Italianen zijn altijd een van de slimste enbelangrijke vertegenwoordigers van verschillende kunstgebieden - van schilderkunst tot architectuur. Quattrocento is de beroemdste periode in de geschiedenis van de Italiaanse cultuur. De Italiaanse Masaccio is een vertegenwoordiger van deze tijd en verdient om vele redenen aandacht.
Vroege jaren
Florentijnse schilder genaamd Tommaso diGiovanni di Simone Cassai werd beroemd onder het pseudoniem Masaccio. De toekomstige grote schilder werd op 21 december 1401 geboren in het stadje San Giovanni Valdarno, nabij Florence. Zijn jeugd was niet erg gelukkig - de jongen was pas vijf jaar oud toen zijn vader stierf. Het gezinshoofd was pas 27 jaar oud. De eigenaar van een klein hotel, de moeder van Masaccio, hertrouwde - haar nieuwe uitverkorene was een plaatselijke apotheker. Toen Tommaso zestien was, stierf ook zijn stiefvader. Dus werd hij de belangrijkste kostwinner. Tijdgenoten merken op dat Tommaso zich onderscheidde door een verrassend zachtaardig en vriendelijk karakter, maar hij besteedde niet al te veel aandacht aan comfort en zijn kleding, daarom werd hij onhandig genoemd - dit is het pseudoniem Masaccio betekent in het Italiaans.
Startdatum
Op zijn zeventiende ging hij schilderen studerenin Florence. Er zijn verschillende meningen over wie zijn mentor werd. Sommige historici geloven dat hij studeerde bij Mariotto di Cristofano en Mazolino da Panicale, maar deze theorie vindt geen bevestiging in de chronologie en techniek van Tommaso - zijn werken dragen geen spoor van hun invloed. Het is veel waarschijnlijker dat hij een leerling werd van Bicci di Lorenzo, en ook veel communiceerde met Donatello en Brunelleschi, de grootste meesters van beeldhouwkunst en architectuur van die tijd.
Carrière hoogtijdagen en dood
In 1424 vonden Masaccio's schilderijen hun echtheidpopulariteit. De kunstenaar werd lid van het Sint-Lucasgilde, een organisatie van Florentijnse ambachtslieden, en begon samen te werken met Mazolino. De laatste was erg beroemd - zijn tijdgenoten hielden van zijn techniek, en de stijl van aristocratische gotiek met een elegante religieuze fabelachtigheid was een van de belangrijkste voor de eerste helft van de vijftiende eeuw, dus de samenwerking met hem was een succes voor Masaccio. De schilderijen van de jonge leerling beïnvloedden het werk van de beroemde meester Mazolino - een unieke situatie waarin een student de manier waarop de leraar werkte, veranderde. Helaas was de getalenteerde Florentijn niet voorbestemd om lang te leven - net als zijn vader stierf Tommaso op 27-jarige leeftijd. De doodsoorzaak is onbekend - de veronderstelling van de historicus Vasari over een mogelijke vergiftiging werd later weerlegd en andere documenten over deze gebeurtenis zijn niet bewaard gebleven. Het is alleen bekend dat dit in Rome gebeurde en dat collega-kunstenaars het als een verpletterend verlies beschouwden - een overeenkomstig merkteken is te vinden in de aantekeningen van Brunelleschi.
Samenwerken met Mazolino
Tijdens de stage bij een meer eminentFlorentijns verschenen de beroemdste schilderijen van Masaccio. Bijvoorbeeld het schilderij "Madonna en kind met St. Anne", waarover nog steeds controverse bestaat - deskundigen vinden het moeilijker vast te stellen wie de auteur is in grotere mate. Het schilderij is rond 1424 gemaakt voor de kerk van Sant'Ambrogio. Volgens kunstcriticus Roberto Longhi heeft Mazolino het grootste deel van het schilderij gemaakt. Masaccio beeldde de Madonna met het kind af en de rechter engel die het gordijn ondersteunde, en de rest van de onderdelen behoren tot het penseel van zijn leraar, aan wie het doek was besteld. Het originele kenmerk van het werk is de nieuwe compositie. Masaccio's bevindingen zijn terug te voeren op een ongelooflijke ruimtelijke diepte en ongebruikelijke lichaamshoudingen.
De werken van de kunstenaar in frescotechniek
Florence's meest gerespecteerde bijdrage aan de kunstenMasaccio, wiens schilderijen een doorbraak werden in de kunst van die tijd, gemaakt in fresco-stijl. Ze werden de basis van zijn nalatenschap. De beste schilderijen van Masaccio, getiteld "De doop van de bekeerlingen" en "Het wonder met het standbeeld", zijn gemaakt voor de kapel van Santa Maria del Carmine. Ze werden besteld door de beroemde Florentijn Felice Brancacci. De staat van de fresco's is sterk verslechterd tijdens de brand van 1771, maar in 1988 zijn ze hersteld en zijn ze nu in hun oorspronkelijke vorm te zien.
Het schilderij van Masaccio verdient een speciale vermelding."Uitzetting uit het paradijs". Het was de eerste die het menselijk lichaam afbeeldde met correcte anatomische details. Vroeger werden mensen afgebeeld met voeten die de grond niet raakten. Hij portretteerde Eva en Adam Masaccio op een heel andere manier. De schilderijen "Miracle with a statier" en "Madonna tickling a baby" geven ook mensen vrij realistisch weer, hun compositie is gevuld met dynamiek en ziet er erg overtuigend uit. Bovendien schond de schilder in de eerste een andere canon - de scènes van wat er gebeurt, gaan niet achter elkaar, hoewel alles duidelijk blijft. Een verbazingwekkend gevoel voor perspectief en het vermogen om een volumineus luchtruim te creëren waren niet in de laatste plaats de redenen waarom Masaccio, wiens schilderijen nog steeds mensen bewonderen, wordt beschouwd als een van de belangrijkste makers van Quattrocento.
