Verklarende woordenboeken geven ons dicht bij elkaarsemantische definities van de term "cryptografie", die alleen verschillen in de toepassingsgebieden. Cryptografie is de wetenschap van het beschermen van informatie met behulp van verschillende methoden, wanneer het nodig is om de autoriteit om ermee vertrouwd te raken en het te gebruiken te beperken.
Cryptografische informatiebeveiligingsmethoden zijntransformatie van informatie voor verdere overdracht aan een bevoegde persoon. Het principe van deze methoden is als volgt. Het primaire geopende bericht wordt versleuteld in de vorm van een gesloten tekst of afbeelding, een cijfer genaamd. Verder wordt het cijfer via een beveiligd of onbeveiligd informatietransmissiekanaal naar het ontvangstpunt verzonden. De geautoriseerde gebruiker converteert of decodeert het ontvangen bericht en krijgt de originele platte tekst. Een onbevoegde persoon die de versleuteling onderschept, zal deze dus niet kunnen lezen zonder te weten welke cryptografische methoden voor het beschermen van informatie tijdens de versleuteling zijn gebruikt.
Bij cryptografie wordt vaak het concept van een sleutel gebruikt,waarmee u een parallel kunt trekken tussen gecodeerde informatie en het coderingssysteem. Cryptografische informatiebeveiligingstools gebruiken een unieke reeks tekens voor codering en decodering, een zogenaamde sleutel. Bij gebruik van hetzelfde cryptografische coderingsalgoritme hangt het resultaat dus af van de sleutel.
Volgens hun classificatie zijn de sleutels onderverdeeld in:
- symmetrisch, dat wil zeggen, de zender en ontvanger inhet coderings- en decoderingsproces gebruikt dezelfde sleutel, wat een hoge vertrouwelijkheid van het gecodeerde bericht garandeert, maar problemen oplevert wanneer de sleutels functioneren in verschillende systemen met een groot aantal gebruikers;
- asymmetrisch, in feite wordt het beschouwd als een sleutelpaar, waarin een privé- (geheime) en openbare sleutel worden verstrekt.
Het sleutelpaarprincipe is als volgt:de privésleutel wordt gebruikt om een openbare sleutel te genereren, maar kan niet terug worden gegenereerd op basis van een bekende openbare sleutel. Dit garandeert verificatie van authenticatie bij het verzenden van informatie die is ondertekend met een elektronische digitale handtekening (EDS).
Cryptografische informatiebeveiligingstools,het gebruik van asymmetrische sleutels is effectief bij het versleutelen van verzonden informatie, niet voor opgeslagen informatie. Openbare sleutels zijn geweldig om een conventionele handtekening te vervangen door een elektronische (digitale) handtekening die veel wordt gebruikt in internetbetalingssystemen.
Beveiligingsmethoden voor cryptografische informatie moeten aan de volgende vereisten voldoen:
- Beschikken over een sterk cijfer dat cryptanalyse kan weerstaan en een manier biedt om het alleen te breken door middel van brute-force-codering. Daarom hangt de kans om de sleutel te bepalen af van de lengte.
- Verzeker de kracht van het cryptografische systeem door de geheime sleutels veilig op te slaan, niet de algoritmen die ze gebruiken.
- Genereer de hoeveelheid gecodeerde informatie die de oorspronkelijke niet overschrijdt.
- Voorkom vervorming en verlies van informatie als gevolg van fouten die optreden tijdens codering.
- Zorg voor de minimale coderingstijd.
- Zorg voor consistentie tussen de kosten van codering en de kosten van de oorspronkelijke informatie.
Cryptografische informatiebeveiligingsmethodengekenmerkt door de stabiliteit van het cijfer, de belangrijkste indicator van efficiëntie. Deze efficiëntie ligt in de tijd of de kosten van fondsen die nodig zijn voor de decryptor om het originele bericht van de versleutelde te verkrijgen bij afwezigheid van een sleutel. Op voorwaarde dat er geen zwakke punten zijn in versleutelingsalgoritmen, die snel worden berekend door vakmensen, en een voldoende betrouwbare sleutellengte, nemen deze kosten aanzienlijk toe.
