De afgelopen jaren werden gekenmerkt door explosiefdistributie van bankkaarten. Creditcards en betaalpassen, ze worden in enorme hoeveelheden uitgegeven. Maar wie wordt de initiator van de productie van dit betaalinstrument, voor wie profiteert het het meest? Het blijkt dat er zo'n instelling is. Dit is de uitgevende bank.
Of beter gezegd, banken zijn overal verspreidland. Hun primaire taak is het verlenen van financiële diensten aan burgers en organisaties. Op een gegeven moment begonnen plastic kaarten het leven van de burgers binnen te dringen, met behulp waarvan u goederen of diensten kunt betalen zonder contant geld. Natuurlijk konden financiële organisaties niet aan zo'n verleidelijk vooruitzicht voorbijgaan en begonnen ze de uitgifte van een nieuw betaalinstrument onder de knie te krijgen.
Wat is een uitgevende bank?
Een uitgevende bank is een kredietinstellinguitgifte en onderhoud van plastic betaalkaarten. Het moet gezegd worden dat dit concept "uitgever" voorheen (voornamelijk) verwees naar de sfeer van het gebruik van een kredietbrief als betaalinstrument bij buitenlandse handelstransacties.
Vanwege het wijdverbreide gebruik vanvan plastic kaarten begon de uitgevende bank in dit verband vaker te worden genoemd. Wetgevers hebben al enige tijd normen opgesteld om dit gebied te reguleren. Nu is alles hier wettelijk geregeld. De belangrijkste taak van de bank is nu het verstrekken van garanties voor het nakomen van de financiële verplichtingen die kaarthouders hebben bij het gebruik van kaarten.
Wat is de verantwoordelijkheid van de uitgevende bank
Er is een bepaalde lijst met acties die door de uitgevende bank worden uitgevoerd in verband met de uitgifte van betalingen of creditcards. Dit zijn de belangrijkste:
De bank geeft kaarten uit en geeft ze uit aan gebruikers. Houd er rekening mee dat de bankkaart eigendom blijft van de financiële instelling. Dit geldt ook voor pinpassen, die dienen als een soort portemonnee voor niet-contante fondsen voor hun houders. Dit geldt ook voor creditcards waarop het geleende geld is opgeslagen. Zodra voor een dergelijke uitgifte een contract met een klant is gesloten, wordt voor hem direct een speciale rekening geopend.
De essentie van alle operaties is datde uitgevende bank ontvangt eerst een verzoek van de terminals waar de kaart wordt ingebracht. Vervolgens wordt dankzij speciale elektronische apparatuur de kaarthouder geïdentificeerd.
Andere opties zijn mogelijk. Als de gebruiker het rekeningsaldo opvraagt, is alles eenvoudig: er wordt direct gecontroleerd of er geld op de rekening staat, waarna de informatie wordt teruggestuurd. Als het verzoek afkomstig is van de terminal waarvan de gebruiker het product, de dienst of het opnemen van geld wil betalen, dan verlaat de gecodeerde toestemming voor betaling of opname de bank. Uiteraard wordt het geld direct met alle commissies van de rekening afgeschreven.
De instelling bereidt zich voor en op verzoek van de cliëntstuurt een afschrift van rekeningtransacties. Als de kaart een creditcard is, krijgt de lener bovendien de huidige schuld. Dergelijke informatie kan worden verkregen via de reeds genoemde terminals, of via een computer of zelfs een mobiele verbinding. Toegegeven, om de laatste twee opties te implementeren, moet u een overeenkomst sluiten.
De uitgevende bank zorgt voor de veiligheid van de kaarthet niveau waarover hij beschikt. Hij legt alle voorzorgsmaatregelen uit, geeft alleen informatie met een speciaal wachtwoord, blokkeert de accounts van gestolen of verloren kaarten. Als de pincode na ontvangst van de kaart beschikbaar is gekomen voor onbevoegden, is de bank niet verantwoordelijk voor de gevolgen.
Ten slotte houdt de financiële instelling alles bijtransacties op rekeningen, analyseert deze en rapporteert aan de Centrale Bank. Daarnaast wisselt de bank continu informatie uit met haar collega's.
Naast de genoemde functies kunnen er natuurlijk toevoegingen zijn, maar we hebben nog steeds de belangrijkste genoemd.
