Een typische studentendag op elke Moskouse dansschool bestaat uit - leuk, energiek en over een paarsoorten dansen. En nu zijn er veel bewegingen geleerd, en het blijkt te dansen en het vertrouwen is gekomen, en er zijn niet genoeg groepsoefeningen, en vooral - ik wil mijn vaardigheden echt aan het grote publiek tonen en een welverdiend applaus krijgen. Nou, een volledig begrijpelijke en prachtige wens, die veel nog interessantere activiteiten en kansen voor studenten opent. En jij, die je overgeeft aan je eigen verlangens, begint de showcase voor te bereiden.
Zeg gewoon dat dit een heel fascinerende vorm van training is , en het begint allemaal met individuele lessen - jijbepaal met een partner-trainer waar je op danst, wat voor muziek en met welk verhaal. Hier zijn je handen helemaal los, want er kan elke choreografie zijn, jij kiest ook een dans, het verhaal is weer van jou. Je kunt alles bedenken, tenminste komedie, tenminste drama, het belangrijkste is dat het interessant voor je is en een interne reactie vindt.
Toegegeven, het koken van een kamer is niet altijd één continuroze vreugde, zulke activiteiten gebeuren wanneer alles in mijn hoofd in de war raakt en het lijkt alsof er nooit duidelijkheid zal komen. Maar! Als je weer rustig nadenkt over wat je aan de kijker wilt overbrengen, hoe alles meteen op zijn plaats valt.
En natuurlijk brengt de dag van de voorstelling zelf enorm veel positieve emoties met zich mee.
Het belangrijkste hier is om te onthouden dat dit jouw show is, endaarom kan alleen jij hier de koningin van de bal zijn. Veel mensen kwamen naar je kijken en ze zullen gretig de moed opvangen waarmee je je toespraak vult. Om eerlijk te zijn, het kan ze niet schelen of je het schema correct danste of niet, of je fouten hebt gemaakt of alles technisch perfect hebt gedaan. Het publiek kwam hier voor het verhaal en voor de emoties, dus deel uw stemming royaal met hen en denk niet aan iets anders! En ze zullen je zo krachtig antwoorden dat de technologie plotseling voor jou onbelangrijk wordt, en je duikt met je hoofd je eigen kamer in.
Dan zal het natuurlijk eindigen, het publiek zal belonenapplaus, en je zult iets heel tegenstrijdigs voelen. Aan de ene kant zal het de vreugde zijn van een prachtige kamer en aan de andere kant de leegte van het feit dat het al is gemaakt en aan de hal is gegeven. En terwijl bloemen applaudisseren en je overhandigen, denk dat leegte ook erg goed is. Omdat daarin een nieuw idee is geboren, en dit betekent dat je morgen weer naar de les komt en een nieuw nummer begint, heel anders, maar ook geïnspireerd.
