de vrouw, excentriciteitRoberto heeft haar limiet bereikt. In de meeste van zijn films wordt de hoofdrol gespeeld door Nicoletta, en in de rol van een verliefde man, meestal hijzelf. En deze gril van de geniale kunstenaar wekt ook bewondering bij zijn trouwe fans.