Hoe heetten de stalinistische wolkenkrabbers? Waarom kregen de wolkenkrabbers van Stalin zo'n naam?

Tijdens het Sovjet-tijdperk, elk staatshoofdzorgde voor de architectonische uitstraling van steden. Tegenwoordig worden de definities "Brezjnevka", "Chroesjtsjov" en "Stalinka" in alle steden van Rusland gebruikt om gebouwen uit een bepaalde periode aan te duiden. Maar te allen tijde werden, naast typische woongebouwen, echte kunstwerken gemaakt. Hoe heetten de stalinistische wolkenkrabbers die in de naoorlogse jaren werden opgetrokken? Waar zijn deze gebouwen opmerkelijk voor en hoe heeft hun lot zich ontwikkeld? Is het waar dat er volgens de oorspronkelijke ontwerpen meer wolkenkrabbers in de USSR hadden moeten zijn?

Vorobyovy Gory: gebouw van de Staatsuniversiteit van Moskou

Als je een inwoner van de hoofdstad vraagt:'Hoe heetten de stalinistische wolkenkrabbers?' - U krijgt onmiddellijk antwoord - "Stalins zusters". Er zijn in totaal zeven gebouwen en ze lijken erg op elkaar. Als je ze niet allemaal persoonlijk ziet, is het op de foto's helemaal niet moeilijk om het woongebouw aan de Kotelnicheskaya-dijk en het hoofdgebouw van de Moscow State University te verwarren. Deze wolkenkrabber is de hoogste en heeft 36 verdiepingen, waarvan sommige voor technische doeleinden. De bouw begon in 1949 en al in 1953 ontving het gebouw studenten. Tegenwoordig wordt de wolkenkrabber nog steeds gebruikt voor zijn oorspronkelijke doel, het hoofdgebouw van de meest prestigieuze universiteit van het land. Het herbergt ook een museum. Tijdens zijn bestaan ​​zijn er veel legendes over deze structuur geschreven. Ze zeggen dat krachtige koelunits verborgen zijn in de kelders en geheime ondergrondse gangen. Uit interessante feiten, bevestigd door officiële bronnen, is bekend dat honderden gevangenen bij de constructie betrokken waren, maar dit is een gangbare praktijk voor die periode.

Smolensko-Sennaya-plein: Ministerie van Buitenlandse Zaken

Niet alle stalinistische wolkenkrabbers zijn wolkenkrabbers inmodern begrip van het woord. Zo is het gebouw van het ministerie van Buitenlandse Zaken slechts 27 verdiepingen hoog. De bouw duurde ongeveer vijf jaar en begon in 1948. Een interessant feit is dat dit gebouw geen torenspits had mogen hebben. De belangrijkste versiering is het grote wapen van de USSR op de gevel. Maar toen het project werd goedgekeurd door kameraad Stalin, tekende hij de verticaal van grootsheid met zijn eigen hand en willekeurig en gaf opdracht om het op te richten.

Er was geen tijd voor een volledige herziening van de blauwdrukken,om deze reden is de spits ook gemaakt van plaatstaal om het gewicht te verminderen. Alle zeven "zusters" moesten niet alleen het aanzien van de hoofdstad verbeteren, maar ook het gewone volk en de hele wereld laten zien hoe groot de macht was die een meedogenloze oorlog had gewonnen. Om deze reden zijn schaal en torenstijl zo belangrijk. Maar toch, vanwege de technische kenmerken van het project, is het gebouw op Smolensko-Sennaya iets anders dan zijn tweeling; de torenspits heeft geen vijfpuntige sterdecoratie.

Kutuzovsky prospect: hotel "Oekraïne"

Zoals bedacht door de architecten, was dit gebouwuitgegroeid tot een van de grootste hotelcomplexen ter wereld. Het werd gedeeltelijk gerealiseerd, zelfs vandaag de dag behoort het hotel tot de grootste van Europa. Het gebouw is 34 verdiepingen hoog en werd in 1957 in gebruik genomen na 4 jaar bouwen. Dit majestueuze gebouw bevindt zich tegenover het witte huis. Nog niet zo lang geleden onderging het hotel een grootschalige restauratie. Tegenwoordig is een bord van het Radisson Royal Hotel te zien boven de hoofdingang, maar binnen tellen bars, restaurants en uitgaansgelegenheden. Het punt is dat in 2005 het gebouw werd verkocht met behoud van de gevel en een aantal interne gebouwen van het bedrijf "Biscuit". Misschien wacht in de toekomst een soortgelijk lot andere wolkenkrabbers in Moskou uit de stalinistische periode. Specifiek gesproken over "Oekraïne", de update was er goed voor, maar het resultaat is duidelijk: niet elke burger van ons land kan het zich veroorloven om in het Royal Hotel te verblijven tijdens een bezoek aan de hoofdstad.

Kalanchevskaya-straat: hotel "Leningradskaya"

Dit gebouw werd door veel gasten van de hoofdstad gezien, omdat hetstijgt majestueus boven het plein van drie stations. Als je het met anderen vergelijkt, zal de vraag hoe de stalinistische wolkenkrabbers werden genoemd niet aan de orde komen. Ondanks zijn bescheiden hoogte (slechts 17 verdiepingen) is deze stijl op het eerste gezicht herkenbaar. Het gebouw werd voltooid in 1954, het unieke ervan ligt in de gevelbekleding met keramische tegels. In die tijd was het een van de modernste materialen die geen complex onderhoud behoefden. De kleine afmetingen van het gebouw worden gecompenseerd door een rijke binnen- en buitendecoratie. De wolkenkrabber herhaalde het lot van "Oekraïne", in 2008 werd het verkocht aan het bedrijf Hilton. Na grondige renovaties kreeg het gebouw de status van een modern hotel, maar de stalinistische luxe en romantiek van die periode zijn erin bewaard gebleven.

Rode poort: multifunctioneel huis

Op het hoogste punt van de Tuinring, de stalinistde wolkenkrabber is gebouwd in 1952. Dit gebouw is vooral uniek door de gebruikte bouwtechniek. Een van de zijsectoren heeft een ingang naar de metro. Ze bouwden zowel ondergrondse gebouwen als een administratieve en woontoren. Uniek aan het project is dat het huis oorspronkelijk gebouwd is met een indrukwekkende afwijking van de rechte lijn. Tegelijkertijd werden technologieën gebruikt die vergelijkbaar zijn met die van de aanleg van metrotunnels, waarbij een deel van de bodem werd bevroren. Na het ontdooien van de grond en natuurlijke krimp van de constructie werd deze correct en verticaal. Alle andere stalinistische wolkenkrabbers in Moskou hebben een beperkt doel. Het gebouw aan het Krasnye Vorota-plein valt op deze basis op. Het centrale deel wordt ingenomen door het Ministerie van Transporttechniek. Daarnaast herbergt het gebouw meerdere grote kantoren en een kleuterschool. Er zijn ook woonappartementen in de hoogbouw.

Kudrinskaya-plein: House of Aviators

De geschiedenis van de bouw van de wolkenkrabbers van Stalin zou zijnonvolledig zonder het gebouw op het Kudrinskaya-plein te noemen. Alternatieve namen - "House of Aviators" en "Building on Vosstaniya Square". Aanvankelijk kregen luchtvaartmedewerkers hier appartementen. Er wordt aangenomen dat er op de bovenste verdiepingen een geheim KGB-observatiepunt was, omdat de Amerikaanse ambassade in de buurt is gevestigd. Legendes spreken over de aanwezigheid van veel geheime doorgangen en uitgangen in het woongebouw. Onder het imposante gebouw bevindt zich een grote schuilkelder. Tegenwoordig kan iedereen hier een huis kopen, maar zo'n aankoop zal behoorlijk duur zijn. Een van de zeven zussen heeft een soortgelijk lot.

Kotelnicheskaya-dijk: woongebouw

Appartementen in stalinistische wolkenkrabbers waren een droomgewone burgers van de USSR. Er wordt aangenomen dat ze allemaal werden verspreid in de fase van de bouw van huizen met de persoonlijke goedkeuring van kameraad Stalin. Het meest prominente was het huis aan Kotelnicheskaya met een prachtig uitzicht op het Kremlin en het Rode Plein. Ze vestigden zich erin vertegenwoordigers van kunst en partijleiders. Dit huis heeft zelfs een eigen bioscoop, die echter niet zo vaak werd gebruikt. Tegenwoordig herbergt de wolkenkrabber ook winkels en heeft hij een eigen postkantoor. Het interieur is inferieur aan het interieur van het "House of Aviators", maar de hoofdingang van het centrale gedeelte is goed bewaard gebleven. Om in dit gebouw te wonen, hoef je tegenwoordig geen bijzonder persoon te zijn. Appartementen worden vrij verkocht en verhuurd voor lange periodes, de prijzen zijn hoog.

Achtste wolkenkrabber?

Het project van de achtste wolkenkrabber in de hoofdstad werd goedgekeurd- en de bouw begon. Niet zomaar ergens, maar in Zaryadye. Volgens veel architecten zou de constructie van dit object het ensemble van het Rode Plein ernstig beschadigen. Niettemin werd de basis gelegd, maar de belangrijkste klant, Iosif Vissarionovich, stierf plotseling. Om deze reden werd het oorspronkelijke project verlaten. Ze durfden het onafgemaakte gebouw niet op zo'n voordelige plek achter te laten, en in plaats van een hoogbouw werd een bescheiden gebouw opgetrokken, dat later het hotel "Rusland" werd.

Het complex werkte tot 2006, daarnaer waren enige tijd geschillen over de mogelijkheid tot restauratie of ontmanteling van het gebouw. Als gevolg hiervan is besloten het hotel te slopen. Omdat het Kremlin te dichtbij is, was het noodzakelijk om het gebouw te demonteren met uitsluitend bouwmachines. Tegenwoordig is het de bedoeling om hier op de plek van de legendarische woestenij van het Sovjethotel een prachtig park aan te leggen.

Er is een andere versie van hoe ze beldenStalinistische wolkenkrabbers - "Leader's teeth". Deze satirische naamgeving werd niet veel gebruikt, en na verloop van tijd werd het vergeten. Er is een mening dat als Stalin langer had geleefd, hij veel meer wolkenkrabbers zou hebben gebouwd.

Hoe zijn de wolkenkrabbers van Stalin begonnen?

Geschiedenis van hoogbouw in de hoofdstad van Ruslandbegint met het project van het paleis van de Sovjets. Je kunt hem alleen in een fantastische film zien. In de jaren dertig werd gestart met grootschalige bouwwerkzaamheden, waarvoor de kathedraal van Christus de Verlosser werd verwoest. De geplande hoogte is 420 meter. In plaats van een torenspits die typerend is voor naoorlogse stalinistische wolkenkrabbers, zou het gebouw worden bekroond met het Russische Vrijheidsbeeld - een sculptuur van Lenin. Het project werd niet uitgevoerd vanwege de oorlog, waarbij het gebouwde deel van het paleis zo erg werd verwoest dat het niet kon worden hersteld. Als gevolg hiervan werd een groot buitenzwembad "Moskou" gebouwd op de plaats van een onwerkelijke wolkenkrabber. Ze zeggen dat Stalin erover dacht om dit project tot leven te brengen. Hoe het ook zij, er werden in Moskou slechts 7 stalinistische wolkenkrabbers gebouwd, en ze hebben het allemaal overleefd tot op de dag van vandaag. Ondanks de ontwikkeling van de bouwsector en de architectuur in het bijzonder, worden deze gebouwen nog steeds beschouwd als monumenten van vervlogen tijden en zijn ze tot ver buiten de grenzen van ons land bekend.