John Major werd premier in een moeilijke tijd in het VK. Hij werd degene die de leider van de conservatieven, Margaret Thatcher, verving.
Naast informatie over John Major, zal het in het artikel mogelijk zijn om meer te weten te komen over het moderne politieke systeem van Groot-Brittannië, of liever over de partijen van Groot-Brittannië.
Carrière start
De toekomstige premier werd geboren op 29-05-1943 in Londen. Zijn vader was een voormalig circusartiest die theatermanager werd.
John Major was geïnteresseerd in politiekleven van jongs af aan. Aan het begin van de reis hield hij toespraken op een van de markten in Brixton, waar een spontaan podium stond. In 1964 werd de jongeman gekozen in de raad van een van de districten. Hij kreeg de functie van plaatsvervangend voorzitter van een van de commissies. In 1971 veranderde Major van kiesdistrict en verloor als gevolg van de verkiezingen zijn zetel in de raad.
Belangrijke rol in de carrière van de toekomstige premiergespeeld door Jeanne Kirens. De vrouw was dertien jaar ouder dan hij. Ze werd zijn mentor en later zijn minnares. Dankzij haar werd Major ambitieuzer, leerde hij veel politieke trucs. De relatie tussen John en Jean duurde van 1963 tot 1968.
Voorafgaand aan zijn verkiezing tot parlementslid werkte Major in de banksector.
Werk in het parlement
John Major probeerde in 1974 in het parlement te komenjaar, maar zonder succes. Hij werd verkozen in de verkiezingen van 1979, waarin hij werd voorgedragen door de conservatieven. Huntingdonshire County steunde hem. Daar werd hij herkozen in 1987, 1992, 1997.
Overheidsposities:
- de secretaris van het parlement;
- onderminister van Sociale Zaken;
- minister van Sociale Zaken;
- vice-minister van Financiën;
- minister van Buitenlandse Zaken;
- Minister van Financiën.
In 1990 werden de conservatieven herkozenleider. Margaret Thatcher won in de eerste ronde, maar vanwege een mogelijke splitsing in de partij trok ze haar kandidatuur uit de tweede ronde. John Major won deze verkiezing en werd op 27-11-1990 benoemd tot premier.
eredivisie
Tijdens zijn tijd als premier had Major te maken met de volgende problemen:
- het uitbreken van de Golfoorlog;
- de schrijnende situatie in Noord-Ierland;
- neergang in de wereldeconomie;
- "Black Wednesday" - de financiële crisis als gevolg van valutaspeculatie en de val van het Britse pond.
Overheidswerk
De regering van John Major werkte van 1990 tot 19901997 jaar. Gedurende deze tijd probeerden vertegenwoordigers van het parlement een regeling voor de situatie in Noord-Ierland te bereiken. In het voorjaar van 1992 waren de onderhandelingen begonnen. Ze sleepten zich vele jaren voort, er werd veel bloed vergoten door de activiteiten van terroristische organisaties. Als gevolg daarvan waren de onderhandelingen in 1996 op een dood spoor beland, verdrinkend in procedurele kwesties.
De regering zette haar privatiseringsbeleid voort. Door de sluiting van onrendabele kolenmijnen begonnen massale protesten van mijnwerkers. In 1993 gaf het parlement groen licht voor de privatisering van de spoorlijn.
Er zijn grote moeilijkheden gerezen in de Europese politiek.
Volgens sommige experts is het beleid van JohnMajoor was besluiteloos. Dit gold vooral voor de kwestie met de terugtrekking van het pond uit het Europese monetaire systeem. Als de premier aan het begin van de crisis het pond had teruggetrokken, had hij geen miljarden ponden hoeven verspillen.
Het maakt niet uit hoe anderen zich verhouden tot zijn actiespolitici slaagde Major erin premier te blijven tot de verkiezingscampagne van 1992. Er werd voorspeld dat de conservatieven zouden verliezen van de Labour Party. Maar de campagne van de conservatieve leider bracht hem de overwinning. Hij werd opnieuw premier.
Hij bleef in functie tot de verkiezingen van 1997, waarin de conservatieven werden verslagen door Labour. Tony Blair werd de nieuwe premier.
Historisch gezien was het gewoon zo dat in Groot-Brittannië de belangrijkste partijen de conservatieven, liberalen en later Labour waren. Zijn er andere partijen in het land?
Modern feestsysteem
Door de hele geschiedenis heen heeft het Britse partijsysteemgeen noemenswaardige veranderingen ondergaan. In de loop van de tijd nam het aantal partijen echter toe. Hoewel de meest populaire en significante er twee zijn. Zij zijn degenen die vechten voor de post van de premier.
Grote Britse partijen:
- Conservatief.
- Arbeid.
De liberaal-democraten en PNSC worden ook als vrij groot beschouwd. Zo'n twintig partijen zijn geregistreerd en actief in het land. Sommigen van hen zijn vertegenwoordigd in het parlement.
Britse partijen waarvan de vertegenwoordigers in het parlement worden gekozen:
- Conservatief - opgericht in 1870. Haar voorouders waren de Tories.
- PNSC (United Kingdom Independence Party) - opgericht in 1993. De voorlopers waren de Anti-Federalists Union. De partij is voorstander van het verlaten van de Europese Unie.
- Liberaal - opgericht in 1988 door de fusie van liberalen en sociaal-democraten.
- Arbeid - opgericht in 1900. Is aan de macht sinds 1997 tot op de dag van vandaag.
- Scottish National - opgericht in 1928. Ondersteunt Schotse onafhankelijkheid.
- Wales (Plaid Camry) - opgericht in 1925. Pleitbezorgers voor zelfbestuur voor Wales.
- Ulster Unionist Party - verscheen in 1905.
