Hunebedden - wat zijn dat?Vertaald uit de Bretonse taal, betekent het een stenen tafel. En in de moderne archeologie worden ze beschouwd als begrafenissen of religieuze gebouwen. Hun leeftijd wordt geschat van 3 tot 10 duizend jaar voor Christus. Eén ding is zeker: ze zijn allemaal op bepaalde plaatsen gebouwd en zijn gericht op de windstreken.
Er wordt aangenomen dat de cultuur van "stenen tafels" neemtzijn oorsprong in India, daar verschenen de eerste dolmens. Dat deze trend zich vervolgens in twee richtingen verspreidde, suggereren onderzoekers. De eerste ging door de Middellandse Zee naar de Kaukasus en vandaar door Noord-Europa. De tweede richting is naar het noorden van Afrika naar Egypte. In de jaren 70 van de vorige eeuw werden in de Kaukasus meer dan 2300 hunebedden geteld; ze verschenen daar in de bronstijd (vroege en middenperiode), en dit is het 2e millennium voor Christus.
De meeste van deze gebouwen zijn langs te vindende kust van de Zwarte Zee. Hunebedden van het Krasnodar-gebied strekken zich uit over een lengte van 500 km en een breedte van 75 km. Ze bevatten meestal bronzen of stenen werktuigen en ornamenten. Aangenomen wordt dat sommigen van hen tientallen, en misschien wel honderden jaren werden gebruikt voor de begrafenissen van clanoudsten. Er zijn meningen dat dit hen verenigt met de Egyptische piramides, hoewel hunebedden veel ouder zijn, dat ze het prototype van de piramides zijn.
Volgens een andere hypothese worden dolmens beschouwd alscult-religieuze gebouwen, en inderdaad, stenen vloeren werden in de buurt van veel ervan gevonden. In die tijd was zo'n met steen geplaveide ruimte typerend voor rituele structuren. Het gat in de verticale plaat zou kunnen dienen als een symbolische poort naar de onderwereld of de andere wereld, vooral omdat het de poort is die op veel van dergelijke platen is uitgehouwen.
Maar waren ze hier echt voor gebouwdhunebedden? Waar bevinden ze zich en hoe bevinden ze zich? Het waren deze vragen die wetenschappers begonnen te interesseren. Ze brachten ze in kaart en onthulden enkele interessante patronen op hun locatie. Maar het meest interessante was dat toen de hunebedden werden gemarkeerd met GPS-apparaten, abrupte en onbegrijpelijke storingen werden waargenomen in de werking van de geteste en bruikbare apparatuur. Het was toen dat de onderzoekers een andere ongebruikelijke en interessante hypothese over hunebedden naar voren brachten - dat dit een model is van het zogenaamde "absolute zwarte lichaam", dat wil zeggen een informatiezender.
Het is een feit dat voor de meeste van deze structurenin deze regio werd kwartszandsteen gebruikt. En het wordt momenteel veel gebruikt in de radiotechniek, omdat het elektriciteit kan opwekken en, bij constante oscillaties, de frequentie kan stabiliseren. Bovendien zendt kwarts radiogolven uit onder mechanische belasting. En de meeste hunebedden bevinden zich op breuken in de aardkorst in seismisch actieve zones, en kunnen op een bepaald moment als golfgeleiders functioneren. Met andere woorden, om zenders en ontvangers te zijn, zoiets als het moderne internet, maar dan veel perfecter. Informatie met hun hulp werd onmiddellijk op een onbewust niveau overgedragen, dat wil zeggen dat in plaats van digitale bestanden en pakketten visuele en mentale beelden werden verzonden. Voorstanders van deze theorie geloven ook dat dolmens een accumulatieve database kunnen zijn waarin de wijsheid en kennis van oude beschavingen worden opgeslagen, die in het tijdperk van Waterman zullen worden overgedragen aan de indigo-mensen.
