Familie slipje...Hebben ze iets gemeen met de shenti - de lendendoeken van de oude Egyptenaren, de bre - herenonderbroeken uit de middeleeuwen en de broek die in de 18e eeuw aan het Franse hof verscheen?
Het blijkt dat tot het einde van de 19e eeuw niemand het wistIk wist niets van mannenonderbroeken (vooral familieonderbroeken). Pas aan het begin van de 19e en 20e eeuw begonnen vertegenwoordigers van de adel te verschijnen op rustplaatsen, op stranden en resorts, in kleding die enigszins op dit kledingstuk leek. In die tijd dienden onderbroeken als badpakken.
Rond 1920, in een van de modieuzeIn Engelse tijdschriften verscheen een afbeelding van de eerste herenonderbroeken. Na een tijdje kwamen ze met een codpiece of een vlieg. De meeste mannen hielden niet zo van dit kledingstuk. Maar de uitvinding van de codpiece bleef niet onopgemerkt. De vlieg verscheen eerst op de onderbroek en vervolgens op de bovenbroek.
Hierdoor worden korte broeken en T-shirts een symboolechte mannen, hun populariteit groeit. De jongere generatie kiest voor een sportieve kledingstijl. Mannen imiteren de idolen van de sport, dus onderbroeken worden minder populair en worden vervangen door onderbroeken. Gevorderde stedelingen begonnen trots in dergelijke sportkleding de keukens van gemeenschappelijke appartementen in te gaan en schokten hun niet-zo-jonge buren.
De massaproductie van het slipje begint om ongeveerin de jaren vijftig, toen fysieke cultuur en sport een cultus werden in het land. Dit waren uitsluitend zwarte of donkerblauwe producten, met een lengte van een halve meter en een breedte van het onderste deel van een been van vijfenzestig centimeter.
Dergelijke kleding was niet duur, geschikt voor iedereenfamilielid, variërend van de jongste zoon tot de vader van het gezin. Het waste goed en droogde snel, dus alle jongens renden 's zomers over de binnenplaatsen in alleen wijde slipjes, parachutes genaamd.
Elke zichzelf respecterende moeder van het gezin wist hoe ze moest naaienkleren. Meisjes in arbeidslessen leerden dit zelfs in de lagere klassen. Naast schorten en rokken bevatte hun leerboek ook een patroon voor gezinsslipjes. Traditioneel werd goedkope stof voor jurken gekocht van enkele meters lang. Daarna naaiden ze er updates van voor iedereen. Kamerjassen en overgooiers zijn voor meisjes en vrouwen, en familieslipjes zijn voor mannen en jongens.
Handgenaaide items waren helder en kleurrijk.Ze waren anders dan de zwart-blauwe satijnen "zaden" die in de winkel werden gekocht, en na verloop van tijd kregen ze meer de voorkeur. Daarom begint de industriële productie dichter bij de jaren zeventig familiebroeken voor mannen te produceren, niet alleen van satijn, maar ook van andere soorten stoffen, en van verschillende kleuren en modellen.
