De islamitische factor heeft een tastbare impactover de interne situatie en het buitenlands beleid van veel staten in moslimregio's. Onlangs heeft het ook een ongekende betekenis gekregen in de internationale politieke arena. Nieuwsagentschappen over de hele wereld rapporteren elk uur over nieuwe gebeurtenissen in dit of dat land van de wereld, waaraan islamitische religieuze en politieke groeperingen deelnamen.
De haard, de territoriale basis van deze groepenis Syrië. Religie 90% van de inwoners van dit land is de islam, wat mensen ertoe aanzet om terrorisme en het islamitische geloof te associëren. In de mediaruimte zie je steeds meer de clichés "Syrische terroristen", "Syrische zelfmoordterroristen" enzovoort.
Dergelijke associaties dragen bij aan injecterenconflicten en stimuleren een gevoel van "islamitisch gevaar". Het volstaat te herinneren aan het bloedige verhaal van "Charlie Hebdo", dat werd uitgelokt door hun religieuze cartoons, en de volgende aanvallen op de officiële, vreedzame islam, zeggen ze, de wortels van het probleem liggen in de islamitische doctrine. De traditionele islam, en in het bijzonder de gematigde islamitische religie van Syrië, is al lang met succes geïntegreerd in de moderne wereld, bestaat vreedzaam naast andere religies en benadrukt met al zijn macht haar afwijzing van extremisme.
Een korte excursie naar de pre-islamitische periode van de Syrische geschiedenis
Syrië bevindt zich op de contactlijnmeerdere continenten tegelijk: het continentale deel staat in contact met West-Azië, het zuiden van het land grenst aan het Arabische schiereiland en het noorden aan Klein-Azië. Sinds de oudheid is Syrië het kruispunt geweest van de grootste handelsroutes en het punt van generalisatie van verschillende religieuze systemen tegelijk: Palestina, Fenicië, Mesopotamië en Egypte.
Het belangrijkste kenmerk van de organisatie van het pantheon van godenop het grondgebied van het oude Syrië was de decentralisatie ervan. Verschillende Syrische steden hadden hun eigen culten, maar er was ook een verplichte, ‘officiële’ cultus: alle koninkrijken, zonder uitzondering, aanbaden de goden Baäl en Baäl.
Volksculten worden voornamelijk geassocieerd met goden,gunstig voor de landbouw: de goden van regen, oogst, oogst, wijnmaken, enz. Men kan ook de uitzonderlijke wreedheid van de oude Syrische sekten opmerken: de goden werden als buitengewoon slecht en schadelijk beschouwd, waardoor ze voortdurend moesten worden gerustgesteld met de hulp van slachtoffers, meestal menselijke.
Zo kan de religie van Syrië in de oudheid worden gekarakteriseerd als een systeem dat particuliere gemeentelijke landbouwcultussen combineert met nationale culten.
Geschiedenis van de verspreiding van de islam in Syrië
Op het grondgebied van Syrië begon de islam zijndistributie aan het begin van de VII eeuw. Het ontstaan ervan wordt geassocieerd met de ontwikkeling van monotheïstische religies - jodendom en christendom, evenals met de evolutie van het religieuze bewustzijn van de bevolking van Arabië. Tegen de 7e eeuw waren er veel mensen in Syrië die in één God geloofden, maar zichzelf niettemin niet als joden en christenen beschouwden. De islam paste daarentegen perfect in de situatie en werd zo een factor die de verspreide stammen verenigde en een ideologische basis legde voor politieke, sociale en economische veranderingen.
Tegen het einde van Mohammeds leven,een islamitische staat waarin alle seculiere en alle religieuze macht in handen was van Mohammed. Na de dood van de profeet deed zich een situatie voor waarin een persoon zich voordeed die zowel de religieuze als de seculiere componenten in zijn handen zou houden, met andere woorden, de plaatsvervanger van de profeet op aarde, de "kalief". Ook is er een nieuwe staatsvorm in opkomst: het kalifaat.
Volgens het Arabisch de eerste vier kaliefengeschiedschrijving, werden rechtvaardige kaliefen genoemd. Ze waren allemaal metgezellen van Mohammed. Slechts één van de kaliefen - Abu Bakr - sterft een natuurlijke dood, de rest werd gedood. Voor zijn dood benoemde Abu Bakr zijn opvolger, Omar. Het was onder hem dat Syrië, Irak, Egypte en een deel van Libië onder de heerschappij van het kalifaat kwamen. De Arabische moslimstaat zou al een imperium kunnen worden genoemd.
De eerste taak van het kalifaat washet nivelleren van oude tribale culten en het ombuigen van de energie van Arabische stammen van verouderde primitieve tradities naar een goed doel. Overwinningsoorlogen zijn zoiets geworden. Enige tijd later, als gevolg van deze oorlogen, groeide een klein religieus systeem uit tot een beschaving op wereldschaal.
Het hele grondgebied van Syrië gaf zich praktisch zonder slag of stoot overposities. De bevolking was aangenaam verrast door het feit dat de troepen van Omar de ouderen en kinderen niet aanraakten, de gevangenen niet verwonden en de lokale bewoners niet beroofden. Ook gaf de kalief Omar het bevel de christenen niet aan te raken en de bevolking zelf hun religie te laten kiezen. Syrië heeft nog nooit zo'n zachte benadering gekend, en daarom bekeerde de lokale bevolking zich gewillig tot de islam.
De redenen voor zo'n gewillige verandering van geloof kunnen zijnom te schetsen, denkend aan welke religie in Syrië domineerde net voor de komst van Omar. Het christendom, dat tegen die tijd al vrij wijdverspreid was in Syrië, was nog steeds onbegrijpelijk voor de mensen, die pas onlangs waren afgeweken van stamcultussen, terwijl de islam een begrijpelijk, consistent monotheïsme was, bovendien met respect voor de heilige waarden en persoonlijkheden van het christendom ( de koran bevat ook Isa en Miriam zijn christen Jezus en Maria).
Het hedendaagse religieuze palet van Syrië
In het moderne Syrië vormen moslims meer dan 90% van de bevolking (75% zijn soennieten, de rest zijn alawieten, sjiieten en druzen).
10% van de bevolking is christen in Syrië (meer dan de helft van hen zijn Syrisch-orthodoxe christenen, de rest zijn katholieken, orthodoxe christenen en aanhangers van de Armeense Apostolische Kerk).
Belangrijkste nationale minderheid in Syrië- Koerden. De religie van de Koerden in Syrië is enorm divers: ongeveer 80% van alle Koerden zijn soennieten, er zijn ook veel sjiieten en alawieten. Bovendien zijn er Koerden die het christendom en het jodendom belijden. De meest buitengewone Koerdische religieuze beweging is het jezidisme.
Religieuze en politieke conflicten op het grondgebied van het moderne Syrië
In onze tijd is het fenomeen massa-anti-islampsychose wordt in grote mate geassocieerd met de propaganda van de terroristen van de ‘Islamitische Staat’. Elke dag verschijnen op internet bewijzen van nieuwe "PR-acties" van extremisten ISIS, Al-Qaeda en andere transnationale organisaties gebaseerd op de ideologie van islamitisch radicalisme. Deze ideologie vertegenwoordigt een beslissende interpretatie van de islamitische leer in de context van de idealisering van de vroege islamitische manier van leven en de daarop gebaseerde politieke strategie, gericht op de vorming van een wereldkalifaat dat wordt beheerst door de wetten van de sharia.
Dit ideologisch gebaseerde alternatiefhet is precies de theoretische basis van de oorlog tegen het Westen en tegen hun medeburgers, die een islam van een andere overtuiging belijden, verklaard door de terroristen van de ‘Islamitische Staat’. Deze terreurgroep verzet zich fel tegen de regering van Assad, die zich houdt aan meer gematigde religieuze normen en samenwerkt met westerse landen.
Dus ondanks het feit dat de truehet islamitische geloof van Syrië is nu met bloed besmeurd, dit bloed ligt op het geweten van terroristen, sponsors en medeplichtigen van terrorisme. De redenen voor deze bloedige conflicten liggen op het gebied van politiek, economie (op het grondgebied van de moslimstaten zijn er reserves van olie en gas, die van strategisch belang zijn voor de economieën van westerse landen), maar niet op het gebied van de Islamitisch geloof. Het islamitische geloof is een ideologische hefboom van extremisten, een manipulatiemiddel voor hun eigen geopolitieke en geo-economische doeleinden.
