Helaas is er tot op de dag van vandaag weinig bewaard gebleven.de originelen van de oude Griekse beeldhouwkunst. Zelfs Apollo Belvedere, door veel kunstcritici beschouwd als het hoogtepunt van de oude cultuur, is alleen bewaard gebleven in een kopie van Romeins marmer. Het punt is dat aan het begin van het christendom, in het tijdperk van barbaarse invasies, evenals in de vroege middeleeuwen, bijna alle bronzen beelden van oude Griekse meesters genadeloos werden omgesmolten. Niemand in die donkere tijden dacht er zelfs aan om zorg te dragen voor het culturele erfgoed van de mensheid.
Marmeren afbeeldingen van antieke cultgoden enmythologische helden vielen ook van hun sokkels, en de edele steen waaruit ze waren gemaakt werd vaak gebruikt om kalk te verbranden. Tijdens het bewind van Alexander de Grote was Leohar zijn hofbeeldhouwer. Apollo Belvedere wordt door kunstwetenschappers beschouwd als een exacte kopie van het bronzen origineel van deze meester. De bloeitijd van creativiteit Leochares, een vertegenwoordiger van de academische leiding van de laat-klassieke Griekse school, viel op 350-320 voor Christus. NS. Het standbeeld "Apollo van Belvedere" dateert ook uit ongeveer dezelfde periode, wat onderzoekers de mogelijkheid gaf om een hypothese naar voren te brengen over het auteurschap van Leochares. Nu, vijfentwintig eeuwen later, is het nauwelijks mogelijk om de waarheid met zekerheid vast te stellen.
Het standbeeld van Apollo Belvedere werd ontdekt inde Renaissance (in de vijftiende eeuw) in het bezit van kardinaal Giuliano della Rovere in Anzio, die, nadat hij de geestelijke katholieke troon had bestegen en de pauselijke waardigheid had ingenomen, opdracht gaf tot de installatie van deze grote creatie op de ereplaats van de Ottogon-binnenplaats in het paleis Belvedere van het Vaticaan. Vandaar de naam van het beeld. De site staat ook bekend om het huisvesten van veel van de pauselijke edelstenen van de grote antieke kunstwerken uit die tijd. Apollo Belvedere bestond naast Laocoon, de torso van Hercules, de Verlaten Ariadne en andere even beroemde creaties van de briljante meesters uit het verleden.
De evolutie van de houding ten opzichte van beeldhouwkunst is ook merkwaardig.Leochara (vermoedelijk) in de kringen van kunsthistorici, wetenschappers en historici. Apollo Belvedere werd lange tijd beschouwd als een meesterwerk van onschatbare waarde, het hoogtepunt, de apotheose en het hoogtepunt van de oude kunst. Hij werd unaniem erkend als esthetisch perfect. En, zoals vaak gebeurt, werden in de loop van de tijd extreem pretentieuze en verheven lofprijzingen vervangen door een diametraal tegenovergestelde reactie. Hoe verder de studie van de creaties van verschillende oude meesters vorderde en hoe meer culturele monumenten van oude beschavingen verschenen, hoe terughoudender de beoordelingen van Apollo Belvedere werden.
Verschillende critici en kunstwetenschappers plotselingbegon pompeuze en gemanierde trekken in hem te ontdekken. En sommigen merkten zelfs veel buitensporige pretentie, pathos en geometrische gebreken op. Ondertussen kan dit werk gerust uitmuntend genoemd worden in termen van plastische verdiensten, gratie van lijnen en vlucht van het denken van de auteur. De figuur en gang van Apollo combineren kracht met gratie, onuitroeibare energie met luchtige lichtheid. Gewichtloos over het aardse firmament wandelend, lijkt hij in staat van vlucht te zijn. Bovendien zijn alle bewegingen van deze meester van de muzen, briljant weergegeven door de auteur in een statisch bevroren figuur, niet geconcentreerd in één enkele richting, maar, als door de zonnestralen, divergeren ze in verschillende richtingen.
Om een soortgelijk effect te bereiken, vastgelegd inkoud marmer of brons, de beeldhouwer moest niet alleen voortreffelijk vakmanschap bezitten, maar ook een vonk van echt genie. Er moet echter worden toegegeven dat het in Apollo Belvedere te duidelijk is om de berekening van precies zo'n indruk op de toeschouwer te traceren. Beeldhouwkunst eist zeer dringend om zijn schoonheid en gratie van kenmerken te bewonderen. En de beste voorbeelden van klassieke antieke kunst maken hun verdiensten niet publiekelijk bekend. Ze zijn mooi zonder te pronken. Daarom verbergt Apollo Belvedere zoveel geheimen van zijn oorsprong en roept het meer vragen op dan antwoorden.
Er is ongetwijfeld maar één ding: dit beeldhouwwerk is misschien wel het belangrijkste voorbeeld van oude kunst. En zeker een van de meest mysterieuze.
