Nikolai Karamzin, wiens biografie begint 1In december 1766 werd hij geboren in de provincie Simbirsk, in een arme adellijke familie van goed opgeleide en verlichte ouders. Zijn eerste opleiding kreeg hij op het privé-internaat van professor Schaden. Daarna ging hij, net als veel andere seculiere jonge mensen, dienen in het Guards Regiment, dat als een van de beste werd beschouwd.
Het was in die tijd dat Nikolai Karamzin, kortwiens biografie in dit artikel wordt gepresenteerd, beseft voor het eerst duidelijk de behoefte aan zijn eigen pad, anders dan gebruikelijk: een succesvolle carrière, positie in de samenleving, rangen en onderscheidingen. Dit alles trok de toekomstige schrijver helemaal niet. Na minder dan een jaar in het leger te hebben gediend, ging hij in 1784 met de lage rang van luitenant met pensioen en keerde terug naar zijn geboorteland Simbirsk.
Leven in provinciaal Simbirsk
Uiterlijk leeft Karamzin wanordelijk, verspreidhet leven van een seculier persoon, stralend met grootstedelijke manieren en dappere behandeling van dames. Nikolai Mikhailovich kleedt zich modieus, zorgt voor zijn uiterlijk, speelt kaarten. Bij provinciale ballen was hij een slimme en briljante heer. Maar dit zijn allemaal slechts uiterlijke manifestaties van zijn karakter.
Op dit moment Karamzin, wiens biografie rijk istot nogal onverwachte wendingen en gebeurtenissen, denkt serieus na over zijn plaats in het leven, leest veel, ontmoet interessante mensen. Hij heeft al een goede opleiding genoten, maar blijft zich ontwikkelen en verwerft steeds meer kennis op verschillende gebieden. Karamzin is vooral geïnteresseerd in geschiedenis, literatuur en filosofie.
Familievriend Ivan Petrovich Turgenev, vrijmetselaar ende schrijver, die zeer bevriend was met Nikolai Ivanovich Novikov (die ook een vrijmetselaar was, een getalenteerde journalist, een uitgever van boeken en een satirisch schrijver), speelde een bepaalde rol in het leven van de toekomstige schrijver. Op zijn advies verhuisde Nikolai Mikhailovich naar Moskou en maakte hij kennis met de kring van Novikov. Zo begon een nieuwe periode in zijn leven, die de tijd besloeg van 1785 tot 1789. Laten we afzonderlijk een paar woorden over hem zeggen.
Maak kennis met de vrijmetselaars
Vier jaar communicatie met een kring van vrijmetselaars is ergveranderde het beeld van Karamzin, zijn leven en denken. Merk op dat de geschiedenis van de vrijmetselarij in Rusland nog niet volledig is bestudeerd. Lange tijd werd het door de wetenschap als in wezen reactionair beschouwd. In de afgelopen jaren is het standpunt over deze beweging echter enigszins gewijzigd.
Vrijmetselaarsloge is bijzondermorele en religieuze kringen, voor het eerst gesticht in Engeland in de achttiende eeuw, en later in andere staten, ook in ons land. De basis van de code, die werd beleden door de vrijmetselaars, is de behoefte aan spirituele zelfverbetering van een persoon. Ze hadden ook hun eigen politieke programma's, in veel opzichten gerelateerd aan religieus en moreel. De activiteiten van de vrijmetselaars werden gekenmerkt door theatrale rituelen, mysterie, ridderlijke en andere rituelen met een mystieke connotatie. Ze was intellectueel en spiritueel verzadigd, onderscheidde zich door hoge morele principes en ernst. De vrijmetselaars hielden zich apart. Dit is de in algemene termen beschreven sfeer die Karamzin sindsdien omringt. Hij begon te communiceren met interessante mensen: Nikolai Ivanovich Novikov (zie foto hieronder) en Alexei Mikhailovich Kutuzov. De invloed van zulke uitstekende persoonlijkheden gaf een krachtige impuls aan de ontwikkeling van schrijftalent en zijn creatieve zelfbeschikking.
Eerst vertaalt Karamzin in het Russischfictie, en begint later te schrijven voor het tijdschrift "Children's reading", dat werd gepubliceerd door Nikolai Ivanovich Novikov, zijn eerste poëtische werken. Het was tijdens deze periode dat hij zijn schrijftalent realiseerde.
Maar nu eindigt de periode van zelfbeschikking, ensamen met hem en de vrijmetselaarsperiode van het leven van de jonge schrijver. Het raamwerk van de vrijmetselaarsloge wordt voor hem krap, hij wil het leven leren kennen in zijn rijkdom, verscheidenheid en diversiteit. Om een professionele schrijver te worden, moet u de goede en de slechte kanten uit de eerste hand ervaren. Daarom verlaat Karamzin, wiens biografie in het kader van deze publicatie wordt beschouwd, de vrijmetselaars en gaat op reis.
Euro-reis
Hiervoor legde Nikolai Mikhailovich de zijneerfelijke nalatenschap en besloot al het ontvangen geld te besteden aan een reis naar Europa, om het later te beschrijven. Het was een zeer gewaagde en ongebruikelijke stap voor die tijd. Inderdaad, voor Karamzin betekende het dat hij het leven moest opgeven van de inkomsten uit de erfelijke erfenis en in zijn levensonderhoud moest voorzien ten koste van de arbeid van lijfeigenen. Nu moest Nikolai Mikhailovich de kost verdienen door zijn eigen arbeid van een professionele schrijver.
Hij bracht ongeveer anderhalf jaar door in het buitenland,reisde naar Zwitserland, Duitsland, Engeland en Frankrijk. Karamzin, wiens biografie in dit artikel wordt beschreven, maakte kennis met interessante en opmerkelijke mensen van deze staten, die zich helemaal niet als een provinciaal voelden en zijn land zeer waardig vertegenwoordigden. Hij keek, luisterde, nam op. Nikolai Mikhailovich werd aangetrokken door de woningen van mensen, historische monumenten, fabrieken, universiteiten, straatfeesten, tavernes, dorpsbruiloften.
Hij evalueerde en vergeleek de karakters en moraal van deze orvan een andere nationaliteit, bestudeerde de eigenaardigheden van meningsuiting, schreef beschrijvingen van straatscènes in zijn boek, hield verslagen bij van verschillende gesprekken en zijn eigen reflecties. In de herfst van 1790 keerde Karamzin terug naar Rusland, waarna hij het Moscow Journal begon te publiceren, waar hij zijn artikelen, verhalen en gedichten plaatste. De beroemde "Letters of a Russian Traveller" en "Poor Liza", die hem grote bekendheid brachten, werden hier ook gepubliceerd.
Editie van almanakken
In de komende jaren, NikolaiMikhailovich publiceert almanakken, waaronder de driedelige almanak "Aonida", geschreven in verzen, evenals de verzameling "Mijn snuisterijen", die verschillende verhalen en gedichten bevat. Roem komt naar Karamzin. Hij is niet alleen bekend en geliefd in twee hoofdsteden (Petersburg en Moskou), maar in heel Rusland.
Historisch verhaal "Martha Posadnitsa"
Een van de eerste werken van Karamzin,geschreven in proza, is gepubliceerd in 1803 "Martha Posadnitsa" (genre - historisch verhaal). Het werd geschreven lang voordat de fascinatie voor romans van Walter Scott in Rusland begon. Dit verhaal manifesteerde Karamzin's aantrekkingskracht naar de oudheid, de klassiekers als een onbereikbaar ideaal van moraliteit, dat in het midden van de jaren 1790 werd geschetst in de utopie "Life of Athens".
In een epische, antieke vorm, de strijd van de Novgorodians metMoskou werd in zijn werk gepresenteerd door Nikolai Karamzin. "Posadnitsa" raakte belangrijke vragen over de wereldbeschouwing aan: over de monarchie en de republiek, over de mensen en leiders, over de "goddelijke" historische voorbeschikking en ongehoorzaamheid van een individueel persoon. De sympathie van de auteur lag duidelijk aan de kant van de Novgorodianen en Martha, en niet aan de kant van het monarchale Moskou. Dit verhaal onthulde ook de tegenstrijdigheden in het wereldbeeld van de schrijver. De historische waarheid stond ongetwijfeld aan de kant van de Novgorodianen. Novgorod is echter gedoemd, slechte voortekenen zijn voorbodes van de aanstaande dood van de stad, en later zijn ze gerechtvaardigd.
Het verhaal "Arme Lisa"
Maar het verhaal "Arme Liza" had het grootste succes.gepubliceerd in 1792. Vaak gevonden in westerse literatuur van de achttiende eeuw, werd de plot van hoe een edelman een boerin of een burgerlijke vrouw verleidde voor het eerst ontwikkeld in dit verhaal door Karamzin in de Russische literatuur. De biografie van een moreel zuiver, mooi meisje, evenals het idee dat soortgelijke tragische lotsbestemmingen kunnen plaatsvinden in de omringende realiteit, droegen bij aan het enorme succes van dit werk. Het was ook belangrijk dat N.M. Karamzin ("Arme Liza" werd zijn "visitekaartje") leerde zijn lezers de schoonheid van hun oorspronkelijke natuur op te merken en ervan te houden. De humanistische oriëntatie van het werk was van onschatbare waarde voor de literatuur van die tijd.
Het verhaal "Natalia, de dochter van de jongen"
In hetzelfde jaar, 1792, werd het verhaal geboren"Natalia, de dochter van de jongen". Het is niet zo beroemd als "Arme Liza", maar het raakt aan zeer belangrijke morele kwesties die N.M. Karamzin. Een van de belangrijkste in het werk is het probleem van eer.
Alexey, de minnaar van Natalia, was eerlijkeen man die de Russische tsaar diende. Daarom bekende hij zijn "misdaad", dat hij de dochter van Matvey Andreev, de geliefde boyar-soeverein, had ontvoerd. Maar de tsaar zegent hun huwelijk, aangezien Alexei een waardig persoon is. De vader van het meisje doet hetzelfde. De auteur maakt het verhaal af en schrijft dat de pasgetrouwden nog lang en gelukkig leefden en samen werden begraven. Ze onderscheidden zich door oprechte liefde en toewijding aan de soeverein.
In het verhaal gemaakt door Karamzin ("Boyarskayadochter "), is de kwestie van eer onlosmakelijk verbonden met het dienen van de koning. Gelukkig is degene van wie de soeverein houdt. Daarom ontwikkelt het leven van dit gezin zich zo succesvol, omdat deugd wordt beloond.
Verdiende roem
Provinciale jongeren worden voorgelezenwerken van Karamzin. De lichte, gemoedelijke, natuurlijke stijl die inherent is aan zijn werken, gracieus en tegelijkertijd democratisch artistiek, was revolutionair in termen van de perceptie van de werken door het publiek. Voor het eerst wordt het concept van boeiende, interessante lectuur gevormd, en daarmee de literaire aanbidding van de auteur.
Nikolai Mikhailovich Karamzin, biografie enwiens werk veel mensen aantrok, is erg beroemd. Enthousiaste jonge mensen uit het hele land komen naar Moskou om naar hun favoriete schrijver te kijken. De vijver van Lizin, die beroemd werd dankzij de gebeurtenissen uit het verhaal "Arme Liza" dat hier plaatsvond, gelegen in het dorp Kolomenskoye bij Moskou, begint de rol van een mijlpaal te spelen, mensen komen hier om hun liefde te bekennen of te zijn verdrietig alleen.
Werk aan "Geschiedenis van de Russische staat"
Na een tijdje kwam Karamzin abrupt en onverwachtsverandert zijn leven. Hij verliet fictie en begon aan een enorm historisch werk - "Geschiedenis van de Russische staat". Het idee van dit werk is blijkbaar al lang in zijn verbeelding volwassen geworden.
Aan het begin van de negentiende eeuw begon zijn regeringAlexander I, geliefde kleinzoon van Catherine II. Aanvankelijk was hij een liberale en verlichte heerser. Historische verhalen bevatten zelfs een naam als "Alexander Spring".
Vriend van Karamzin en voormalig leraar van de jonge keizerM.N. Moeravjov diende een verzoekschrift in om Nikolai Mikhailovich te benoemen tot hofhistoriograaf. Deze aanstelling was erg belangrijk voor Karamzin en bood hem grote kansen. Nu ontving hij een pensioen (zoals we weten, had de schrijver geen andere middelen van bestaan). Maar het belangrijkste was dat hij toegang kreeg tot historische archieven die van groot belang waren. Nikolai Mikhailovich Karamzin, wiens biografie onder uw aandacht wordt gebracht, dook halsoverkop in het werk: hij las manuscripten en boeken over geschiedenis, analyseerde oude folio's, schreef uit, vergeleek.
Het is moeilijk voor te stellen wat een enorme klusgedaan door de historicus Karamzin. De totstandkoming van twaalf delen van zijn 'Geschiedenis van de Russische staat' kostte immers drieëntwintig jaar hard werk, van 1803 tot 1826. De presentatie van historische gebeurtenissen werd zoveel mogelijk gekenmerkt door onpartijdigheid en betrouwbaarheid, zoals evenals een uitstekende artistieke stijl. Het verhaal werd meegenomen naar de ‘tijd van onrust’ in de geschiedenis van de Russische staat. De dood van Nikolai Mikhailovich stond niet toe dat het grootschalige plan tot het einde werd uitgevoerd.
Werken van Karamzin, zijn werken gepubliceerdtwaalf opeenvolgende delen lokten talloze reacties van lezers uit. Misschien veroorzaakte een gedrukt boek voor het eerst in de geschiedenis zo'n golf van het nationale bewustzijn van de inwoners van Rusland. Karamzin opende zijn geschiedenis voor de mensen, legde zijn verleden uit.
De inhoud van de arbeid werd als zeer ervarendubbelzinnig. De vrijheidslievende jeugd was dus geneigd om de steun van het monarchale systeem aan te vechten, zoals de historicus Karamzin op de pagina's van de geschiedenis van de Russische staat liet zien. En de jonge Poesjkin schreef zelfs brutale epigrammen aan een historicus die in die jaren eerbiedwaardig was. Volgens hem bewees dit werk "de behoefte aan autocratie en de charme van de zweep".
Karamzin, wiens boeken niemand onverschillig lieten, was in reactie op kritiek altijd terughoudend, nam kalm zowel spot als lof waar.
Advies over de "Geschiedenis van de Russische staat" door A.S. Poesjkin
Nadat hij in Petersburg was gaan wonen, begon hij in 1816jaar, brengt hij elke zomer met zijn gezin door in Tsarskoe Selo. De Karamzins zijn gastvrije gastheren, die beroemde dichters als Vyazemsky, Zhukovsky en Batyushkov verwelkomen, evenals goed opgeleide jongeren in hun woonkamer. Jonge A.S. bezocht het ook vaak. Pushkin, luisterend met enthousiasme terwijl de oudsten poëzie lazen, het hof maken van N.M. Karamzin, al een oudere, maar charmante en intelligente vrouw, aan wie hij zelfs besloot een liefdesverklaring te sturen. De wijze en ervaren Karamzin vergaf de truc van de jongeman, evenals zijn brutale epigrammen over de geschiedenis.
Tien jaar later is Poesjkin al volwassenman, zal anders kijken naar het grote werk van Nikolai Mikhailovich. In 1826, toen hij in ballingschap was in Mikhailovskoye, schreef hij in de "Note on public education" dat de geschiedenis van Rusland volgens Karamzin zou moeten worden onderwezen, en hij zou dit werk niet alleen het werk van een groot historicus noemen, maar ook de prestatie van een eerlijke man.
Van de kant van Alexander Sergejevitsj was dit geen gebaarloyaliteit aan de autoriteiten met de hoop op gratie en terugkeer uit ballingschap. Verre van dat, want een jaar later, na zijn terugkeer, keert Poesjkin weer terug naar "Geschiedenis", opnieuw zeer op prijs gesteld.
Laatste jaren van het leven
Karamzin's karakterisering zou onvolledig zijn zonderbeschrijvingen van de laatste levensjaren. De afgelopen tien jaar zijn heel gelukkig verlopen. Hij was zelf bevriend met de tsaar, Alexander I. Vrienden liepen vaak samen in Tsarskoye Selo Park, lang pratend, kalm en kalm. Het is mogelijk dat de keizer, zich bewust van de adel en het fatsoen van Nikolai Mikhailovich, hem veel meer vertelde dan de paleisfunctionarissen. Karamzin was het vaak niet eens met de argumenten en gedachten van Alexander I. Hij nam echter helemaal geen aanstoot, maar luisterde aandachtig en nam er nota van. De "Nota over het oude en nieuwe Rusland", die de schrijver overhandigde aan de keizer, bevat veel punten waarin de historicus het niet eens was met het regeringsbeleid van die tijd.
Nikolai Mikhailovich Karamzin, wiens boeken warenerg populair, zelfs tijdens zijn leven, streefde niet naar onderscheidingen of rangen. Toegegeven, het moet gezegd worden dat hij een bestellint had, waar hij echter altijd met lichte ironie en humor op reageerde.
