Zeeleeuwen ... Hoe verschillen ze van andere zeehonden?

Volgens de wetenschappelijke classificatie behoren zeeleeuwen totfamilie Oorrobben. Maar qua uiterlijk en manier van leven verschillen ze aanzienlijk van hun naaste familieleden. Dat wil zeggen, van zeeolifanten en zeehonden. Wie zijn dat - deze roofzuchtige zoogdieren? En wat hebben de oceaanbewoners gemeen met de grote katachtigen die in de savannes voorkomen? Het antwoord op deze vraag is vrij eenvoudig: bij seksueel volwassen mannen is de vacht op de kraag langer dan op de rest van het lichaam, wat in de verte lijkt op de manen van een Afrikaans roofdier.

Er wordt aangenomen dat zeeleeuwen levenalleen op het zuidelijk halfrond. Er zijn er drie - afhankelijk van hun leefgebied: Australisch, Nieuw-Zeeland en zuidelijk, gevonden voor de kust van Afrika en Latijns-Amerika. Maar ten noorden van de evenaar komen dergelijke dieren ook veel voor. Dit is een Californische leeuw en een zeeleeuw. En als de eerste soort niet veel verschilt van zijn zuidelijke tegenhangers (aangezien hij in de subtropen leeft en er geen behoefte is aan reserves van onderhuids vet), dan heeft de zeeleeuw een vitale niche ingenomen op vrij hoge breedtegraden van de Noordelijk halfrond. Hij woont in Rusland op de Koerilen-eilanden, in de Zee van Okhotsk, Kamchatka, Sakhalin. Het is ook te vinden op de Commander en Aleoeten, Alaska en de kust van Noord-Amerika tot aan Californië.

Zeeleeuwen, in tegenstelling tot andere zeehonden -verbazingwekkend gracieuze wezens. Zelfs op het land zijn ze behoorlijk actief en bewegen ze behendig, en in het water laten ze de wonderen van circusacrobatiek zien. Hun huid is bruin, met een vrij korte vacht. Deze onaantrekkelijke bontjas en schaarse vetreserves hebben ervoor gezorgd dat de zeeleeuwensoort niet door mensen werd uitgeroeid. Jagen op hen is niet zo winstgevend als zeehonden en andere zeehonden, hoewel de endemische soorten van deze dieren in Japan volledig zijn vernietigd. Een gestroomlijnd lichaam, sterke flippers, een afgeplatte kleine kop met kleine, licht uitpuilende mooie ogen laten de leeuw tot een diepte van 90 meter duiken en met hoge snelheid scholen vissen achtervolgen.

Deze dieren kunnen in deopen zee. Zeeleeuwen houden echter niet van lange migraties. We kunnen zeggen dat dit sedentaire dieren zijn die niet van hun strand weggaan op een afstand van meer dan 25 km. Ze jagen op vissen, schaaldieren, weekdieren. Op hun beurt worden zeeleeuwen een prooi voor orka's en witte haaien. Ze vestigen zich in kolonies, maar niet zo talrijk als andere oorrobben. Hun mannetjes zijn ook vreedzamer - alle gevechten voor de harem worden in de regel "tot het eerste bloed" gevoerd. Vrouwtjes vertonen alleen agressiviteit in de eerste dagen na de bevalling. Jonge dieren hebben een gouden vacht en voeden zich tot zes maanden met moedermelk. Vrouwtjes worden geslachtsrijp in het derde levensjaar en mannen in het vijfde. Maar pas op zevenjarige leeftijd krijgt de leeuwenwelp een manen en kan hij zijn harem verdedigen. De zeeleeuw (zijn foto staat hier) is veel groter dan zijn gracieuze vriend: 300 kilo levend gewicht tegen ongeveer 90 kg van een dame.

Deze dieren hebben een extreem ontwikkelde mentaleactiviteit. Ze zijn snel van begrip, vindingrijk, tam en trainen goed. Dit, evenals hun aangeboren behendigheid en gratie, maakt hen tot permanente acteurs in aquaria en dolfinaria. Daarom weten de meesten van ons van kinds af aan hoe een zeeleeuw eruitziet. En in de omstandigheden van vrij leven ontsnappen koppels van deze zeehonden aan hun natuurlijke vijanden - haaien en orka's - door dichter bij de mensen te blijven, zich te vestigen in dokken, havens en zelfs navigatieboeien.