De grootste stad van Armenië en een van de oudstesteden van de wereld hebben tegenwoordig meer dan een miljoen inwoners. De naam werd ofwel geassocieerd met de stam die ooit in deze landen leefde, vervolgens met de namen van de heersers, of zelfs met de legende van de zondvloed. Volgens de legende riep de bekende Noach: "Erevats!" Wat betekent "Ze verscheen!", Nauwelijks het land te zien en het feit dat de wateren van de vloed wegtrokken. Het evenement vond precies plaats op de plaats waar nu de hoofdstad van Armenië is. Hoe het ook zij, de bevolking van Yerevan schrijft al duizenden jaren de geschiedenis van de stad.
Oprichting van het fort Erebuni
De datum van oprichting van de vestingstad Erebuni opHet linkeroevergedeelte van de Ararat-vlakte (langs de rivier de Araks) wordt beschouwd als 782 voor Christus. De koning van Urartu, een oude staat gelegen binnen de grenzen van het huidige Armenië, Oost-Turkije, het noordwestelijke deel van Iran en de autonome republiek Azerbeidzjan, Argishti I, stichtte in het vijfde jaar van zijn regering een nieuwe nederzetting, die later werd gebruikt als springplank voor campagnes in het gebied van het Sevanmeer en bescherming van de Ararat-vlakte. De ruïnes van het fort, volgens legenden, dat zowel voor de zondvloed als daarna de haven van de bijbelse Noach en zijn familie werd, werden ontdekt in het zuidwestelijke deel van de moderne stad Yerevan.
Vestingbevolking aan het einde van de achtste eeuw voor Christustijdperken waren voornamelijk gevangenen (volgens een andere versie - krijgers) uit de westelijke regio's van de Armeense Hooglanden, die in feite bezig waren met werk in verband met de stichting van de stad. Hierover is een gedenkbrief achtergelaten in de steen op de heuvel en in de annalen. De bevolking van Yerevan was op dat moment 6600 mensen. Na enige tijd werd het fort verwoest, waarna er geen schriftelijke certificaten over de stad zijn. Het is bekend dat Jerevan, waarvan de bevolking toen tot de christelijke of manicheaanse gemeenschap behoorde, in de derde eeuw voor Christus bleef bestaan onder het bewind van een zekere "heerser".
Vermeld in het "Book of Letters"
Het middeleeuwse Yerevan bevond zich in een zone van eindeloosheidIraans-Byzantijnse oorlogen en werd de plaats van periodieke opstanden van de lokale bevolking. Tegelijkertijd werd de eerste vermelding van de stad in Armeense bronnen - het "Boek der Brieven", ontdekt. Bovendien is bekend dat in de veertiende eeuw de bevolking van de stad ongeveer vijftien tot twintigduizend mensen bedroeg, en dat Yerevan zelf een belangrijk cultureel centrum was. Het is waar dat na de nederlaag door Tamerlane de lokale bevolking aanzienlijk afnam, en sommige gebouwen die vandaag historische monumenten zouden zijn geworden, werden vernietigd.
Arena van de Ottomaanse-Safawiden-oorlogen
Ernstige impact op de demografische situatie inDe regio en etnische samenstelling van de bevolking hadden verwoestende oorlogen tussen het Ottomaanse rijk en de Safaviden, evenals de nomaden die door lokale heersers werden gebruikt om vijandschap te zaaien en de lokale bevolking te verzwakken. De Armeense bevolking was aanzienlijk verminderd en in 1580 verwoestten de Ottomaanse troepen de stad praktisch en namen 60.000 moslims en christenen gevangen.
De veranderende regering gaf toen het bevel alles in te trekkende lokale bevolking naar Perzië, zodat de Ottomanen naar het ontvolkte land kwamen, ze eenvoudig alles op hun pad verbrandden, daarna vestigden ze het gebied met nomadische stammen. Bijvoorbeeld, in de zestiende eeuw Yerevan (de bevolking bestond slechts uit nomadische stammen), accepteerden Karabach en Ganja vijftigduizend gezinnen, en al snel vermenigvuldigde het aantal inwoners zich verschillende keren.
Als resultaat van lange oorlogen en algemeeninstabiliteit in de regio in 1804 telde de stad slechts ongeveer zesduizend mensen. Twintig jaar later telde de bevolking echter al meer dan twintigduizend mensen.
Erivan provincie
De eerste gedocumenteerde gegevens over het nummer ende etnische samenstelling van de bevolking van Yerevan verscheen in de eerste helft van de negentiende eeuw, toen de stad de hoofdstad werd van de Armeense regio binnen het Russische rijk (de provincie Yerevan of Erivan met het centrum in de stad Yerevan werd gevormd). De bevolking (de nationaliteit van de huidige inwoners van de stad zal hieronder worden besproken) verhuisde vervolgens grotendeels naar Perzië, zodat het aantal lokale bewoners afnam tot 11,3 duizend mensen in 1833.
Volgens de etnische samenstelling was de bevolking van de stad (volgens gegevens voor 1829) als volgt verdeeld:
- Armeniërs waren goed voor 36% van de lokale bewoners;
- bijna 64% van de stadsmensen waren Azerbeidzjanen;
- er waren helemaal geen Russen, Yezidi's of Koerden in de stad.
Tegen het begin van de twintigste eeuw was de bevolking van Yerevantoegenomen tot bijna dertigduizend inwoners. Ook de etnische samenstelling is aanzienlijk veranderd. In 1897 waren er 43% Armeniërs, Azerbeidzjanen 42%, Russen 9,5%, Yezidi's en Koerden 0,22%, vertegenwoordigers van andere nationaliteiten 4,5%.
Als onderdeel van het Russische rijk en met de statusde provinciestad Yerevan behield het aanzien van een provinciale nederzetting. Productiefaciliteiten werden vertegenwoordigd door verschillende lokale fabrieken, baksteen- en cognacfabrieken, en lemen huizen van één en twee verdiepingen strekten zich uit langs de smalle straatjes.
Yerevan als onderdeel van de Sovjet-Unie
Met de vestiging van de Sovjetmacht werd Yerevan de hoofdstad van de Republiek Armenië. Een grootschalige wederopbouw van de stad begon onmiddellijk:
- elektriciteit, stromend water en riolering werden aangelegd;
- bijna alle eerder gebouwde gebouwen werden vernietigd;
- er werden nieuwe straten aangelegd en bosgordels aangelegd, die de stad beschermden tegen stofstormen;
- culturele objecten werden gebouwd: theaters, opslag van oude manuscripten, musea en monumenten.
Huidige populatie
De niet aflatende tijd kon de stad niet uitwissengezicht van de aarde - tegenwoordig is Yerevan de hoofdstad van het onafhankelijke Armenië. De bevolking van de grootste stad van de republiek is meer dan een miljoen mensen, dat is een derde van alle inwoners van de staat. Meer dan 64% van de inwoners van Armenië (de bevolking van Armenië is ongeveer drie miljoen mensen) woont in grote steden (Yerevan, Gyumri en Vanadzor), waardoor het land een hoge verstedelijkingsgraad heeft. De helft van de stedelijke bevolking woont direct in Yerevan.
Nationale samenstelling
Volgens de volkstelling van Armenië in 2001 (en dit zijn de laatste feitelijke gegevens), wordt de etnische samenstelling vertegenwoordigd door de volgende groepen:
- Armeniërs (98,5%);
- Russen (0,5%);
- Yezidis (0,31%);
- Oekraïners (0,06%).
Perzen, Grieken, Georgiërs, Koerden en Assyriërs zijn ook te vinden in Yerevan.
