Ondanks de oorspronkelijke betekenis van deze term,nu is de lumpen niet alleen een vrijgegeven element van de samenleving. Dit woord wordt steeds vaker vertegenwoordigers van de criminele wereld genoemd, maar ook vagebonden en bedelaars. De lumpenlaag speelde een beslissende rol in veel revolutionaire bewegingen, aangezien een persoon die geen verleden heeft, geen specifieke doelen in het leven, geen voorwaarde die hij waardeert, heel gemakkelijk bezwijkt voor elke vorm van opwinding. Financieel is een vertegenwoordiger van deze laag ook gemakkelijk te interesseren, al zijn er soms genoeg beloftes op een mooie toekomst.
In veel teams is dat bijvoorbeeld zoeen werknemer (of het nu een man of een vrouw is) tussen de 25 en 40-50 jaar. Hij woont meestal bij zijn ouders (minder vaak in een hostel). Elke dag gaat hij naar zijn werk en vervult hij dezelfde functies. Het maakt hem niet uit wat hij draagt en draagt, wat hij eet en drinkt. En hij heeft waarschijnlijk een droom waar hij elke avond aan denkt, nadat hij van zijn werk is teruggekeerd. Het kan een huis in Californië zijn, je eigen helikopter, of zelfs een vlucht naar Mars. De essentie van de droom is helemaal niet belangrijk, het belangrijkste is dat hij er gewoon aan denkt en niets doet om het uit te laten komen.
De communisten maakten hier in hun tijd gebruik van,alle "vernederd en beledigd" bij hun beweging betrekken. Het was de lompenproletariër die ooit de huidige regering omver wierp en de macht overdroeg aan de bolsjewieken in de hoop dat ze zijn droom zouden waarmaken. En zelfs als dit nooit gebeurt, zal hij nog steeds geloven, en als hij teleurgesteld is, zal hij blijven handelen door traagheid, wachtend op een nieuwe leider. Een lumpen is dus niet altijd een vagebond of een ragamuffin. Uiterlijk verschilt het misschien niet echt van de omringende massa, aangezien het eerder een manier van leven of een gemoedstoestand is.
Tijdens het Sovjettijdperk kwam dit beeld zo nauw binnenin het dagelijks leven is het algemeen aanvaard en tot op zekere hoogte zelfs exemplarisch geworden dat er nu zelfs afzonderlijke trends in de kunst zijn die Sovjetbeelden weerspiegelen, waarbij de lamp de hoofdrolspeler is in de plots. In het bijzonder de kunstenaar Alexander Erashov werkt in deze richting, waarvan sommige werken zijn gemaakt in de stijl van het zogenaamde lumen-surrealisme.
