Witte reuzenhaai - het gevaarlijkste roofdier op zee

De gigantische witte haai staat bovenaan de lijst van de meestengevaarlijke bewoners van de diepzee. Het was haar bloeddorstigheid die filmmakers inspireerde om veel horrorfilms te maken - zo verschenen Jaws, Open Sea, Red Water en een aantal vergelijkbare films.

Deze gigantische haai wordt beschouwd als een menseneter, wat niet helemaal waar is. Ze heeft geen doel om mensen te vangen, ze jaagt gewoon op haar territorium en valt elke geschikte prooi aan.

Laten we dit gevaarlijke eens nader bekijkeneen roofdier. De grote witte haai behoort dus tot de familie van de haringhaaien. Het is gemakkelijk te herkennen aan zijn indrukwekkende grootte, sikkelvormige rugvin en angstaanjagende kaken met twee rijen scherpe driehoekige tanden. Haaien leven voornamelijk in de open oceaan, maar ze kunnen gemakkelijk dicht bij de kust zwemmen.

Ondanks dat deze soort wit wordt genoemdhaai, het ziet er eerder donkergrijs of bruin uit. Maar haar buik is echt sneeuwwit - dit is duidelijk te zien als ze tijdens het jagen uit het water springt.

Grote witte haai - volgens sommige rapporten -kan tot 15 meter lang worden. Maar dit zijn meer legendes dan waar. Meestal zijn er individuen van 5-6 meter lang en met een gewicht van 600 tot 3000 kilogram. In grootte zijn ze alleen inferieur aan onschadelijke walvissen en gewone gigantische haaien.

Witte haaien voeden zich niet alleen met andere mariene soorteninwoners, maar ook hun eigen, kleinere en zwakkere familieleden. Ze kunnen individuen tot twee meter in hun geheel inslikken en ze scheuren grotere prooien in stukken, omdat ze niet weten hoe ze op voedsel moeten kauwen.

De grote witte haai valt zijn prooi (inclusief mensen) altijd aan in een van de drie scenario's.

De eerste en meest voorkomende optie iseen enkele beet, waarna de haai vertrekt en niet terugkeert. Dit komt het vaakst voor in modderig water, en daarom denken sommigen dat dit type aanval per ongeluk plaatsvindt. Een andere verklaring voor enkele beten is de agressieve verdediging van het territorium, wanneer de haai geen honger heeft, maar de "concurrent" gewoon wegjaagt van zijn locatie.

De tweede optie - de grote witte haai zwemtrond zijn slachtoffer, geleidelijk de cirkels verkleind, komt dan dichtbij en bijt. Ze is niet beperkt tot één hap, maar komt keer op keer terug en scheurt het slachtoffer geleidelijk aan stukken.

De derde optie (de zeldzaamste) is een verrassingsaanval, zonder enige voorbereiding.

In het arsenaal van het roofdier zijn er alle drie manierenaanvallen, maar een botsing ermee eindigt niet altijd tragisch voor een persoon. Wetenschappers uit de Verenigde Staten hebben meer dan driehonderd bewijzen verzameld dat haaien in plaats daarvan per ongeluk mensen aanvallen en ze vervolgens met lichte verwondingen en kleine beten achterlaten.

Nog niet zo lang geleden vond er een incident plaats voor de kust van Zuid-Afrika,toen een 15-jarige surfer werd aangevallen door twee grote witte haaien tegelijk. Zijn broer keek met afgrijzen toe vanaf de kust. Stel je zijn verbazing voor toen de man levend en bijna ongedeerd aan land ging - zijn vingers aan zijn hand waren slechts licht gewond. Waarom de haaien niet aten, is voor biologen nog steeds een raadsel.

Volgens de feiten komt de witte reuzenhaai vaker voorBovenal valt het surfers aan, veel minder vaak - individuele zwemmers of boten. Wetenschappers verklaren dit door het feit dat de omtrek van een surfplank vanuit de diepten van de zee opvallend lijkt op een pelsrob - een favoriete delicatesse van haaien.

Ondanks al zijn kracht en duidelijkonkwetsbaarheid, de grote witte haai staat vermeld in het Rode Boek, omdat er niet meer dan 3500 individuen in de hele oceaan zijn. Ze leven in de warme wateren van gematigde en subtropische breedtegraden, en meestal zijn ze te vinden in de buurt van de kolonies van pelsrobben en zeehonden, d.w.z. in zuidelijk Afrika, voor de kust van Australië en in Monterrey Bay, Californië.