Misschien heeft geen enkele religie in zijn geschiedenisvermeden een splitsing die leidde tot de vorming van nieuwe stromingen binnen een enkele leer. De islam is geen uitzondering: momenteel zijn er ongeveer zes hoofdrichtingen die in verschillende tijdperken en onder verschillende omstandigheden zijn ontstaan.
In de 7e eeuw splitsten twee versies van de doctrine de islam:sjiisme en soennisme. Dit gebeurde vanwege tegenstrijdigheden in de kwestie van de overdracht van de hoogste macht. Het probleem deed zich vrijwel direct na de dood van de profeet Mohammed voor, die in dit opzicht geen bevelen naliet.
Stroomprobleem
Mohammed wordt beschouwd als de laatste van de geopenbaardemensen van de profeten die een verbinding tot stand brachten tussen hemel en aarde, God en mens. Aangezien in de vroege islam seculiere macht praktisch onlosmakelijk verbonden was met religieus, werden beide gebieden gereguleerd door één persoon - de profeet.
Na de dood van de profeet splitste de gemeenschap zich inverschillende richtingen die de kwestie van de machtsoverdracht op verschillende manieren hebben opgelost. Het sjiisme stelde een erfelijk principe voor. Het soennisme is de stem van de gemeenschap die een religieuze en seculiere leider heeft gekozen.
sjiisme
Sjiieten drongen erop aan dat de regeringhet recht van bloed voorbijgaan, aangezien alleen een familielid de genade kan aanraken die naar de profeet is gezonden. Vertegenwoordigers van de huidige verkozenen hun neef Mohammed als de nieuwe imam en vestigden hun hoop op hem om het recht in de gemeenschap te herstellen. Volgens de legende noemde Mohammed degenen die zijn broer sjiieten zouden volgen.
Ali ibn Abu Talib regeerde slechts vijf jaar en kon nietgedurende deze tijd, om merkbare verbeteringen te bereiken, aangezien de opperste macht moest worden verdedigd en verdedigd. Onder de sjiieten geniet Imam Ali echter veel gezag en respect: aanhangers van de trend voegen aan de Koran een soera toe die is opgedragen aan de profeet Mohammed en Imam Ali ("Twee lichtgevenden"). Een van de sjiitische sekten vergoddelijkt Ali, de held van vele volksverhalen en liederen.
Wat sjiieten geloven?
Na de moord op de eerste sjiitische imam, machtwerd doorgegeven aan de zonen van Ali van de dochter van Mohammed. Hun lot was ook tragisch, maar ze markeerden het begin van de sjiitische dynastie van imams, die tot de 12e eeuw bestond.
Tegenstander van de soennitische islam, het sjiisme, had geen politiekemacht is echter diep geworteld in het spirituele rijk. Na het verdwijnen van de twaalfde imam ontstond de leer van de 'verborgen imam', die als Christus onder de orthodoxen naar de aarde zou terugkeren.
Shiisme is momenteel een staatreligie van Iran - het aantal volgelingen is ongeveer 90% van de totale bevolking. In Irak en Jemen hangt ongeveer de helft van de inwoners het sjiisme aan. Ook in Libanon is de invloed van sjiieten merkbaar.
soennisme
Sunnisme is de tweede optie om het probleem op te lossenmacht in de islam. Vertegenwoordigers van deze beweging drongen er na de dood van Mohammed op aan dat het beheer van zowel de spirituele als de seculiere levenssferen zou worden geconcentreerd in de handen van de Ummah - een religieuze gemeenschap die een leider uit haar leden kiest.
Soennitische ulama - bewakers van de orthodoxie -onderscheiden zich door hun ijverige vasthouden aan tradities, oude geschreven bronnen. Daarom is, samen met de Koran, de Soennah van groot belang - een verzameling teksten over het leven van de laatste profeet. Op basis van deze teksten ontwikkelde de eerste ulama een set van regels, dogma's, die volgen wat betekent dat je op de juiste manier beweegt. Sunnisme is een religie van boektraditie en ondergeschiktheid aan de religieuze gemeenschap.
Momenteel is de soennitische islam de meest wijdverbreide tak van de islam, die ongeveer 80% van alle moslims omvat.
Soennah
Wat is het soennisme, het zal gemakkelijker te begrijpen zijn als je de oorsprong van de term begrijpt. Soennieten zijn volgelingen van de Soennah.
Sunnah vertaalt zich letterlijk als "monster","Voorbeeld" en wordt volledig "Soennah van de Boodschapper van Allah" genoemd. Het is een geschreven tekst van de daden en woorden van Mohammed. Functioneel is het een aanvulling op de Koran, aangezien de ware betekenis van de Soennah een illustratie is van de gebruiken en tradities van de nobele oudheid. Het soennisme is precies de naleving van de vrome normen die door de oude teksten zijn vastgesteld.
De soennah wordt in de islam vereerd, samen met de koran, en de leer ervan speelt een belangrijke rol in theologisch onderwijs. Sjiieten - de enige moslims - ontkennen het gezag van de Soennah.
soennitische bewegingen
Reeds in de 8e eeuw ontstonden meningsverschillen over geloofszakenvormden twee richtingen van het soenniisme: de Murjiieten en de Mu'tazilieten. In de 9e eeuw ontstond ook de Hanbali-beweging, die zich onderscheidde door strikte naleving van niet alleen de geest, maar ook de letter van de religieuze traditie. De Hanbali's stelden een duidelijk kader vast voor wat toegestaan en onwettig was, en regelden ook volledig het leven van moslims. Op deze manier bereikten ze de zuiverheid van het geloof.
Uitstellen tot de dag des oordeels
Murjiits - "uitstel" - hebben het probleem niet opgelostautoriteiten, en bood aan het uit te stellen tot de ontmoeting met Allah. De volgelingen van de stroming benadrukten de oprechtheid van het geloof in de Almachtige, wat een teken is van een ware moslim. Naar hun mening blijft een moslim dezelfde, zelfs na het begaan van een zonde, als hij een puur geloof in Allah behoudt. Ook is zijn zonde niet eeuwig: hij zal voor hem boeten door te lijden en de hel verlaten.
De eerste stappen van de theologie
De Mutazalites - de afgescheidenen - kwamen voort uit de Murjiitische beweging en waren de eersten in de vorming van de islamitische theologie. Het grootste deel van de volgelingen waren goed opgeleide moslims.
De moe'tazalieten richtten hun belangstelling vooral op het verschil in interpretatie van bepaalde bepalingen van de Koran met betrekking tot de aard van God en de mens. Ze behandelden de kwestie van de menselijke vrije wil en predestinatie.
Voor de Mu'tazilieten, een persoon die een ernstige zonde heeft begaanis in een gemiddelde staat - hij is niet trouw, maar ook niet ontrouw. Het is deze conclusie van Vasil ibn Atu, een leerling van een beroemde theoloog in de 8e eeuw, die wordt beschouwd als het begin van de vorming van de Mu'tazil-beweging.
Soennisme en sjiisme: verschillen
Het belangrijkste verschil tussen sjiieten en soennieten is de vraag:over de krachtbron. De eerste vertrouwt op het gezag van de goddelijke wil, overschaduwd door het recht op verwantschap, de tweede op de traditie en het besluit van de gemeenschap. Voor de soennieten is wat in de koran, de soennah en enkele andere bronnen staat van het allergrootste belang. Op basis daarvan werden de ideologische basisprincipes geformuleerd, loyaliteit betekent vasthouden aan het ware geloof.
Sjiieten geloven dat de wil wordt gedaan door de imamGod wordt, net als onder de katholieken, gepersonifieerd naar het beeld van de paus. Het is belangrijk dat macht wordt geërfd, omdat alleen degenen die bloedverwant zijn met de laatste profeet Mohammed de zegen van de Almachtige dragen. Na het verdwijnen van de laatste imam werd de macht overgedragen aan de ulama - geleerden en theologen die optreden als de collectieve vertegenwoordiger van de vermiste imam, die door de sjiieten zoals Christus onder christenen wordt verwacht.
Het verschil in richting komt ook tot uiting in het feit dat:voor sjiieten kan seculiere en spirituele macht niet worden verdeeld en is geconcentreerd in de handen van één leider. Soennieten pleiten voor de scheiding van spirituele en politieke invloedssferen.
Sjiieten ontkennen het gezag van de eerste drie kaliefen -metgezellen van Mohammed. De soennieten van hun kant beschouwen hen als ketters die twaalf imams aanbidden die minder bekend zijn met de profeet. Er is ook een bepaling van de islamitische wet, volgens welke alleen de algemene beslissing van de autoriteiten beslissend is in religieuze aangelegenheden. De soennieten zijn hierop gebaseerd en kiezen de opperste heerser door de gemeenschap te stemmen.
Er is ook een verschil in de manier waaropSjiieten en soennieten. Hoewel ze allebei 5 keer per dag bidden, is de positie van hun handen anders. Ook onder de sjiieten bestaat bijvoorbeeld een traditie van zelfkastijding die door de soennieten niet wordt geaccepteerd.
Soennisme en sjiisme zijn verreweg het meestwijdverbreide stromingen van de islam. Het soefisme onderscheidt zich - een systeem van mystieke en religieuze ideeën, gevormd op basis van ascese, afwijzing van het wereldse leven en strikte naleving van de geloofsregels.
