Getalenteerd persoon, wetenschapper, beroemdontwerpingenieur, kosmonaut Oleg Grigorievich Makarov is een ereburger van de steden van drie staten tegelijk: Yakutsk (RF), Dzhezkazgan (Kazachstan) en Rovno (Oekraïne). Het begin van zijn carrière viel samen met het jaar dat wordt beschouwd als het begin van het tijdperk van ruimteverkenning. Het was in 1957 dat de Sovjet-Unie 's werelds eerste kunstmatige satelliet lanceerde. En aan de oorsprong van deze belangrijke gebeurtenis stond de toen jonge en onbekende Makarov Oleg Grigorievich.
biografie
De beloningen van deze man zijn talrijk.Hij was tweemaal een held van de Sovjet-Unie: in 1973 en 1978. Oleg Grigorievich Makarov werd geboren op 6 januari 1933 in de regio Tver in het kleine dorpje Udomlya in het gelijknamige district. Zijn vader was een militair en daarom verhuisde hij vaak van de ene plaats naar de andere. Toen de jongen ongeveer zeven jaar oud was, verhuisde zijn familie naar Moldavië, waar ze aan het begin van de patriottische oorlog stonden. Moeder met kleine Oleg werd eerst naar Saratov geëvacueerd, daarna naar Fergana, naar Oezbekistan. Van 1943 tot 1945 woonden ze in de regio Tver in het dorp Kesova Gora. Na het einde van de oorlog werd mijn vader overgeplaatst naar Weimar in Duitsland. Daar woonde Makarov Oleg Grigorievich met zijn gezin van 1945 tot 1949. Vanuit Weimar verhuisde het gezin naar de Oekraïense stad Rivne. Hier rondde de jongen in 1951 de tiende klas van de school af.
jeugd
De schooljaren van Oleg Makarov gingen moeilijk voorbijoorlog en naoorlogse jaren. Frequente verhuizingen naar onbewoonde plaatsen, toen de jongeman voortdurend moest wennen aan nieuwe omstandigheden en trainingsprogramma's, lieten hun stempel op zijn karakter achter. Maar in 1951, toen het leven en de financiële situatie van de Makarov-familie min of meer normaal werden, nodigden de ouders hun zoon uit om in Rovno te blijven en daar naar een universiteit te gaan.
Studeer in Baumanka
Maar het reeds gevormde vaste karakter van de jongemanbeïnvloedde zijn beslissing. Makarov Oleg Grigorievich koos voor zichzelf een moeilijker pad. Hij besloot naar Moskou te gaan en naar de Hogere Technische School te gaan. Bauman. De jongeman hoorde over deze universiteit van een officier die bij zijn vader diende.
In de hoofdstad werd Oleg opgewacht door zijn neef. Eugene zat op dat moment al in zijn laatste jaar bij MPEI. De jongeman hielp zijn broer bij alles in een onbekende stad.
Het begin van een werkende carrière
De jongeman ging naar de universiteit en genoegstudeerde er goed in. Zijn diplomapraktijk deed hij bij OKB-1, waarmee zijn biografie later nauw werd verbonden. Oleg Makarov, na zijn afstuderen aan een instelling voor hoger onderwijs in de richting, werd als ingenieur bij deze organisatie gerekruteerd.
Bijna al zijn werkzaamheden vonden plaats in deze organisatie. Het beroemde ontwerpbureau stond onder leiding van Sergei Pavlovich Korolev zelf. Hij hield onmiddellijk van Makarov.
Oleg Grigorievich werkte aan de ontwikkelingapparatuur van raket- en ruimtetechnische systemen, nam actief deel aan grond- en vliegproeven. Hij is co-auteur van een rapport over de oprichting van een aardse satelliet met een astronaut aan boord. Makarov nam het meest directe deel aan de ontwikkeling van het schetsontwerp van de bemande "Vostok" en hield bovendien toezicht op de werkzaamheden om dit schip te verbeteren. Tegenwoordig zijn er maar weinig mensen die, zelfs vóór de eerste vlucht naar de ruimte, zoveel voor ruimtevaart hebben kunnen doen als Oleg Grigorievich.
Werk in het technische team
De allereerste reeks astronauten begon in 1960jaar. De eerste ploeg bestond alleen uit militaire piloten. De onderverdeling bevindt zich in de regio Moskou, op de plaats waar het Cosmonaut Training Center tegenwoordig actief is. Daar werd een kleine stad gebouwd, die over de hele wereld bekend staat als Zvezdny. Later waren ook hooggekwalificeerde ingenieurs nodig voor vluchten. Als gevolg hiervan werd een ander detachement gevormd. Het omvatte ingenieurs-kosmonauten en astronauten-onderzoekers. Met de zegen van de Korolyov zelf, werd Oleg Grigorievich Makarov, een astronaut die een zeer moeilijke en vrij lange voorbereidingsperiode moest doormaken voor zijn gekoesterde droom om naar een oneindig heelal te vliegen, ook bij dit team ingeschreven na een zeer strikt medisch onderzoek. in 1966.
Lunar-programma
Van 1967 tot 1968 O. Makarov samen met A.Leonov bereidde zich voor op de vlucht naar de maan. Maar het vond niet plaats. Het maanprogramma werd om een aantal redenen gesloten, de belangrijkste daarvan waren raketongevallen tijdens hun lanceringen in onbemande modus. Evenmin was de vlucht van Makarov naar DOS-2, een station voor de lange termijn, voorbestemd.
Eerste ruimtetest
Makarovs droom om in de ruimte te zijn is dat nietwas voorbestemd om vóór 1973 uit te komen. En pas in het jaar van zijn veertigste verjaardag maakte Oleg Grigorievich zijn eerste vlucht. Hij was drie dagen in de ruimte (27-29 september). De bemanning van het schip bestond uit twee personen: Makarov - boordwerktuigkundige van het ruimtevaartuig Sojoez-12 en V. Lazarev. Velen noemden deze vlucht speciaal. Het feit is dat hij de eerste was na het tragische ongeval in 1971 van het ruimtevaartuig met de kosmonauten V. Volkov, G. Dobrovolsky en V. Patsaev aan boord.
O. Makarov en V.Lazarev moest alle ontwerpoplossingen en technische verbeteringen controleren en de nieuwste ruimtepakken testen. De vlucht is succesvol beëindigd. Voor de getoonde heldenmoed en moed ontving Oleg Grigorievich Makarov de titel van Held van de Sovjet-Unie.
ongeval
De volgende vlucht van deze bemanning was bijna ten einde.tragisch. Op 5 april 1975 verliet het draagraket met Makarov en Lazarev aan boord met succes de lanceerbasis van Baikonur. Toen het echter in een baan om de aarde werd gebracht, deed zich een noodsituatie voor. Dit gebeurde op een moment dat de KK vanaf de grond op een hoogte van bijna tweehonderd kilometer lag. Gelukkig werkte het noodreddingsysteem. Als gevolg hiervan werden de kosmonauten op het afdalingsvoertuig uitgeworpen. De situatie was rampzalig. De kosmonauten weerstonden een twintigvoudige overbelasting, die niemand eerder had meegemaakt. Men geloofde dat het menselijk lichaam hier niet aan is aangepast. Oleg Grigorievich Makarov (USSR-piloot-kosmonaut) was echter, net als V.G. Lazarev, zo goed getraind dat hij kon weerstaan. De bemanning kreeg de Orde van Lenin voor hun moed.
Na de onmenselijke beproevingen die de geschiedenis ingingende daaropvolgende vluchten van Makarov en Lazarev bleken een grote vraag te zijn. Oleg Grigorievich zelf dacht van niet. Zijn grote verlangen en sterke karakter, gecombineerd met een goede gezondheid, stelde hem in staat nog twee ruimtevluchten te maken. Toegegeven, het tweede bemanningslid V.G. Lazarev nam niet langer deel.
Prestaties op het gebied van ruimtevaart
De volgende vlucht van Makarov vond plaats in januari 1978jaar, toen hij, als boordwerktuigkundige op het ruimtevaartuig Sojoez-27, naar het langetermijnstation Salyut-6 vloog. De bemanning omvatte ook V. Dzhanibekov. Kosmonauten Romanenko en Grechko waren aan boord van het station.
Voor het eerst in de geschiedenis van de ruimtevaart direct opIn een bijna-aardbaan werd een ruimtecomplex samengesteld met een lengte van ongeveer dertig meter en een gewicht van eenendertig ton. Het bestond uit een orbitaal station en twee bemande ruimtevaartuigen. Ervaren kosmonauten leverden uitstekend werk en deden een ongelooflijk onderzoeksproject. Het was een nieuwe stap om de duur van ruimtevluchten te verlengen. Zo begon het proces van het creëren van enorme onderzoekscomplexen in de ruimte. Voor deze vlucht ontving O. Makarov de tweede Gold Star-medaille.
Zijn laatste ruimtevlucht Oleg Grigorievichgepleegd op de leeftijd van achtenveertig. De belangrijkste taak van deze expeditie was het repareren van de thermische controlesystemen van het orbitale langetermijnstation. De duur was dertien dagen. De taak was ongelooflijk moeilijk, maar de astronauten konden ermee omgaan.
Interessante feiten
In 1980 verdedigde Oleg Grigorievich zijn proefschrift opgraad van kandidaat in de technische wetenschappen. In 1986 werd hij om gezondheidsredenen uit het detachement gezet en keerde hij terug naar zijn belangrijkste technische activiteit. In zijn geboorteland RSC Energia bekleedde hij de functie van plaatsvervangend hoofd.
Met zijn vrouw Valentina Soldatova OlegGrigorievich ontmoette elkaar in 1960 op OKB-1. In hetzelfde jaar trouwde hij. In 1961 kreeg het echtpaar hun eerste kind. In totaal heeft O. Makarov twee zonen. In 1998 onderging Oleg Grigorievich een hartoperatie in het Central Clinical Hospital, maar hij kon niet volledig herstellen. De held van de Sovjet-Unie, Oleg Makarov, stierf twee keer op 28 mei 2003 in zijn datsja in de buitenwijken. Hij was eenenzeventig jaar oud. Ze begroeven Oleg Grigorievich in Moskou op de Ostankino-begraafplaats.
Makarov hield geen persoonlijk archief bij, maar zijn familie slaagde erin een enorme hoeveelheid materialen te verzamelen en deze over te dragen aan het Museum of Cosmonautics. Er werd veel werk verzet door zijn zoons, die werden geholpen door collega's van het OKB.
