Gepubliceerd in 1969 in het tijdschrift "Youth"Boris Vasilievs roman "Dawns Here Are Quiet ..." wekte grote belangstelling van de lezer en de wens om het thema "vrouwen in oorlog" op het podium en in films aan de orde te stellen. Het lot van de vijf luchtafweergeschut voor meisjes, die elk iets te beschermen hebben, veroorzaakte een levendige reactie in de harten van mensen, en na de aanpassing van het verhaal in 1972 door Stanislav Rostotsky, de drie hoofdpersonages van één film, waaronder Liza Brichkina, al in 2013 de Russen opgenomen in de TOP-10 de beste vrouwelijke beelden van binnenlandse cinematografie in films over de oorlog. Waarom was dit beeld het publiek zo dierbaar?
Verhaal auteurs
Boris Vasiliev, die drie jaar geleden is overleden,hijzelf was lid van de Grote Patriottische Oorlog, die op 17-jarige leeftijd vrijwillig naar het front ging. Hij is de auteur van een aantal werken waarin het thema van een gewoon persoon wordt opgeworpen, niet in staat om te vechten, maar in de omstandigheden van een totale oorlog, interne middelen vinden om de vijand te confronteren in de naam van het moederland: "Het stond niet op de lijsten", "Er was morgen een oorlog", "En de dageraad hier is stil ... " Lezers voelen zich inleven in de helden en hopen dat ze de beproevingen kunnen overwinnen en in leven kunnen blijven.
Het Taganka-theater was het eerste in 1971enscenering over luchtafweergeschut. Maar tegelijkertijd bedacht een andere deelnemer aan de oorlog ter nagedachtenis van de verpleegster die zijn leven redde, Stanislav Rostotsky, de productie van een speelfilm, waarvan het script samen met Vasilyev werd geschreven. In 1973 wordt de film genomineerd voor een Oscar in de categorie buitenlandse films en ontvangt het creatieve team de Staatsprijs. Zhenya Komelkova, Rita Osyanina en Lisa Brichkina worden jarenlang personages die worden geassocieerd met de namen van de actrices die ze speelden.
Kort verhaaltje
Achteraan op het grondgebied van Karelië in 1942er waren twee pelotons luchtafweergeschut, waar Fedot Vaskov, een deelnemer aan de Finse oorlog, als commandant van het detachement diende. Om ontleding van personeel te voorkomen en snel te wennen aan het leven van een rustig garnizoen, worden vrijwilligersmeisjes naar voorman Vaskova gestuurd. Onder hen is een dorpsjuffrouw uit de regio Bryansk (volgens de film uit de regio Vologda), wiens leven werd doorgebracht op een boskordon - Lisa Brichkina. "En de dageraad hier is stil ..." is het verhaal van hoe het afgemeten leven van het garnizoen wordt verstoord door de ontdekking van twee Duitsers in het bos, en een klein detachement van vijf soldaten gaat de vermeende saboteurs onderscheppen, wiens doel de spoorweg kan zijn.
Onder hen is onze heldin, omdat het noodzakelijk is om te gaandoor het bos, meren en moerassen, die ze kent uit haar leven. Omdat ze in een hinderlaag zijn, ontdekt het detachement een catastrofale fout die alle meisjes het leven kost: ze blijken één op één te zijn, niet tegen twee, maar tegen zestien goed bewapende en getrainde fascistische saboteurs. In een ongelijke strijd sterven ze de een na de ander. Alles is anders, soms zonder heroïek te vertonen.
Maar de hele film sympathiseert het publiek en maakt zich zorgenmeisjes die een heel ander lot zouden moeten hebben. Deze vreselijke oorlog dwingt hen om de wapens op te nemen, en het heeft geen zin te wachten op elke moed en heldhaftigheid. Liza Brichkina, om hulp gestuurd, is zo oprecht en direct in haar bereidheid om te helpen, dat het onmogelijk is om haar te veroordelen voor de belachelijke dood in het moeras, die versterkingen onmogelijk maakte. De vijand is niet geslaagd. De overlevende Vaskov, die veel verliezen in zijn leven heeft meegemaakt, bereikt het onmogelijke door de vijanden te vangen.
Karakterisering van Lisa Brichkina
Veel van het karakter van het meisje komt uit de kindertijd en haarmoeilijk lot: vader is een boswachter die kennis en liefde voor de natuur heeft bijgebracht; een ernstig zieke moeder, aan wie het meisje gewend is te zorgen vanaf de leeftijd van vijf, gewend aan geduld en nederigheid in het leven; het gebrek aan volledige communicatie over het verloren cordon, waardoor ze verlegen en verlegen was. Gewend van kindertijd tot hard landelijk werk, beheerde ze ook dieren, en al het huishoudelijk werk was aan haar, en ze slaagde erin om haar vader te helpen zijn pleinen te omzeilen. Haar hele leven was dat ze schoongemaakt, geschraapt, brood rende in de winkel, haar moeder een lepel gaf en ... geloofde in morgen.
Lisa Brichkina was levendig en energiek, niettoegeven aan moeilijkheden en zichzelf niet laten tranen. Na de dood van haar moeder in het voorjaar van 1941 begon haar vader blind te drinken, maar het meisje sloot alleen de deur van zijn vrienden en bleef morgen wachten op een heldere morgen. De jager die op het cordon verscheen, zou volgens haar degene zijn die morgen de deur voor haar opent. Klaar om zich over te geven aan een nachtbezoeker, kwam ze een persoon tegen die haar toestand begreep: "Je zou niets stoms moeten doen, zelfs niet met verveling. Je moet het leren, Lisa. ' Hij beloofde een slim en verstandig meisje op een technische school in de stad te regelen, met een hostel. Ja, oorlog heeft dit voorkomen. Betrokken bij de verdediging van het graven van greppels, klemde ze zich vast aan de vrouwelijke luchtafweereenheid en viel in het garnizoen naar Vaskov.
Niet wetende in haar 19 jaar van liefde, het meisje onmiddellijkwordt verliefd op de voorman. Degenen die deze luchtafweergeschut begonnen uit te lachen, beseffen al snel hoe diep en oprecht dit gevoel niets terug nodig heeft, dat ze het met respect beginnen waar te nemen. En Liza, uit alle lof van de voorman in haar hart, is zo blij dat ze de opdracht aanvaardde om met grote bereidheid om hulp te komen. Ja, ze had zo'n haast en vergat de voorzorgsmaatregel dat ze voor altijd in het moeras zou blijven. Toen ze de blauwe lucht voor haar zag sterven, reikte ze hem aan en geloofde nog steeds in redding en een gelukkige morgen.
Beschrijving van Lisa Brichkina en de keuze van actrice
De auteur beschrijft het uiterlijk van het meisje, rekening houdend metde fysieke belasting die ze uitvoerde: was zo gezond dat je erop kunt ploegen. Dicht, gedrongen, het is niet duidelijk waar het breder is: in de heupen of schouders. Gezicht, respectievelijk, bloed met melk, zeis tot de taille. Alleen in oorlogstijd moest het snijden. En de warmte van het meisje werd getrokken, alsof van een fornuis. Vaskov noemde alle luchtafweergeschut als voorbeeld: "Er is iets leuks te zien." Met alles van één constitutie, maar 'allemaal ermee'.
Actrices kiezen voor de hoofdrollen, StanislavRostotsky was op zoek naar jonge, niet onder de indruk zijnde gezichten. Er was een casting voor de film en derdejaars student Elena Drapeko, blozende, stompe neus, maar duidelijk niet in die gewichtscategorie, zoals de auteur beschreef. Toen ze na het lezen van het script werd gevraagd wie ze zou willen spelen, antwoordde ze: Osyanin of Komelkova. Maar ze nodigden haar uit voor een andere rol - niet zo heroïsch als ze wilde. Voor Rostotsky had de karakterisering van Lisa Brichkina moeten overeenkomen met haar uiterlijk. Hij verwachtte een dorpsmeisje te zien, luidruchtig, vechtend. En na de eerste schietdagen werd het duidelijk dat Drapeko zo'n karakter niet aankan, en ze werd van de rol verwijderd.
De situatie werd gered door actrice Nina Menshikova, vrouwRostotsky. Nadat ze naar de beelden had gekeken, vertelde ze haar man dat de zuiverheid en het licht van het meisje de foto echt zouden versieren, waardoor mensen de oorlog nog meer haten. Elena Drapeko tekende sproeten, trok haar wenkbrauwen op en "verhuisde" naar de regio Vologda, en voegde een karakteristieke "okanie" toe om het dorp charme te geven.
Filmopnames
In zo'n lezing was het beeld van het meisje zo ontroerdde kijker, die de actrice met elkaar verbindt en de rol die alle verdere creatieve activiteiten van Elena Drapeko in haar schaduw bleven. Omdat ze niet zo'n hoge lat heeft overwonnen, ging de actrice halsoverkop de politiek in, momenteel een afgevaardigde van de Doema. Ze herinnert warm aan het filmproces, waardoor ze de meest fantastische rol in haar leven kon spelen. Het filmen werd 18 uur per dag uitgevoerd van de lente tot de late herfst. Er werd veel tijd besteed aan het communiceren met echte deelnemers aan de Grote Patriottische Oorlog en het kijken naar duizenden meters film die oorlogstijd schreef.
Alle scènes werden gespeeld in een situatie dichtbijwerkelijkheid. En ze moest echt in het moeras verdrinken en met haar ogen de afschuw overbrengen die Liza Brichkina ervoer, een man die absoluut niet was voorbereid op deze vreselijke oorlog.
De heldin uit de film van 2015
Op de 70e verjaardag van de overwinning op de nazi's, directeur RenatDavletyarov besloot een nieuwe film te maken gebaseerd op het verhaal van Boris Vasiliev, met behulp van een modernere filmtaal. Het creatieve team stond voor een moeilijke taak: het beeld niet in een eenvoudige remake veranderen, maar dichter bij de bron brengen. Voor de nieuwe generatie, niet bekend met de film uit 1972, wilde ik het hele drama van de discrepantie overbrengen - vrouw en oorlog. Bij het kiezen van acteurs was de regisseur geïnteresseerd in het vinden van degenen die niet bekend waren met de eerste versie van de foto. Dus in 2015 verscheen een nieuwe Lisa Brichkina. De actrice die deze rol speelde, debuteerde in de grote bioscoop. Sofya Lebedeva is afgestudeerd aan de Moscow Art Theatre School, waar ze studeerde in de loop van I. Zolotovitsky.
De auteurs van het script 'brachten' haar heldin over naar Siberië,hebben verteld over het grote aandeel onteigende boeren. Dit versterkt de indruk van de film, waarin het beeld van het meisje werd gecreëerd, ondanks de levensmoeilijkheden van het socialistische systeem, dat geen ander lot heeft dan het verdedigen van zijn vaderland.
