Всем на Земле известно, что мир - это лучшее de staat waarin een persoon zich kan bevinden. Niemand wil oorlog, verwoesting, honger en angst. Maar helaas, hoe we ook proberen om stille relaties te onderhouden in conflicten, oorlogen en vijandelijkheden op de een of andere manier, op de een of andere plaats, komen steeds vaker voor. Wetenschappers schatten dat er sinds 1945 slechts 25 vreedzame dagen op aarde zijn geweest. Het versterken van de vrede op aarde is een prioritaire taak voor alle landen en verenigde organisaties.
Eeuwige vrede
De ideeën van het eeuwige werden in het oude Griekenland teruggedacht. Maar zelfs toen drukte Plato de mening uit dat oorlog de natuurlijke toestand van mensen is, en dit kan op geen enkele manier worden veranderd.
Zelfs degenen die meedogenloze oorlogen voerden, kwamen naar voren met de ideeën van eeuwige vrede. Napoleon I wilde de gelijkheid in heel Europa versterken, maar andere landen konden alleen met geweld worden onderworpen.
Vrede op aarde consolideren is geen gemakkelijke taak. Prins Alexei Malinovsky was er zeker van dat de ambassadeurs de vijandschap aan het opwekken waren en dat hun activiteiten moesten worden stopgezet.
Van bijzonder belang is het voorkomen van massana de Eerste Wereldoorlog begonnen er conflicten te ontstaan. Toen werd de Volkenbond opgericht, met als doel de belangrijkste agressors te ontwapenen. Maar zoals we uit de geschiedenis weten, leidde dit niet tot iets goeds, en in 1939 laaide de Tweede Wereldoorlog op. Maar daarna werd het idee om een technologie te creëren om conflicten te beheren en de vrede te versterken echt relevant en noodzakelijk.
VN
Организация Объединенных Наций была создана в 1945 met als doel vriendschappelijke betrekkingen tussen staten te onderhouden en grote conflicten te voorkomen. Tegenwoordig omvat het 191 landen, bijna alle staten die op aarde bestaan. Kunnen we zeggen dat de VN een enorme invloed heeft op het beleid van de mogendheden? Niet helemaal, maar gedurende haar 70-jarige bestaan heeft de organisatie verschillende serieuze veldslagen weten te voorkomen.
Het heeft zeker zijn rol gespeeld in de geschiedenis van de VN inde periode van de Berlijnse crisis (1948-1949), de Cubaanse rakettencrisis (1962) en de crisis in het Midden-Oosten (1963). Nu is de invloed van de organisatie enigszins afgenomen, en veel terroristisch ingestelde heersers willen niet naar de wereldgemeenschap luisteren. We kunnen zeggen dat de VN zichzelf heeft overleefd in termen van het vervullen van haar functies, en nu moeten we zoeken naar nieuwe technologieën om de vrede te versterken.
Vredeshandhaving
Een groot aantal mensen staat klaar om te biedenongeïnteresseerd uw hulp in moeilijke situaties. Ze worden vrijwilligers genoemd. Maar er is een speciaal soort vrijwilligers die zich mengen in de interne aangelegenheden van staten. Het is gebruikelijk om ze vredeshandhavers te noemen.
Vredesconsolidatie is in sommige gevallen onmogelijkzonder vredeshandhavingsactiviteiten. Sinds het einde van de jaren negentig zijn er verschillende voorbeelden van succesvolle conflictinterventie en het voorkomen van vijandelijkheden. Allereerst is dit de operatie in Kosovo (1999), in Oost-Timor (2002-2005).
Tegenwoordig worden vredesoperaties in twee richtingen uitgevoerd:
1. Gebaseerd op VN-besluiten.
2. Op basis van beslissingen van religieuze organisaties (NAVO, Afrikaanse Unie) of aanverwante staten (CIS, Euraziatische Unie).
De meeste conflicten in de moderne wereld zijnburgerlijke interne oorlogen. Het consolideren van de vrede wordt in dit geval bemoeilijkt doordat de partijen helemaal niet willen luisteren naar de meningen en adviezen van derden. In deze zaken staan vredeshandhavers machteloos.
Pacifisme
Een andere richting die in alle landen bekend is,is pacifisme. Een ideologie waarvan de aanhangers de mogelijkheid van geweld volledig uitsluiten om het kwaad te laten verdwijnen. Dat wil zeggen, we zullen niemand beledigen, en dan zal er wereldvrede zijn.
Pacifisten zijn ervan overtuigd dat elk conflictkan vreedzaam worden opgelost. Hun hart is gevuld met vriendelijkheid en licht, en voor elke klap in het gezicht vervangen ze de andere kant van het gezicht en beweren dat overgave agressie veroorzaakt.
Nobelprijs voor de Vrede
Sinds 1901 wordt de gerenommeerde onderscheiding uitgereikt aanuitstekende persoonlijkheden voor de consolidatie van vrede. Dit werk is buitengewoon moeilijk, omdat het erg moeilijk is om zelfs in uw eigen land kalm te blijven. Het meest interessante is dat de genomineerden B. Mussolini en A. Hitler waren. Ze wilden Lenin de hoofdprijs uitreiken voor het idee om een Sovjetmaatschappij te creëren, maar de burgeroorlog verhinderde de levering. Maar de geëerde figuur Mahatma Gandhi heeft de prijs nooit gekregen, hoewel hij 12 keer werd genomineerd. Velen geloven dat dit de enige persoon is die echt respect verdient.
Er zijn een groot aantal tegenstrijdigheden in de Nobelprijs voor de Vrede, omdat het versterken van de vrede een zeer moeilijke taak is die bijna nooit zal worden opgelost.
