Wereldleider in jaarlijkse productievan verschillende films is India. Cinema in dit land is een wereldwijde onderneming die de Chinese en Hollywood-filmindustrie heeft vervangen door het aantal geproduceerde documentaires en kunstfilms. Indiase films worden vertoond op negentig landen over de hele wereld. Dit artikel bespreekt de kenmerken van de Indiase cinema.
Meertalige structuur
De Indiase filmindustrie draagt meertaligkarakter. Het feit is dat er in het land twee staatstalen worden gebruikt: Hindi en Engels. Bovendien heeft bijna elke staat in India zijn eigen officieel erkende taal. En in veel regio's van het land (Orissa, Punjab, Tamil Nadu, West-Bengalen, Kerala, Karnataka, Jammu en Kashmir, Haryana, Assam, Anhra Pradesh, Gujarat) maken films. En het is helemaal niet verwonderlijk dat de Indiase cinema wordt verdeeld door taal. Foto's in Telugu zijn gefilmd in Hollywood en Tomil in Collywood. In het Hindi brengt de beroemde Bollywood banden uit. India lanceert jaarlijks meer dan 1.000 films in verschillende talen.
Indiase filmgenres
Er zijn twee hoofdgenres in de Indiase cinema.
- Masala is een commerciële film gemaakt voorbreed publiek. Films van dit type worden gekenmerkt door een mix van verschillende genres: melodrama, drama, komedie, actie. De meeste van deze schilderijen zijn kleurrijke musicals, geschoten tegen de achtergrond van de meest pittoreske plaatsen in India. De plot van dergelijke tapes lijkt misschien fantastisch en ongeloofwaardig. Het genre kreeg zijn naam ter ere van de Indiase kruidenmix - masala.
- "Parallel" film is een Indiaas arthouse.De inhoud van dergelijke schilderijen is serieus en naturalistisch. In deze richting is de Bengaalse bioscoop leidend, waarvan de leidende regisseurs - Satyajit Rai, Ritvik Ghatak en Mrinal Sen - wereldwijde erkenning hebben verdiend.
De opkomst van de Indiase cinema
Indiase cinema werd geboren in 1899,toen fotograaf H.S. Bhatvadekar of Save-Dada verschillende korte films maakte. De eerste volledige stille foto genaamd "Raja Harishchandra" werd uitgebracht in 1913. De maker was Dadasaheb Falke, die toevallig een regisseur, producent, scenarioschrijver, redacteur, cameraman en distributeur van zijn creatie was. In 1910 werden 25 films opgenomen in India en in 1930 200 films. In 1931, op 14 maart, werd het eerste Indiase geluidsschilderij 'The Light of the World' uitgebracht. Ze was een groot succes. In datzelfde jaar verschenen nog 27 films in het land (waarvan 22 in het Hindi), wat leidde tot het analfabeet deel van de Indiase bevolking in de bioscoop. In 1933 werd de eerste Brits-Indiase film Destiny opgenomen. Zijn exit was een belangrijke mijlpaal in het culturele leven van India - op de foto was er een scène van een kus van de hoofdpersonen. Interessant is dat nadat het land onafhankelijk werd, in 1952 een bioscoopwet werd aangenomen die kussen op het scherm verbood als "onfatsoenlijk". De eerste Indiase kleurenfilm werd uitgebracht in 1937. Het heette de 'boerendochter' en had niet veel succes aan de kassa. De Tweede Wereldoorlog verlamde de Indiase cinema: de politieke censuur werd aangescherpt en er ontstonden filmtekorten. Maar de Indianen bleven bioscopen bezoeken. De film "Fate" duurde 192 weken en had een uitstekende kassa.
De gouden eeuw van de Indiase cinema
De gouden eeuw wordt de bioscoop genoemddie werd gemarkeerd in de jaren 1940-1960, India. Films die in deze periode verschenen werden klassiekers van het genre. De film "Moeder India" (1957) geregisseerd door Mehbub Khan ontving een groot aantal prijzen op buitenlandse filmfestivals en werd genomineerd voor een Oscar als de beste foto in een vreemde taal. De beroemdste regisseurs van die periode waren: Kamal Amrohi, Vijay Bhatt, Bimal Roy, K. Asif, Mehbub Khan. Paper Flowers and Thirst tapes, opgenomen door Guru Dutt, werden volgens beroemde westerse publicaties opgenomen in de lijst van "100 beste films aller tijden". Hoofdrolspelers en actrices, favorieten uit heel India, waren: Guru Dutt, Raj Kapoor, Dilip Kumar, Dev Anand, Mala Sinha, Wahida Rehman, Madhubala, Nutan, Mina Kumari, Nargis.
Raj Kapoor is een favoriet van het publiek
Raj Kapoor staat niet alleen bekend als geweldigeen acteur, maar ook een uitstekende regisseur die de beste Indiase films regisseerde. Zijn schilderijen waren een gestaag commercieel succes. De banden 'Tramp' (1951) en 'Mr. 420' (1955) vertellen over het leven van gewone stadswerkers in India. Het geheim van het succes van de films van Raji Kapoor is eenvoudig. Ze laten het leven en leven van verschillende bevolkingsgroepen zien zoals ze zijn. Tegelijkertijd overwinnen de films die zijn opgenomen in het comedy-genre met hun optimisme en liefde voor het leven. De zin uit het liedje naar "Mr. 420" kenmerkt volledig het hoofdpersonage van de foto: "Ik draag Amerikaanse sokken, modieuze Britse broeken, een grote Russische hoed en een Indiase ziel." Zoals te verwachten, konden kijkers zich niet van de filmschermen afscheuren. Raj Kapoor speelde zijn beste rollen in zijn eigen films en was enorm populair in binnen- en buitenland. Hij ontving veel vleiende bijnamen. Hij werd de 'vader van de Indiase cinema', 'de blauwogige prins van het oosten' en 'Indiase Charlie Chaplin' genoemd. Oude Indiase cinema met Raj Kapoor maakt nog steeds een onvergetelijke indruk op het publiek.
"Parallelle" film
In tegenstelling tot de commerciële filmindustrie in India"parallelle" film verscheen. De hoofdrol hierin werd gespeeld door de Bengaalse cinema. De beste Indiase bioscoop in dit genre werd opgenomen door Chetan Anand ("City in the Valley"), Ritvik Gatak (Nagarik) en Bimal Roy ("Two Biga of the Earth"). Deze regisseurs legden de basis voor het neorealisme in India. Hierna creëerde Satyajit Rai de Trilogie van Apu (1955-1959), die de hele wereldbioscoop beïnvloedde. Het eerste deel, 'Song of the Road' (1955), werd de winnaar van tal van internationale filmfestivals. Dankzij het succes van de trilogie is 'parallelle' cinema stevig ingeburgerd in de Indiase cinema. Andere regisseurs van het land (Boeddha Dasgupta, Mani Kol, Adur Gopalakrishnan, Mrinal Sen) begonnen arthouse-films te maken. Satyajit Rai ontving tijdens zijn leven internationale erkenning en vele filmische prijzen. Het tweede deel van de Apu-trilogie, uitgebracht in 1956, de film Unconquered, won de Gouden Leeuwprijs op het Filmfestival van Venetië en de Gouden Beer en twee zilveren beren in Berlijn. Indiase regisseurs Guru Dutt, Ritvik Ghatak en Satyajit Rai worden erkend als de grootste 20e-eeuwse bioscooptheoretici.
Romantische actie
In de vroege jaren 1970 van de vorige eeuw kwam in de moderomantische films met elementen van actiefilms. Deze foto's zijn voornamelijk in Bollywood gemaakt. De hoofdpersoon van dergelijke films was de "boze jongeman" (het beeld belichaamd door acteur Amitabh Bachchan), die onafhankelijk het kwaad confronteert en wint in alle bendeoorlogvoering. Films gekruid met liedjes en dansen, met een heldere romantische component en elementen van vechtsporten, veroverden niet alleen India, maar ook andere landen van de wereld. Indiase films Zita en Gita, Beloved Raja, Mr. India, Disco Dancer, Dance, Dance en anderen worden nog steeds met plezier bekeken door fans van het genre. De beroemdste acteurs op dat moment waren Shashi Kapoor, Sanjeev Kumar, Dharmendra, Rajesh Khanna, Mumtaz en Asha Parekh, Sharmila Tagor, evenals Hema Malini, Jaya Bhaduri, Anil Kapoor en Medhun Chakroborty.
Hedendaagse schilderijen
Nieuwe Indiase cinema heeft wereldwijde erkenning gekregen.Commerciële Indiase films blijven een leidende positie verwerven. In 1975 werd het schilderij 'Revenge and the Law' van Ramesh Sippy uitgebracht. Sommige critici erkennen haar als de beste in de Indiase filmindustrie. De film "The Wall" (1975) van Yasha Chopra kreeg ook lovende recensies van filmmakers over de hele wereld. In 1980 ontving ze de Golden Camera Award op het filmfestival van Cannes, Salaam Bombay Nair Mira. Deze film ontving ook een Oscar-nominatie. In de jaren 1980-1990, de schilderijen "Zin" (1988), "Burning Passion" (1988), "Everything in Life Happens" (1998), "Play with Death" (1993), "Unfinished Bride" (1995) ). Bij veel tapes waren toonaangevende Indiase artiesten betrokken: Salman Khan, Aamir Khan en Shah Rukh Khan.
Een van de toonaangevende landen die films produceren inhet parallelle filmgenre is nog steeds India. De film "Betrayal" (1998), gemaakt door scenarist Anurag Kashyap en regisseur Rama Gopal Varma, was een doorslaand succes en markeerde het begin van een nieuw genre van de Indiase cinema - "Mumbai Noir". De criminele wereld van Mumbai wordt weerspiegeld in de schilderijen "Dancing on the Edge" (2001), "Payback for Everything" (2002), "Life at the Signal of a Traffic Light" (2007) enzovoort.
Commerciële filmfuncties
Veel films worden jaarlijks uitgebracht door India.De cinema in dit land ontwikkelt zich voortdurend. Vaak verschijnen op de schermen zeer artistieke Indiase films, met een sterke dramatische plot, verbluffende acteurs en een originele creatieve aanpak op alle niveaus van het creëren van het beeld. Veel films worden echter volgens het patroon opgenomen. Stereotypische verhalen, zwakke cast enzovoort. In dergelijke banden wordt bijzondere aandacht besteed aan de muzikale component. Soundtracks voor films om de belangstelling van het publiek op te warmen, worden lang voor de release van de film uitgebracht.
Een groot deel van het publiek in India isde armen, zo vaak in commerciële films vertelt het over het lot van een man die zijn plaats onder de zon alleen wist te verdedigen. Veel aandacht in dit soort banden wordt besteed aan felle kleuren, prachtige outfits en muziek. Dit helpt het publiek om hun dagelijkse problemen tijdelijk te vergeten. Vaak worden de mooiste Indiase modellen actrices in de commerciële bioscoop: Aishwarya Rai, Priyanka Chopra, Lara Datta.
