Absolutisme is een vorm van overheid

Gedurende het proces van opkomst ende ontwikkeling van de mensheid veranderde landen, bevolkingsgroepen, steden, maar de vormen van machtsstructuren, ontwikkeld door de eeuwen heen, werden verankerd en ontvingen hun verdere ontwikkeling. Een van deze vormen was absolutisme. Dit is zo'n machtsapparaat waarin de opperste heerser al zijn volheid bezat zonder enige beperking door iets of iemand.

"Gouden Eeuw van Absolutisme"

De belangrijkste kenmerken van absolutisme verschenen voor onstijdperk en slaagde voor de test in de monarchieën van het oude Oosten. Het was daar, in de opkomende staten, dat dit fenomeen verscheen, dat de geschiedenis inging als het principe van het oosterse despotisme. Zijn uitgesproken kanten omvatten het verwaarlozen van de persoonlijkheid van de persoon, alle aspiraties zijn gericht op de welvaart van de staat. De vorst die het land leidde, werd vaak vergoddelijkt en was een onbetwistbare autoriteit voor het gewone volk. Tegelijkertijd was zijn macht zo absoluut dat al zijn leden hun rijkdom, positie in de samenleving en in het leven konden verliezen. Met de ineenstorting van de beschavingen van het oude Azië en Afrika verschijnt er onbeperkte macht in Europa. Daar is absolutisme de wens van de heersers om hun landen op te bouwen en te centraliseren, in de eerste fasen van zijn bestaan ​​speelde het echt een positieve rol, maar na verloop van tijd viel de behoefte eraan weg. Niettemin hadden de Europese vorsten, die alle geneugten van autocratische macht hadden geleerd, geen haast om er afstand van te doen. Daarom zijn de middeleeuwen echt de "gouden eeuw" voor absolutisme.

Aan het begin van de New Age met de ontwikkeling van onderwijs ende geletterdheid van veel mensen begon te worden belast door buitensporige voogdij van de staat, politiek absolutisme werd steeds minder populair. De staatshoofden, die hun macht probeerden te behouden, deden concessies, maar ze waren in feite onbeduidend en op geen enkele manier tevreden, noch het gewone volk, noch de ontluikende burgerlijke bezitsklasse. De beroemde reeks burgerlijke Europese revoluties van de 16-18e eeuw maakte een einde aan de onverdeelde heerschappij van het absolutisme in de politieke praktijk van Europese landen. Het is echter te vroeg voor absolutisme om de voorhoede van de wereldpolitiek te verlaten.

Metamorfoses van absolutisme

Absolutisme is een poging om alles en iedereen te beheersenzonder de mogelijkheid van kritiek - gereanimeerd in de 20e eeuw. Natuurlijk behoren monarchale dynastieën al tot het verleden, maar ze werden vervangen door niet minder en mogelijk ambitieuzere absolutistische projecten. De opkomende totalitaire staten in Duitsland en de USSR brachten de mate van concentratie van onbeperkte macht tot een hoogtepunt. Totalitarisme is een soort absolutisme geworden, waarin de formule 'denk zoals ik, anders ben je een vijand' werkt. Absolutisme, als politiek regime, is nog steeds actief, denk maar aan Saoedi-Arabië. Dit koninkrijk, waarvan de vorst in zijn acties niet wordt beperkt door enige politieke instelling en vrij is om te doen wat hij wil, is zo'n soort oosters despotisme in de 21ste eeuw.

Samenvattend kunnen we zeggen dat absolutisme dat iseen overgangsvorm van het politieke regime, dat, nadat het zijn taken heeft uitgevoerd, tot het verleden behoort. Maar in bepaalde stadia verschijnt het opnieuw, herrijzen uit de vergetelheid zoals de Phoenix-vogel, precies op de overgangsmomenten van de geschiedenis, wanneer het nodig is om alle middelen van het land in een korte periode te mobiliseren.