Taboe is de angst voor straf in brede zin

Aanvankelijk was de betekenis van het verbod puur religieuskarakter. Taboe is het onvermogen om bepaalde acties uit te voeren uit angst voor de straf van de goden. Wat verboden is, is zonde. Taboe is absoluut, niet logisch uitgelegd als 'onmogelijk'. De hoogste orde binding voor een gewoon persoon.

Oorsprong van het concept

James Cook was de eerste die dit interessant ontdekteeen fenomeen in 1771. De Polynesiërs lieten hem kennismaken met hun belangrijkste tradities, waaronder het 'taboe'. Het trof hem zo erg dat de legenden over de eigenaardigheden van de 'wilden' lange tijd werden gecomponeerd en van mond tot mond gingen. De spirituele zuiverheid van de lokale bevolking, in staat tot oprecht en onweerstaanbaar geloof, was misschien wel de belangrijkste factor die in dit concept tot uiting kwam. Voor wilden is een taboe het hoogste verbod, een psychologisch blok, waarvan de overtreding zelfs een plotselinge en onredelijke dood zou kunnen veroorzaken. Dat was de kracht van hun geloof!

Het moderne gebruik van de term "taboe"

De omvang en onbegrensdheid van het concept van 'taboe' hielden echt van de wetenschappers. Ja

geleidelijk aan sociologie, psychologie enenkele andere wetenschappen. Taboe is het concept van 'heilig', 'verbod'. Wetenschappers hebben de betekenis ervan aanzienlijk uitgebreid door het te transformeren in een complexe structuur die beide interpretaties met elkaar verbindt en samenvoegt tot een term op meerdere niveaus, die in de loop van de tijd steeds meer betekenissen krijgt. Het belangrijkste is natuurlijk het verbod. Maar het kan vele tinten en fundamenten hebben die verband houden met de subtielste niveaus van de menselijke psychologie.

Voor de wetenschap is taboe waarschijnlijk niet religieuseen verbod en een morele norm met betrekking tot objecten of fenomenen. Delen van het lichaam of de persoon kunnen heilig of verboden zijn. Er is een boek "taboe" of informatie die om de een of andere reden niet aan een breed scala wordt verspreid.

Taboe in het onderwijs

Het concept is erg figuratief.Onze verbeelding verbindt het met elk verbod, dat om bepaalde redenen niet erg handig is om uit te leggen. Zo is het voor een klein kind erg moeilijk om de betekenis van obscene woorden te interpreteren. Ouders kunnen vaak niet de vraag beantwoorden waarom deze woorden niet kunnen worden gebruikt - volwassenen beperken zichzelf niet. Aan de kinderen wordt gesuggereerd dat deze woorden taboe zijn. Moeders inspireren, zonder zelfs maar na te denken over de betekenis van wat er gebeurt, hun kind met een praktisch primitief concept van verbod. Dus voor een baby is een taboe een regel die is geïnspireerd op het gezag van de moeder (vader), waarvan de overtreding noodzakelijkerwijs de toorn van de ouders zal veroorzaken. Dit is verre van een beschaafde uitleg van de betekenis van wat er gebeurt, maar handig.

Helaas leiden 'gemakkelijke' onderwijsmethodenvoor het optreden van beperkingen bij een kind dat hem op volwassen leeftijd schaadt. Een persoon ontwikkelt niet alleen de gewoonte om bepaalde handelingen niet uit te voeren of bepaalde woorden niet te gebruiken, maar ook een rigide houding tegenover het aanbidden van de autoriteiten die zijn ouders in zijn jeugd waren. Het is dan erg moeilijk om van de psychologische gehechtheid aan autoritarisme af te komen, het is bijna onmogelijk om het alleen te doen, zo diep geworteld in het individu. Dit feit belemmert verdere groei en harmonieuze ontwikkeling van de mens, het bereiken van zijn eigen doelen.